Γράφει η Δώρα Βελέντζα
Είπαν πολλοί πως η Ισπανία θα νίκαγε εύκολα επειδή οι ομάδες δεν έχουν αλλάξει από τότε. Οι αστέρες που έκαναν θαύματα τότε συνεχίζουν να παίζουν και σήμερα. Ε και; Η υπόλοιπη αποστολή και των 2 ομάδων είναι ίδια; Φυσικά και όχι. Έχουν «ξετιναχτεί» από τότε πολλά νέα ταλέντα. Στην πλειοψηφία τους οι αποστολές των 2 ομάδων έχουν αλλάξει κατά πολύ. Ειδικά η Ολλανδία δεν έχει καμία σχέση με αυτήν του 2010. Αυτό δεν οφείλεται όμως στους παίκτες – νέους και παλιούς. Οφείλεται στις υπόλοιπες αλλαγές που έγιναν στην ομάδα. Υπήρξε μια αλλαγή που διαφοροποίησε κατά πολύ τις ισορροπίες. Μέσα από αυτήν την αλλαγή είδαμε μια Ολλανδία από το παρελθόν. Διότι έτσι είναι. Η χθεσινή Ολλανδία θύμισε κάτι από τα παλιά. Ήταν σαν μίξη της γενιάς του Κρόιφ και της γενιάς του Φαν Μπάστεν. Ιεροσυλία το ξέρω αλλά όλοι συμφωνούμε πως είναι αλήθεια.
Φυσικά θα υπάρχουν και οι αντίθετες απόψεις. Ότι δεν νίκησε η Ολλανδία αλλά έχασε η Ισπανία λόγω κούρασης. Η ήττα ευθύνεται λέει στην κούραση των βασικών της παικτών. Ειδικά αυτών της Ρέαλ που είναι οι πιο «σκασμένοι» από όλους. Μονό που αυτή η δικαιολογία δεν στέκει. Σε κάθε Μουντιάλ υπάρχουν κουρασμένοι παίκτες. Δεν το δείχνουν όμως πότε. Μάλιστα υπάρχουν και περιπτώσεις όπου οι «κουρασμένοι» παίκτες έδωσαν το τρόπαιο στην εθνική τους. Όποτε αυτή η δικαιολογία καταρρίπτεται εξαρχής πριν καν ειπωθεί. Οι φαν της Ισπανίας στην πλειοψηφία τους έχουν καταλάβει τον λόγο της ήττας. Έχουν καταλάβει πως η ήττα τους έχει ονοματεπώνυμο : «Λουίς Φαν Γκαάλ». Δεν αναιρούμε βέβαια τις εμφανίσεις των Ρόμπεν και Φαν Πέρσι. Απλά ο προπονητής τους ήταν ο νικητής σε μάτς σκακιού. Διότι πάντα τα ντέρμπι στο Μουντιάλ είναι σαν ματς σκακιού. Περιμένεις να δεις ποιος θα κάνει ρουά ματ..
Στην συγκεκριμένη περίπτωση αυτός που έκανε την κίνηση ματ ήταν ο Ολλανδός. Μέτρ της τακτικής άλλωστε μας έχει συνηθίσει σε κινήσεις ματ. Τα πράγματα είναι απλά. Ο Φαν Γκαάλ βραχυκύκλωσε τον Ντελ Μπόσκε μέσα σε μερικά λεπτά και ότι σημαίνει μετά ήταν αναμενόμενο. Ο Ισπανός σχεδίασε την τακτική του με βάση τα προκριματικά και τα φιλικά των Ολλανδών. Όπερ σημαίνει τακτικώς 4-3-3. Έπειτα ήρθε η κατραπακιά για τον Ισπανό. Ξέρεις τι είναι να έχεις προετοιμαστεί να αντιμετωπίσεις ένα συγκεκριμένο σύστημα και μετά να συνειδητοποιείς πως δεν θα το αντιμετωπίσεις. Δεν νομίζω να υπήρχε άτομο σε όλη την υφήλιο που να περίμενε να παίξει η Ολλανδία 5-3-2 σε ένα τόσο σημαντικό ματς. Σίγουρα κάποιοι από μας μπορεί και αναθεματίζαμε τον Φαν Γκαάλ για το τόσο προϊστορικό σύστημα. Έλα όμως που αυτός ο χαρισματικός προπονητής μας έβαλε τα γυαλιά…
Ακόμα και οι ίδιοι του οι παίκτες δεν περίμεναν πιστεύω αυτήν την τακτική. Ναι την δουλεύουν στην προπόνηση όπως όλες τις τακτικές αλλά μέχρι εκεί. Δεν έχουν συνηθίζει να την παίζουν και σε επίσημο παιχνίδι. Άλλωστε είναι και το άλλο. Πέραν από τους εντός συνόρων παίκτες – αυτοί δηλαδή που παίζουν ακόμα Ολλανδία – οι υπόλοιποι είναι μαύρα μεσάνυχτα. Κανείς δεν έχει παίξει αυτήν την τακτική και στον σύλλογο. Όποτε τους είναι λίγο άγνωστη. Από ότι είδατε χθες αυτό δεν αποτυπώθηκε πότε στον αγωνιστικό χώρο. Δεν είδαμε σε κανένα λεπτό από τα 90 τους Ολλανδούς να είναι έξω από τα νερά τους. Απεναντίας είδαμε όλη την ενδεκάδα να απελευθερώνεται από την επιλογή της συγκεκριμένης τακτικής. Είδαμε και τα 3 μεγάλα αστέρια των Ολλανδών να πετούν. Εντάξει για τον Ρόμπεν μπορεί να το περιμέναμε λόγω … κεκτημένης ταχύτητας. Για τους άλλους όμως – Σνάιντερ και Φαν πέρσι – μας ήρθε σαν κεραμίδα στο κεφάλι. Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς την μέτρια φετινή χρόνια που έκαναν…
Μετά τα χθεσινά πολλοί ονειρεύονται ακόμα και τίτλο. Για τα όνειρα αυτά παίζει μεγάλο ρόλο και η μεγίστη επιθυμία χρόνων που έχουν οι Ολλάνδοι για το Μουντιάλ. Σου λέει φαν των Ολλανδών :« Δεν το πήραν καλύτερες γενιές γιατί να μην το πάρουν οι τωρινοί αφού μπορούν;». Δεν έχει καθόλου άδικο απλά πρέπει να ονειρευόμαστε με μέτρο. Ειδικά οι Ολλανδοί που την έχουν πατήσει τόσες φόρες έτσι. Έχω άδικο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου