«Σωτήρης» ο Παναθηναϊκός

Δεν έχουν περάσει παρά μόνο μερικές μέρες από την οριστικοποίηση της επιστροφής του Σωτήρη Νίνη στον Παναθηναϊκό. Μια επιστροφή που σύσσωμος ο κόσμος των πρασίνων αποδέχτηκε με αίσθημα χαράς, για τον άσωτο υιό που επέστρεψε σπίτι.



Γράφει ο Άρης Σταμόπουλος



Κανείς μα κανείς δε μπορεί να επικρίνει τους φίλους του τριφυλλιού για τα θετικά συναισθήματα που τους βγάζει η συγκεκριμένη κίνηση. Άλλωστε ο Νίνης αποτελεί προϊόν των «πράσινων» ακαδημιών, έχει βγει από το σπλάχνα της ομάδας. Σε ηλικία 16 ετών και 9 μηνών έγινε ο νεότερος ποδοσφαιριστής που φόρεσε τη φανέλα με το τριφύλλι στο στήθος. Ο ίδιος ήταν μέλος της φοβερής και τρομερής ομάδας του 2009-2010 που κατέκτησε το τελευταίο πρωτάθλημα του συλλόγου, κάνοντας παράλληλα το νταμπλ, μαζί με τους Λέτο, Σισέ, Κατσουράνη, Ζιλμπέρτο Σίλβα κλπ. Με λίγα λόγια, το όνομα του Έλληνα διεθνή είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τις πιο πρόσφατες επιτυχίες του συλλόγου.

Αναλογικά αν το δούμε, η προσφορά του στον Παναθηναϊκό, σε σχέση και με την ηλικία στην οποία ήταν όταν αγωνίστηκε στην ομάδα, είναι τεράστια. Τις παραστάσεις που έχει ήδη στα 24 χρόνια του άλλοι ποδοσφαιριστές δεν τις έχουν δει σε μια ολόκληρη καριέρα. Με τον Παναθηναϊκό, μέχρι τα 22 του, είχε 104 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις και 11 γκολ απολογισμό! Πραγματικά ασύλληπτα νούμερα, αν δε λέγεσαι Ρονάλντο ή Μέσι.

Πέρα, βέβαια, από τους συναισθηματισμούς και τα επιτεύγματα του παρελθόντος υπάρχει και η ωμή πραγματικότητα. Αυτή μας λέει πως ο Νίνης, μετά την αποχώρησή του από τον Παναθηναϊκό, δεν έκανε απολύτως τίποτα. Το «έμεινε στάσιμος» είναι ότι πιο κολακευτικό μπορεί να ακουστεί, για την πορεία και την εξέλιξη του συγκεκριμένου ποδοσφαιριστή. Του παρουσιάστηκε μια τεράστια ευκαιρία να αγωνιστεί στο εξωτερικό και την Πάρμα, η οποία πήγε πέρα για πέρα χαμένη.

Πολλοί, ανάμεσά τους και εγώ, πίστευαν πως το ιταλικό πρωτάθλημα ταίριαζε γάντι στον Νίνη. Από τα λεγόμενα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, είναι εκείνο που σε ρυθμό και ταχύτητα βρίσκεται ένα κλικ πιο πίσω. Όχι όμως και σε ποιότητα. Για έναν ποδοσφαιριστή τύπου Νίνη λοιπόν, με όχι τόσο μεγάλη έκρηξη και ταχύτητα αλλά με ποιοτικές επαφές και χτυπήματα με τη μπάλα, οι προοπτικές στην Ιταλία ήταν εξαιρετικές. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μια νευραλγική θέση, αυτή του δημιουργικού χαφ, που στη Ιταλία του 2012 υπήρχε αισθητή έλλειψη ποδοσφαιριστών στη συγκεκριμένη θέση. Ειδικά στις ομάδες εκτός της πρώτης πεντάδας.

Την πρώτη του χρονιά στην Πάρμα, ο Νίνης είχε 14 συμμετοχές και σχεδόν όλες ήταν ως αλλαγή. Δεν έπεισε με την απόδοσή του τον Ρομπέρτο Ντοναντόνι, με αποτέλεσμα η επόμενη σεζόν να τον βρει δανεικό στον ΠΑΟΚ. Ούτε εκεί κατάφερε να βρει θέση στην ενδεκάδα καθώς ο Χουμπ Στέφενς, αρχικά, και ο Γεωργιάδης, ύστερα, δεν του έδειξαν εμπιστοσύνη. Η κατρακύλα της καριέρας του επισφραγίστηκε με τη λύση της συνεργασίας του με την Πάρμα το καλοκαίρι. Ένα ολόκληρο καλοκαίρι δεν κατάφερε να βρει ομάδα. Και από το πουθενά έρχεται ένα συμβόλαιο από τον Παναθηναϊκό, μεσούσης της αγωνιστικής περιόδου.

Ειλικρινά δε μπορώ να καταλάβω τι σκέφτονταν στο τριφύλλι και έκαναν αυτή την κίνηση. Είναι δεδομένο πως η ομάδα χρειαζόταν έναν καλό δημιουργικό μέσο, αλλά ο πρώτος παίχτης που σου έρχεται στο μυαλό για αυτή τη θέση, αναμφίβολα, δεν είναι ο Νίνης. Σίγουρα υπάρχει λειψανδρία και έλλειψη ποιότητας στο κέντρο των πρασίνων, όμως δε βλέπω που μπορεί να βοηθήσει ο, δίχως προετοιμασία και σε κακή φυσική κατάσταση, 24χρονος διεθνής.

Στον Παναθηναϊκό λειτουργούν σαν τον «Καλό Σαμαρείτη», προσφέροντας την ευκαιρία στον Νίνη για την ποδοσφαιρική του αναγέννηση, χωρίς να σκεφτούν το ρίσκο και τις συνέπειες μιας τέτοιας ενέργειας. Από την άλλη ο ποδοσφαιριστής δεν έχει να χάσει τίποτα. Για αυτόν είναι μια ακόμη ευκαιρία. Αν δε μπορέσει να προσφέρει και να αποδώσει τα αναμενόμενα για την ομάδα, χαμένη θα είναι η ίδια η ομάδα. Στην περίπτωση αυτή «Σωτήρης» θα είναι ο Παναθηναϊκός, κι όχι ο Νίνης.