Ένα ντέρμπι μίσους και τίτλων!

Ανά τον κόσμο, υπάρχουν πολλά παραδοσιακά ντέρμπι. Αγώνες οι οποίοι, για τους συλλόγους και τους οπαδούς, αποτελούν κάτι παραπάνω από ένα απλό παιχνίδι. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με το κυριακάτικο ματς του Μάντσεστερ μεταξύ Γιουνάιτεντ και Λίβερπουλ, στην Αγγλία.


Γράφει ο Άρης Σταμόπουλος




Στην Ηπειρωτική Ευρώπη υπάρχουν διαφόρων ειδών ντέρμπι. Το el clasico, για παράδειγμα, ανάμεσα σε Ρεάλ και Μπαρτσελόνα είναι ένας αγώνας με κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις. Μια «μάχη» ανάμεσα σε δύο λαούς με διαφορετική κουλτούρα, διαφορετική διάλεκτο, που στεγάζονται υπό το ίδιο κράτος. Η ευνοϊκή μεταχείριση που έχαιραν οι «μερένχες» επί δικτατορίας Φράνκο και η αντίστοιχη περιθωριοποίηση του Καταλανικού λαού ήταν το κερασάκι στην τούρτα του… μίσους.

Στο Νησί, τα πράγματα είναι ίσως πιο απλοϊκά. Πέρα από τη διαμάχη καθολικών και προτεσταντών στη Σκωτία, μεταξύ Ρέιντζερς και Σέλτικ, η πλειοψηφία των ντέρμπι στηρίζεται σε γεωγραφικά κριτήρια. Πόλεις που βρίσκονται σε κοντινή απόσταση συνηθίζουν τις διαφορές τους να τις μεταφέρουν και σε ποδοσφαιρικό επίπεδο. Πόσο δε όταν οι ομάδες προέρχονται από την ίδια πόλη. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, το Λονδίνο. Με Τσέλσι, Άρσεναλ, Τότεναμ, Γουέστ Χαμ, ΚΠΡ και Κρίσταλ Πάλας στη μεγάλη κατηγορία, τα ντέρμπι, σε τοπικό επίπεδο, δεσπόζουν στο πρόγραμμα του πρωταθλήματος.

Στην περίπτωση της Γιουνάιτεντ και της Λίβερπουλ το πράγμα διαφέρει. Το Μάντσεστερ και το Λίβερπουλ διατηρούν μια σχέση έχθρας και μίσους από την εποχή της Βιομηχανικής Επανάστασης. Ως οι μεγαλύτερες βιομηχανικώς ανεπτυγμένες πόλεις της βορειοανατολικής Αγγλίας στου 18ου αιώνα, Μάντσεστερ και Λίβερπουλ συναγωνίζονταν η μία την άλλη. Η πρώτη φημιζόταν για την δυναμική της στον κατασκευαστικό τομέα, ενώ η δεύτερη για το περίφημο λιμάνι της που την κατέτασσε στις σημαντικότερες εμπορικές και βιομηχανικές πόλεις της Ευρώπης.

Με τη δημιουργία της διώρυγας του Μάντσεστερ μήκους 58 χιλιομέτρων, το 1894, (η οποία εκείνη την εποχή ήταν η μεγαλύτερη στον κόσμο) τα πλοία μπορούσαν να αποφύγουν το πέρασμα από το λιμάνι του Λίβερπουλ και να μεταφέρουν το εμπόρευμά τους απευθείας στο Μάντσεστερ. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη μείωση της εμπορικότητας του Λίβερπουλ, καθώς επίσης και την έλλειψη θέσεων εργασίας στο λιμάνι. Αυτό ήταν. Η αντιπαλότητα μεταξύ δύο πόλεων, τις οποίες ενώνει ένα ολόκληρο σιδηροδρομικό δίκτυο και τις χωρίζει ένα δίωρο απόσταση, μόλις είχε ξεκινήσει.

Σε ποδοσφαιρικό επίπεδο, η ομάδα που μισείται περισσότερο από κάθε άλλη στο Λίβερπουλ είναι η Γιουνάιτεντ. Όχι μόνο για αυτά που αντιπροσωπεύει ή επειδή η Σίτυ ιδρύθηκε αργότερα από αυτή, αλλά γιατί μαζί με τους «κόκκινους» του Μερσεϊσάιντ διεκδικούν τον τίτλο της κορυφαίας αγγλικής ομάδας. Τα παιχνίδια ανάμεσα στις δύο ομάδες έχουν μείνει στην ιστορία για τα γκολ, τις σκληρές (στα όρια του αντιαθλητικού) μονομαχίες, και το πάθος που τα διέπει, με το θέαμα που προσφέρουν μόνο φειδωλό να μην είναι.

Το δυστυχές είναι πως ποτέ οι δύο ομάδες δε βρέθηκαν στο απόγειο της ποδοσφαιρικής τους ακμής ταυτόχρονα. Από το 1970 μέχρι το 1990, όταν η Λίβερπουλ μεγαλουργούσε σε Αγγλία και Ευρώπη, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ βολόδερνε στη μέση του βαθμολογικού πίνακα, με εξαίρεση ορισμένες εκλάμψεις οι οποίες ήταν μεμονωμένες. Στην αντίπερα όχθη, από το 1993 μέχρι πέρυσι(;) η Γιουνάιτεντ βρέθηκε στο ζενίθ, συγκεντρώνοντας τους περισσότερους τίτλους της ιστορίας της, προσπερνώντας τη μεγάλη αντίπαλό της σε τρόπαια, πρωταθλήματα και κύπελλα.

Η Λίβερπουλ από το τελευταίο της πρωτάθλημα, το 1990, μέχρι σήμερα ζει τα δικά της «πέτρινα χρόνια», με τον τίτλο να της… γλιστράει από τα χέρια σε δύο περιπτώσεις. Το 2009 και το 2014. Παραμένει όμως η πρώτη αγγλική ομάδα σε ευρωπαϊκούς τίτλους, έχοντας 8 κατακτήσεις έναντι 4 των «κόκκινων διαβόλων», καθώς επίσης και σε Λιγκ Καπ. Τα τελευταία μεταξύ τους παιχνίδια έχουν αναζωπυρώσει την έχθρα, όσον αφορά παίκτες και οπαδούς.

          

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη ρατσιστική επίθεση του Σουάρες στον Εβρά, πριν μερικά χρόνια; Ή τη χειραψία που απέφυγε ο Ουρουγουανός, όταν ξαναβρέθηκαν αντιμέτωποι μετά την τιμωρία του. Ή τον πανηγυρισμό του Εβρά μπροστά στον Σουάρες μετά τη λήξη του αγώνα, προφανώς για να τον πικάρει. Σκληρά μαρκαρίσματα, κοκορομαχίες μεταξύ παικτών και 22 ποδοσφαιριστές πάντα έτοιμοι σα να πηγαίνουν σε πόλεμο. Αυτά περιλαμβάνει ένας αγώνας Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ – Λίβερπουλ.

       

Όλα τα παραπάνω δίνουν έντονο χρώμα και ενδιαφέρον σε ένα ντέρμπι που από μόνο του αποτελεί το μεγαλύτερο κεφάλαιο στο βιβλίο του αγγλικού ποδοσφαίρου. Ούτε λίγο ούτε πολύ, 121 τίτλοι θα κονταροχτυπηθούν αύριο το απόγευμα στο «Όντ Τράφορντ». Οι 62 της Μάντσεστερ και οι 59 της Λίβερπουλ. Το «θέατρο των ονείρων» ανοίγει αυλαία για ακόμα μία ποδοσφαιρική παράσταση, πολύ διαφορετική από τις άλλες.