Γράφει ο Λευτέρης Ζαφειρόπουλος
Αρχίζοντας όπως πάντα από το αγωνιστικό κομμάτι,κανείς δε περίμενε τόσο εύκολη επικράτηση των πρασίνων,ούτε την τρομερή ευστοχία πίσω από τα 6.75 που δεν έπεφτε κάτω από το 80% μέχρι το τέλος του αγώνα. Ποσοστά που σίγουρα δεν θα είναι ίδια ή τόσο υψηλά στην συνέχεια. Δεν ήταν μόνο η τρομερή συγκέντρωση στα σουτ ο λόγος της νίκης. Όλα ξεκίναγαν από την άμυνα που ήταν για σεμινάριο στο πρώτο ημίχρονο,με ταχύτατες επιστροφές και βοήθειες. Φάνηκε έντονα πως και στους 12 παίχτες ο καθένας είχε ένα ξεχωριστό ρόλο. Το σκορ δεν κουβαλήθηκε από ένα άτομο ούτε ο αρχηγός χρειάστηκε να είναι εντός παρκέ για πάνω από 25 λεπτά. Αυτός είναι ο στόχος του Παναθηναϊκού και φαίνεται. Να σταματήσει να εξαρτάται από τον Διαμαντίδη και να αρχίσει να γεννάει μόνος του επιθέσεις και άμυνες. Ο τομέας των ριμπάουντ ίσως είναι ο μόνος που η Φενερ θα μπορεί να καυχιέται. Σε αυτό οφείλεται και ο μικρός βαθμός ετοιμότητας του Ράητ,καθώς και η απουσία του Μαυροκεφαλίδη. Το βασικό θετικό είναι πως η απόδοση είχε διάρκεια. Μια διάρκεια που έχει φανεί σε όλους τους επίσημους αγώνες ,ανεξάρτητα από την ήττα με Μπάγερν. Πολλοί περίμεναν μετά το ξέφρενο 26-12 οι ισορροπίες να επανέλθουν και να φτάσουμε σε μία τέταρτη περίοδο με την διαφορά στον πόντο. Λίγο τα τρίποντα του Σλότερ και του Μπλούμς που μοιάζει σαν τον παίχτη που έλειψε τις δύο αυτές χρονιές κράτησαν την απόσταση εκεί που ήθελαν. Στον τομέα των ταπών ο εξάστερος είχε μεγάλη υπεροχή και αυτό φαίνεται και στα 3 κοψίματα του Ράητ που παρόλο που δεν βοήθησε στο σκοράρισμα,έκανε αρκετή βρώμικη δουλεία κάτω από την ρακέτα. Σίγουρα δεν φτάνει στην απόδοση του Λάσμε,αλλά μην ξεχνάμε πως ο Γκαμπονέζος το ίδιο νωθρά είχε ξεκινήσει την καριέρα του στο τριφύλλι. Είχε ειπωθεί ήδη πως ο Παναθηναϊκός με τις τελευταίες εμφανίσεις θα είναι ανταγωνιστικός σε κάθε αναμέτρηση ανεξαρτήτου έδρας,οπότε η νίκη από μόνη της δεν είναι και κάτι αναπάντεχο.
Η συνέχεια είναι και πάλι στο ΟΑΚΑ εναντίον της Ιταλικής δύναμης Αρμάνι. Η φιλοσοφία της δεν απέχει πολύ από της Φενέρ καθώς το μπάτζετ είναι σε παρόμοια επίπεδα με των Τούρκων,καθώς και η μπασκετική φιλοσοφία τους. Ο Παναθηναϊκός απλά θα κοιτάξει το ματς του πρωταθλήματος με τα Τρίκαλα και στη συνέχεια θα δει τις αδυναμίες των Ιταλών. Είναι μία ομάδα που ηττήθηκε από την Φενέρ στην πρώτη αγωνιστική από τους Τούρκους με τρεις πόντους και στην Βαρκελώνη από την Μπαρτσελόνα με 15. Στους δύο αγώνες ήταν αρκετά ανταγωνιστική με μπροστάρη τον Τζεντίλε. Ομάδα με αθλητικούς ψηλούς και μεγάλη ευστοχία πίσω από τα 6.75. Κύριο χαρακτηριστικό της οι γρήγορες επιθέσεις,οπότε το σετ παιχνίδι των πρασίνων σίγουρα θα τους προβληματίσει. Με την πάροδο του χρόνου η ομάδα θα δένει όλο περισσότερο και οι 2 βασικοί τραυματίες θα επανέλθουν,και με μία εκτός έδρα νίκης γίνεται το μεγάλο βήμα για την πρόκριση στον επόμενο γύρο.
Ο ίδιος ο Ομπράντοβιτς έγινε θεατής σε αυτό που δημιούργησε αρκετά χρόνια πριν. Σίγουρα μέσα από την στεναχώρια του θα κρύβει ένα χαμόγελο για αυτό που έφτιαξε μόνος του. Οι ίδιοι οι οπαδοί επίσης είναι χαρούμενοι με αυτό που παρακολουθούν φέτος και αυτό φαίνεται σε κάθε αγώνα με το χειροκρότημα. Η ομάδα δείχνει πως έχει μέλλον,και όχι έναν αποκλεισμό από τον πρώτο κιόλας γύρο. Το μόνο που χρειάζεται είναι να αποδείξει πως αξίζει φέτος να είναι στις 16 καλύτερες ομάδες.
Αρχίζοντας όπως πάντα από το αγωνιστικό κομμάτι,κανείς δε περίμενε τόσο εύκολη επικράτηση των πρασίνων,ούτε την τρομερή ευστοχία πίσω από τα 6.75 που δεν έπεφτε κάτω από το 80% μέχρι το τέλος του αγώνα. Ποσοστά που σίγουρα δεν θα είναι ίδια ή τόσο υψηλά στην συνέχεια. Δεν ήταν μόνο η τρομερή συγκέντρωση στα σουτ ο λόγος της νίκης. Όλα ξεκίναγαν από την άμυνα που ήταν για σεμινάριο στο πρώτο ημίχρονο,με ταχύτατες επιστροφές και βοήθειες. Φάνηκε έντονα πως και στους 12 παίχτες ο καθένας είχε ένα ξεχωριστό ρόλο. Το σκορ δεν κουβαλήθηκε από ένα άτομο ούτε ο αρχηγός χρειάστηκε να είναι εντός παρκέ για πάνω από 25 λεπτά. Αυτός είναι ο στόχος του Παναθηναϊκού και φαίνεται. Να σταματήσει να εξαρτάται από τον Διαμαντίδη και να αρχίσει να γεννάει μόνος του επιθέσεις και άμυνες. Ο τομέας των ριμπάουντ ίσως είναι ο μόνος που η Φενερ θα μπορεί να καυχιέται. Σε αυτό οφείλεται και ο μικρός βαθμός ετοιμότητας του Ράητ,καθώς και η απουσία του Μαυροκεφαλίδη. Το βασικό θετικό είναι πως η απόδοση είχε διάρκεια. Μια διάρκεια που έχει φανεί σε όλους τους επίσημους αγώνες ,ανεξάρτητα από την ήττα με Μπάγερν. Πολλοί περίμεναν μετά το ξέφρενο 26-12 οι ισορροπίες να επανέλθουν και να φτάσουμε σε μία τέταρτη περίοδο με την διαφορά στον πόντο. Λίγο τα τρίποντα του Σλότερ και του Μπλούμς που μοιάζει σαν τον παίχτη που έλειψε τις δύο αυτές χρονιές κράτησαν την απόσταση εκεί που ήθελαν. Στον τομέα των ταπών ο εξάστερος είχε μεγάλη υπεροχή και αυτό φαίνεται και στα 3 κοψίματα του Ράητ που παρόλο που δεν βοήθησε στο σκοράρισμα,έκανε αρκετή βρώμικη δουλεία κάτω από την ρακέτα. Σίγουρα δεν φτάνει στην απόδοση του Λάσμε,αλλά μην ξεχνάμε πως ο Γκαμπονέζος το ίδιο νωθρά είχε ξεκινήσει την καριέρα του στο τριφύλλι. Είχε ειπωθεί ήδη πως ο Παναθηναϊκός με τις τελευταίες εμφανίσεις θα είναι ανταγωνιστικός σε κάθε αναμέτρηση ανεξαρτήτου έδρας,οπότε η νίκη από μόνη της δεν είναι και κάτι αναπάντεχο.
Η συνέχεια είναι και πάλι στο ΟΑΚΑ εναντίον της Ιταλικής δύναμης Αρμάνι. Η φιλοσοφία της δεν απέχει πολύ από της Φενέρ καθώς το μπάτζετ είναι σε παρόμοια επίπεδα με των Τούρκων,καθώς και η μπασκετική φιλοσοφία τους. Ο Παναθηναϊκός απλά θα κοιτάξει το ματς του πρωταθλήματος με τα Τρίκαλα και στη συνέχεια θα δει τις αδυναμίες των Ιταλών. Είναι μία ομάδα που ηττήθηκε από την Φενέρ στην πρώτη αγωνιστική από τους Τούρκους με τρεις πόντους και στην Βαρκελώνη από την Μπαρτσελόνα με 15. Στους δύο αγώνες ήταν αρκετά ανταγωνιστική με μπροστάρη τον Τζεντίλε. Ομάδα με αθλητικούς ψηλούς και μεγάλη ευστοχία πίσω από τα 6.75. Κύριο χαρακτηριστικό της οι γρήγορες επιθέσεις,οπότε το σετ παιχνίδι των πρασίνων σίγουρα θα τους προβληματίσει. Με την πάροδο του χρόνου η ομάδα θα δένει όλο περισσότερο και οι 2 βασικοί τραυματίες θα επανέλθουν,και με μία εκτός έδρα νίκης γίνεται το μεγάλο βήμα για την πρόκριση στον επόμενο γύρο.
Ο ίδιος ο Ομπράντοβιτς έγινε θεατής σε αυτό που δημιούργησε αρκετά χρόνια πριν. Σίγουρα μέσα από την στεναχώρια του θα κρύβει ένα χαμόγελο για αυτό που έφτιαξε μόνος του. Οι ίδιοι οι οπαδοί επίσης είναι χαρούμενοι με αυτό που παρακολουθούν φέτος και αυτό φαίνεται σε κάθε αγώνα με το χειροκρότημα. Η ομάδα δείχνει πως έχει μέλλον,και όχι έναν αποκλεισμό από τον πρώτο κιόλας γύρο. Το μόνο που χρειάζεται είναι να αποδείξει πως αξίζει φέτος να είναι στις 16 καλύτερες ομάδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου