Γράφει ο Κωνσταντίνος Κοτζιάς
Ο Lebron James και η παρέα του παρ’ότι τερμάτισαν 2οι στην Ανατολή, στα playoff δεν αντιμετώπισαν κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα παίρνοντας την πρόκριση απέναντι στους Bobcats, Nets με 4-0 και 4-1 νίκες αντίστοιχα, όντας οι μόνοι που έκαναν sweep φέτος. Έφτασαν έτσι στον τελευταίο γύρο της περιφέρειας με αντίπαλο τους Pacers. Με αρκετή σοβαρότητα και ένα επιβλητικό 6ο παιχνίδι στο οποίο νίκησαν με 117-92, πήραν για 4η συνεχόμενη χρονιά το εισιτήριο για τους τελικούς.
Από την άλλη, το San Antonio κατέκτησε την 1η θέση στην πολύ ανταγωνιστική Δύση, τρέχοντας μάλιστα ένα σερί 19 συνεχόμενων νικών. Ο κόουτς της ομάδας είχε κιόλας την ευκαιρία να ξεκουράζει σε αρκετά ματς την τριάδα των γερόλυκων Duncan-Ginobili-Parker. Στα playoff δυσκολεύτηκαν στον πρώτο γύρο απέναντι στο Dallas, αφού χρειάστηκαν το 7ο παιχνίδι. Στην συνέχεια όμως έκαναν επίδειξη δύναμης απέναντι στο Portland χάνοντας μόνο 1 ματς και έχοντας Μ.Ο. διαφοράς 19 πόντους στα άλλα 4! Για να βρεθούν αντιμέτωποι με τους Thunder με φόντο μια θέση στους τελικούς. Κι εκεί όμως συνέχισαν τις υψηλές πτήσεις, επικρατόντας με 4-2.
Πέρσυ απολαύσαμε μια συγκλονιστική σειρά, με το Miami να αναδεικνύεται πρωταθλητής στο τελευταίο ματς. Όμως αυτό που θα θυμούνται οι περισσότεροι, είναι αυτά που διαδραματίστηκαν στο 6ο. Εκεί που οι Spurs προηγούμενοι με 3-2 νίκες και 3 πόντους 20’’ πριν το τέλος, έδειχναν να είναι αγκαλιά με τον τίτλο. Όμως ένα χαμένο αμυντικό ριμπάουντ και ένα τεράστιο τρίποντο του Ray Allen έστειλαν το παιχνίδι στην παράταση, με τους Heat να επικρατούν τελικά. Όπως φάνηκε, ο Gregg Popovich δεν δικαιώθηκε εκ του αποτελέσματος με την επιλογή του να μην κάνει φάουλ (λογική την οποία υιοθετούν πάντως οι περισσότεροι κόουτς του NBA).
Οι δύο ομάδες φαίνεται να υιοθετούν δύο εντελώς διαφορά στυλ παιχνιδιού. Το San Antonio είναι μια λιγότερο αθλητική ομάδα, η οποία βασίζεται περισσότερο στην ομαδική λειτουργία και λιγότερο στο ατομικό ταλέντο. Είναι ίσως η λιγότερο θεαματική από τις κορυφαίες ομάδες της Δύσης, με την έννοια ότι δεν βλέπουμε συχνά εκπληκτικά καρφώματα ή μεγαλειώδεις τάπες. Αλλά φροντίζουν να προσφέρουν θέαμα μέσω ορισμένων σεμιναριακού επιπέδου συνεργασιών. Άλλωστε στην άκρη του πάγκου βρίσκεται ένας από τους καλύτερους προπονητές της σύγχρονης ιστορίας του ΝΒΑ.
Συγκριτικά με την περασμένη σεζόν, φέτος το ρόστερ παραμένει στα ίδια υψηλά επίπεδα, ίσως και ελαφρώς βελτιωμένο. Οι μόνες ουσιαστικές αποχωρήσεις ήταν αυτές των Jackson, Neal, Blair παικτών οι οποίοι ήταν ρολίστες όμως. Αποκτήθηκε ο Marco Belinelli, ο οποίος προερχόμενος από τον πάγκο προσφέρει 11 πόντους περίπου. Επιπλέον η γνωστή τριάδα βρίσκεται στα γνωστα της στάνταρ παρά την ηλικία της, ενώ πολύ καλή χρονιά κάνουν και ορισμένοι όπως ο Diaw, Leonard και η ρεζέρβα του Parker, Mills.
Όσον αφορά το Miami, είναι μια ομάδα που αναγκαστικά με τον τρόπο που χτίστηκε στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στον Lebron, δηλαδή τον κορυφαίο παίκτη του κόσμου πιθανότατα αυτή την στιγμή. Πιο αθλητικοί σίγουρα σε σχέση με τους Spurs, τρέχουν συχνά-πυκνά στο ανοικτό γήπεδο και προσφέρουν πλήθος θεαματικών φάσεων. Κύρια πηγή επιθετικής απειλής φυσικά και είναι ο James, ο οποίος μπορεί τόσο να σκοράρει ακατάπαυστα όσο και να προσφέρει αρκετά έτοιμα καλάθια στους συμπαίκτες του. Η εκρηκτικότητα του ίδιου και του Wade, όσο και το φονικό σουτ του Allen θα είναι πιθανότατα τα όπλα που θα θελήσουν να εκμεταλλευτούν.
Όπως και οι αντίπαλοι τους, οι Heat του Eric Spoelstra έχουν μείνει σχεδόν ίδιοι με πέρσι. Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει λένε εξάλλου. O Lebron κάνει άλλη μια πολύ καλή χρονιά, ενώ ο Wade αν και ταλαιπωρήθηκε από ορισμένους τραυματισμούς συνεχίζει να είναι από τα κορυφαία SG του πρωταθλήματος. Δίπλα τους υπάρχουν οι Bosh, Chalmers, σημαντικά κομμάτια του παζλ, καθώς και ο Ray Allen που προσφέρει μεγάλη βοήθεια σαν 6th man. Αυτός είναι κι ο κορμός της ομάδας, επικουρούμενοι από έμπειρους παίκτες όπως οι Andersen, Battier αλλά και νεαρότερους όπως οι Cole, Beasley.
Το κίνητρο και για τους δύο μονομάχους είναι μεγάλο. To μεν Miami θέλει να γράψει ιστορία όντας μόλις η 4η ομάδα που θα έχει κατακτήσει 3 συνεχόμενους τίτλους, ενώ οι δε Spurs θέλουν να πάρουν εκδίκηση για την περσινή απώλεια σε μια από τις τελευταίες, αν όχι τελευταία, απόπειρα των Duncan, Ginobili για ένα ακόμα δαχτυλίδι. Προβλέψεις είναι πολύ δύσκολο να γίνουν, από την στιγμή που μιλάμε για το πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα του κόσμου. Οι φίλαθλοι ανά την υφήλιο θα έχουν όμως την ευκαιρία για το επόμενο δεκαπενθήμερο περίπου να απολαύσουν συγκλονιστικές μονομαχίες.
Ο Lebron James και η παρέα του παρ’ότι τερμάτισαν 2οι στην Ανατολή, στα playoff δεν αντιμετώπισαν κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα παίρνοντας την πρόκριση απέναντι στους Bobcats, Nets με 4-0 και 4-1 νίκες αντίστοιχα, όντας οι μόνοι που έκαναν sweep φέτος. Έφτασαν έτσι στον τελευταίο γύρο της περιφέρειας με αντίπαλο τους Pacers. Με αρκετή σοβαρότητα και ένα επιβλητικό 6ο παιχνίδι στο οποίο νίκησαν με 117-92, πήραν για 4η συνεχόμενη χρονιά το εισιτήριο για τους τελικούς.
Από την άλλη, το San Antonio κατέκτησε την 1η θέση στην πολύ ανταγωνιστική Δύση, τρέχοντας μάλιστα ένα σερί 19 συνεχόμενων νικών. Ο κόουτς της ομάδας είχε κιόλας την ευκαιρία να ξεκουράζει σε αρκετά ματς την τριάδα των γερόλυκων Duncan-Ginobili-Parker. Στα playoff δυσκολεύτηκαν στον πρώτο γύρο απέναντι στο Dallas, αφού χρειάστηκαν το 7ο παιχνίδι. Στην συνέχεια όμως έκαναν επίδειξη δύναμης απέναντι στο Portland χάνοντας μόνο 1 ματς και έχοντας Μ.Ο. διαφοράς 19 πόντους στα άλλα 4! Για να βρεθούν αντιμέτωποι με τους Thunder με φόντο μια θέση στους τελικούς. Κι εκεί όμως συνέχισαν τις υψηλές πτήσεις, επικρατόντας με 4-2.
Πέρσυ απολαύσαμε μια συγκλονιστική σειρά, με το Miami να αναδεικνύεται πρωταθλητής στο τελευταίο ματς. Όμως αυτό που θα θυμούνται οι περισσότεροι, είναι αυτά που διαδραματίστηκαν στο 6ο. Εκεί που οι Spurs προηγούμενοι με 3-2 νίκες και 3 πόντους 20’’ πριν το τέλος, έδειχναν να είναι αγκαλιά με τον τίτλο. Όμως ένα χαμένο αμυντικό ριμπάουντ και ένα τεράστιο τρίποντο του Ray Allen έστειλαν το παιχνίδι στην παράταση, με τους Heat να επικρατούν τελικά. Όπως φάνηκε, ο Gregg Popovich δεν δικαιώθηκε εκ του αποτελέσματος με την επιλογή του να μην κάνει φάουλ (λογική την οποία υιοθετούν πάντως οι περισσότεροι κόουτς του NBA).
Οι δύο ομάδες φαίνεται να υιοθετούν δύο εντελώς διαφορά στυλ παιχνιδιού. Το San Antonio είναι μια λιγότερο αθλητική ομάδα, η οποία βασίζεται περισσότερο στην ομαδική λειτουργία και λιγότερο στο ατομικό ταλέντο. Είναι ίσως η λιγότερο θεαματική από τις κορυφαίες ομάδες της Δύσης, με την έννοια ότι δεν βλέπουμε συχνά εκπληκτικά καρφώματα ή μεγαλειώδεις τάπες. Αλλά φροντίζουν να προσφέρουν θέαμα μέσω ορισμένων σεμιναριακού επιπέδου συνεργασιών. Άλλωστε στην άκρη του πάγκου βρίσκεται ένας από τους καλύτερους προπονητές της σύγχρονης ιστορίας του ΝΒΑ.
Συγκριτικά με την περασμένη σεζόν, φέτος το ρόστερ παραμένει στα ίδια υψηλά επίπεδα, ίσως και ελαφρώς βελτιωμένο. Οι μόνες ουσιαστικές αποχωρήσεις ήταν αυτές των Jackson, Neal, Blair παικτών οι οποίοι ήταν ρολίστες όμως. Αποκτήθηκε ο Marco Belinelli, ο οποίος προερχόμενος από τον πάγκο προσφέρει 11 πόντους περίπου. Επιπλέον η γνωστή τριάδα βρίσκεται στα γνωστα της στάνταρ παρά την ηλικία της, ενώ πολύ καλή χρονιά κάνουν και ορισμένοι όπως ο Diaw, Leonard και η ρεζέρβα του Parker, Mills.
Όσον αφορά το Miami, είναι μια ομάδα που αναγκαστικά με τον τρόπο που χτίστηκε στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στον Lebron, δηλαδή τον κορυφαίο παίκτη του κόσμου πιθανότατα αυτή την στιγμή. Πιο αθλητικοί σίγουρα σε σχέση με τους Spurs, τρέχουν συχνά-πυκνά στο ανοικτό γήπεδο και προσφέρουν πλήθος θεαματικών φάσεων. Κύρια πηγή επιθετικής απειλής φυσικά και είναι ο James, ο οποίος μπορεί τόσο να σκοράρει ακατάπαυστα όσο και να προσφέρει αρκετά έτοιμα καλάθια στους συμπαίκτες του. Η εκρηκτικότητα του ίδιου και του Wade, όσο και το φονικό σουτ του Allen θα είναι πιθανότατα τα όπλα που θα θελήσουν να εκμεταλλευτούν.
Όπως και οι αντίπαλοι τους, οι Heat του Eric Spoelstra έχουν μείνει σχεδόν ίδιοι με πέρσι. Ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει λένε εξάλλου. O Lebron κάνει άλλη μια πολύ καλή χρονιά, ενώ ο Wade αν και ταλαιπωρήθηκε από ορισμένους τραυματισμούς συνεχίζει να είναι από τα κορυφαία SG του πρωταθλήματος. Δίπλα τους υπάρχουν οι Bosh, Chalmers, σημαντικά κομμάτια του παζλ, καθώς και ο Ray Allen που προσφέρει μεγάλη βοήθεια σαν 6th man. Αυτός είναι κι ο κορμός της ομάδας, επικουρούμενοι από έμπειρους παίκτες όπως οι Andersen, Battier αλλά και νεαρότερους όπως οι Cole, Beasley.
Το κίνητρο και για τους δύο μονομάχους είναι μεγάλο. To μεν Miami θέλει να γράψει ιστορία όντας μόλις η 4η ομάδα που θα έχει κατακτήσει 3 συνεχόμενους τίτλους, ενώ οι δε Spurs θέλουν να πάρουν εκδίκηση για την περσινή απώλεια σε μια από τις τελευταίες, αν όχι τελευταία, απόπειρα των Duncan, Ginobili για ένα ακόμα δαχτυλίδι. Προβλέψεις είναι πολύ δύσκολο να γίνουν, από την στιγμή που μιλάμε για το πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα του κόσμου. Οι φίλαθλοι ανά την υφήλιο θα έχουν όμως την ευκαιρία για το επόμενο δεκαπενθήμερο περίπου να απολαύσουν συγκλονιστικές μονομαχίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου