Η ολοκλήρωση της φάσης των ομίλων και του φετινού Champions League μας δίνει ίσως μια πρώτη ευκαιρία να αξιολογήσουμε έστω και λιτά τις δυνατότητες και τα θέλγητρα των ομάδων που ξεχώρισαν μέχρι στιγμής.
Γράφει ο Δημήτρης Σακελλάρης
Ξεκινάμε από τη γνώριμη στο Ελληνικό κοινό φέτος Ατλέτικο Μαδρίτης. Οι φιναλίστ της περσινής διοργάνωσης Ισπανοί, απέδειξαν πως όταν πατάνε γκάζι είναι πολύ δύσκολο να σταματηθούν. Μπορεί οι φετινές ενισχύσεις να μην έχουν προσφέρει ότι ανέμεναν οι άνθρωποι στην Ισπανία, εντούτοις η δυναμική του περσινού κορμού δείχνει ότι μπορεί να τραβήξει το σύνολο της ομάδας από το χέρι οδηγώντας το και πάλι πολύ ψηλά. Με τα άκρα να παίζουν και φέτος καθοριστικό ρόλο σε ανάπτυξη και αναχαίτηση, η άποψή μου είναι ότι οι «Ροχιμπλάνκος» θα τα βρουν σκούρα μόνο στην περίπτωση που τύχουν κόντρα σε ομάδα με ίδιο στυλ ανάπτυξης.
Στο γκρουπ των διακεκριμένων αυτής της πρώτης φάσης θα τοποθετούσα και τη Ντόρτμουντ. Μπορεί η ομάδα του Κλοπ να διανύει ίσως τη χειρότερη πορεία της τα τελευταία χρόνια εντός των συνόρων, εντούτοις έξω από αυτά διαβαίνει βίο λαμπρό. Με την πρόκριση να έρχεται από την 4η αγωνιστική και τις νίκες να διαδέχονται η μία την άλλη, δε μένει παρά να πούμε και επισήμως ότι οι Βεστφαλοί έχουν βαρύνει την ευρωπαϊκή φανέλα τους αισθητά σε σχέση με τρία χρόνια πριν. Βασιζόμενοι κυρίως στην ποικιλία των σκόρερ στην κορυφή καθώς και στο παιχνίδι των αντεπιθέσεων οι «Κίτρινοι» δείχνουν ικανοί για μεγάλα πράγματα. Στην ερώτηση: τι μπορεί αν τους σταματήσει θα απαντούσα ο ίδιος τους ο εαυτός αφού αν τα πράγματα στη Μπουντεσλίγκα δεν πάνε καλύτερα είναι πολύ πιθανών το Champions League να περάσει σε δεύτερη μοίρα για το σύλλογο.
Διασχίζοντας τα μπαλάκια της κλήρωσης της Παρασκευής, πέφτουμε πάνω στη Βασιλεία. Οι Ελβετοί φαίνεται να έχουν αυτό το «κάτι» κόντρα κυρίως στις Αγγλικές ομάδες. Το έκαναν το 2013, το έκαναν πέρυσι νικώντας την Τσέλσι, το επανέλαβαν και φέτος κόντρα στη Λίβερπουλ. Είναι λογικό το ταβάνι τους να πλησιάζει σιγά-σιγά όμως, με μια εύκολη σχετικά κλήρωση της ίδιας γλώσσας τότε μπορούν να ελπίζουν για το κάτι παραπάνω. Ατού της φυσικά η εμπειρία του Στρέλλερ και η ταχύτητα των ακραίων χαφ της που χρειάζονται διπλό μαρκάρισμα για να εξουδετερωθούν.
Κλείνοντας αυτό το μικρό αφιέρωμα για κάποιες από τις ομάδες που ξεχώρισαν, θα αναφερθώ στη Μονακό. Η ομάδα του Λ. Ζαρντίμ κατάφερε να τερματίσει πρώτη στον όμιλο έχοντας την καλύτερη άμυνα και των 8 ομίλων. Με όπλο της την έδρα και την άγνοια κινδύνου οι Μονεγάσκοι δείχνουν ότι μόνο εύκολος αντίπαλος δε θα είναι για κανέναν. Το γεγονός δε ότι πηγαίνουν στην επόμενη φάση όντες ισχυροί δείχνει ότι το τρένο του Μονακό ίσως να έχει και συνέχεια. Μένει να το μάθουμε σε 3 μήνες.
Γράφει ο Δημήτρης Σακελλάρης
Ξεκινάμε από τη γνώριμη στο Ελληνικό κοινό φέτος Ατλέτικο Μαδρίτης. Οι φιναλίστ της περσινής διοργάνωσης Ισπανοί, απέδειξαν πως όταν πατάνε γκάζι είναι πολύ δύσκολο να σταματηθούν. Μπορεί οι φετινές ενισχύσεις να μην έχουν προσφέρει ότι ανέμεναν οι άνθρωποι στην Ισπανία, εντούτοις η δυναμική του περσινού κορμού δείχνει ότι μπορεί να τραβήξει το σύνολο της ομάδας από το χέρι οδηγώντας το και πάλι πολύ ψηλά. Με τα άκρα να παίζουν και φέτος καθοριστικό ρόλο σε ανάπτυξη και αναχαίτηση, η άποψή μου είναι ότι οι «Ροχιμπλάνκος» θα τα βρουν σκούρα μόνο στην περίπτωση που τύχουν κόντρα σε ομάδα με ίδιο στυλ ανάπτυξης.
Στο γκρουπ των διακεκριμένων αυτής της πρώτης φάσης θα τοποθετούσα και τη Ντόρτμουντ. Μπορεί η ομάδα του Κλοπ να διανύει ίσως τη χειρότερη πορεία της τα τελευταία χρόνια εντός των συνόρων, εντούτοις έξω από αυτά διαβαίνει βίο λαμπρό. Με την πρόκριση να έρχεται από την 4η αγωνιστική και τις νίκες να διαδέχονται η μία την άλλη, δε μένει παρά να πούμε και επισήμως ότι οι Βεστφαλοί έχουν βαρύνει την ευρωπαϊκή φανέλα τους αισθητά σε σχέση με τρία χρόνια πριν. Βασιζόμενοι κυρίως στην ποικιλία των σκόρερ στην κορυφή καθώς και στο παιχνίδι των αντεπιθέσεων οι «Κίτρινοι» δείχνουν ικανοί για μεγάλα πράγματα. Στην ερώτηση: τι μπορεί αν τους σταματήσει θα απαντούσα ο ίδιος τους ο εαυτός αφού αν τα πράγματα στη Μπουντεσλίγκα δεν πάνε καλύτερα είναι πολύ πιθανών το Champions League να περάσει σε δεύτερη μοίρα για το σύλλογο.
Διασχίζοντας τα μπαλάκια της κλήρωσης της Παρασκευής, πέφτουμε πάνω στη Βασιλεία. Οι Ελβετοί φαίνεται να έχουν αυτό το «κάτι» κόντρα κυρίως στις Αγγλικές ομάδες. Το έκαναν το 2013, το έκαναν πέρυσι νικώντας την Τσέλσι, το επανέλαβαν και φέτος κόντρα στη Λίβερπουλ. Είναι λογικό το ταβάνι τους να πλησιάζει σιγά-σιγά όμως, με μια εύκολη σχετικά κλήρωση της ίδιας γλώσσας τότε μπορούν να ελπίζουν για το κάτι παραπάνω. Ατού της φυσικά η εμπειρία του Στρέλλερ και η ταχύτητα των ακραίων χαφ της που χρειάζονται διπλό μαρκάρισμα για να εξουδετερωθούν.
Κλείνοντας αυτό το μικρό αφιέρωμα για κάποιες από τις ομάδες που ξεχώρισαν, θα αναφερθώ στη Μονακό. Η ομάδα του Λ. Ζαρντίμ κατάφερε να τερματίσει πρώτη στον όμιλο έχοντας την καλύτερη άμυνα και των 8 ομίλων. Με όπλο της την έδρα και την άγνοια κινδύνου οι Μονεγάσκοι δείχνουν ότι μόνο εύκολος αντίπαλος δε θα είναι για κανέναν. Το γεγονός δε ότι πηγαίνουν στην επόμενη φάση όντες ισχυροί δείχνει ότι το τρένο του Μονακό ίσως να έχει και συνέχεια. Μένει να το μάθουμε σε 3 μήνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου