Χτίζοντας τη νέα δυναστεία

Ένας και πλέον μήνας πέρασε από την έναρξη της μπασκετικής σεζόν. Μιας σεζόν ιδιαιτέρως μεταβατικής για αρκετές ομάδες. Το μεγάλο ερωτηματικό-στοίχημα δεν είναι άλλο από τον Παναθηναϊκό. Μια ομάδα που προχώρησε σε ριζικές αλλαγές, έχοντας παράλληλα ως στόχο και πάλι την κορυφή.


Γράφει ο Άρης Σταμόπουλος


Εξαρχής το έργο που θα βλέπαμε ήταν λίγο-πολύ γνωστό. Με τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς στον πάγκο, εξάλλου, γνωρίζεις τι θα δεις. Ο Μαυροβούνιος coach είναι λάτρης του οργανωμένου και πειθαρχημένου μπάσκετ. Αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει πως καταπνίγει το ατομικό ταλέντο και τις αρετές των παικτών του για χάρη ενός συστήματος ή μιας συγκεκριμένης αντίληψης. Στις ομάδες του Ιβάνοβιτς, κατά το παρελθόν, οι ταλαντούχοι και χαρισματικοί ξεχώρισαν και διακρίθηκαν.

Από πλευράς προπονητή, η λύση ήταν εγγυημένη. Το έμψυχο υλικό είναι και παραμένει το κρίσιμο ερώτημα. Πολλά στελέχη της ομάδας την περασμένη διετία αποχώρησαν. Οι φυγές των Μπράμος, Ράιτ, Κάρι, Ούκιτς, Μασιούλις, Μπατίστ και Λάσμε αντικαταστάθηκαν με την απόκτηση του νεαρού Μποχωρίδη, από τον Άρη, και την αναβάθμιση των ρόλων Παππά και Γιάνοκοβιτς, όσον αφορά τους νέους. Το κενό αναπληρώθηκε με αρκετά νέα παιδιά, λοιπόν, και ορισμένους άσημους ξένους.

Στο κομμάτι των ξένων, τώρα, μόνο ο Μπατίστα έχει αγωνιστεί σε πολύ υψηλό επίπεδο. Έχει εμπειρία από ΝΒΑ (2 χρόνια στους Atlanta Hawks) καθώς επίσης και από Ευρώπη. Παρόλα αυτά η μετακίνησή του δεν ενθουσίαζε στην αρχή. Ο Ράιτ, κατά την τετραετή παρουσία του σε New Orleans Hornets και Toronto Raptors ήταν απλά ένας «bench warmer» και τίποτα παραπάνω. Με 50% ευστοχία στα σουτ, 26% στα τρίποντα και 3.9 πόντους, 2.3 ριμπάουντ, 0.8 ασσίστ, 0.6 κλεψίματα και 0.3 τάπες σε 231 παιχνίδια.

Ο Μπλουμς έχει εμπειρία Ευρωλίγκας τόσο με τη Λιέτουβος Ρίτας, όσο και με τη Μπιλμπάο του Φώτη Κατσικάρη (2008-2012). Θεωρητικά, μαζί με τον Μπατίστα, είναι οι πιο έμπειροι ξένοι που διαθέτουν οι πράσινοι. Καλός σουτέρ χωρίς να αμελεί τα αμυντικά του καθήκοντα. Για να φτάσουμε στον πρωταγωνιστή του πρόσφατου αγώνα με τη Φενέρμπαχτσε Ούλκερ, τον Έι Τζέι Σλότερ. Ο 27χρονος Αμερικανός, μετά την αποφοίτησή του από το κολλέγιο, έχει να μας επιδείξει μόνο την παρουσία του στο γαλλικό πρωτάθλημα. Πέρυσι στη Σαλόν και πρόπερσι στη Σολέ. Δεν έχει καμία εμπειρία πρωταθλητισμού ούτε Ευρωλίγκας.

Η αλήθεια είναι πως τα ονόματα δεν έπαιξαν μεγάλο ρόλο στη σύγχρονη ιστορία του τριφυλλιού. Αντίθετα ο Παναθηναϊκός ήταν αυτός που «έφτιαξε» καριέρες παικτών. Παίκτες ταλαντούχοι έφυγαν από τους πράσινους ως οι καλύτεροι της Ευρώπης. Ο Ιβάνοβιτς είναι προπονητής τύπου Ομπράντοβιτς. Μπορεί να πάρει ένα ακατέργαστο διαμάντι και να το κάνει να φανερώσει όλη τη λάμψη και τη λαμπρότητά του.

Μέχρι στιγμής, ο Μπατίστα είναι σα να αγωνίζεται χωρίς άλφα(!) στο όνομά του. Ο Σλότερ θυμίζει Ντρου Νίκολας σε πολλά κομμάτια του παιχνιδιού του (αν και είναι νωρίς ακόμα για μια τέτοια ιεροσυλία). Οι νέοι έχουν αρπάξει κάθε ευκαιρία που τους δίνεται από τα μαλλιά και όλα δείχνουν να κυλούν αρμονικά στο πράσινο στρατόπεδο, αποδεικνύοντας πως η ήττα από τη Μπάγερν, στη Γερμανία, ανήκει απλώς στα κακώς κείμενα. Με την επιστροφή και του Μαυροκεφαλίδη, ο Παναθηναϊκός αποκτά υπεροπλία στη front line του.

Μοναδικός αντίπαλος της ομάδας θα είναι ο χρόνος. Εκεί θα φανεί στο κατά πόσο οι πράσινοι είναι ικανοί για το βήμα παραπάνω. Το Κύπελλο βρίσκεται σχεδόν σίγουρα στην τροπαιοθήκη τους. Στο πρωτάθλημα είναι ήδη μπροστά και χρειάζεται, εκτός απροόπτου, μόλις μία νίκη σε ένα από τα δύο παιχνίδια με τον Ολυμπιακό για να αποκτήσουν το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας στα play-offs. Η μεγάλη πρόκληση είναι εκτός συνόρων, στην Ευρωλίγκα. Δύο χρόνια μακριά από final four είναι πολλά για μια ομάδας του βεληνεκούς του Παναθηναϊκού. Της κορυφαίας μπασκετικής ομάδας στην Ευρώπη την τελευταία εικοσαετία.

Το βέβαιο είναι πως το καράβι πλέει προς τη σωστή κατεύθυνση. Ο καπετάνιος είναι θαλασσόλυκος και το πλήρωμα συνηθισμένο στις φουρτούνες και στις νέες προκλήσεις. Το μείγμα δείχνει να είναι συμπαγές, για μια ομάδα που είναι καταδικασμένη να πρωταγωνιστεί.