Πρόκειται για την οικοδέσποινα του φετινού Μουντιάλ και ίσως τη πιο πετυχημένη εθνική ομάδα του πλανήτη. Η Βραζιλία έτυχε να διοργανώνει το παγκόσμιο Κύπελλο σε μία περίοδο που δεν έχει ούτε ένα ηγέτη σε κορυφαία ευρωπαϊκή ομάδα. Ακόμα και στην αποτυχία του 2006 στη Γερμανία, είχε ακόμη κάποια τεράστια ονόματα που απλά ήταν σε χείριστη κατάσταση. Στη Νότιο Αφρική πάλι είχαν ξεμείνει οι Λούσιο, Ζιλμπέρτο Σίλβα και Κακά που η αλήθεια είναι ότι απέτυχαν ξανά.
Follow @marios_bele
Γράφει ο Μάριος Μπελεχρής
Έτσι ο Λουίς Φελίπε Σκολάρι αποφάσισε να καινοτομήσει, μιας που γενικότερα το βραζιλιάνικο επίπεδο έχει πέσει. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει ηγετική φυσιογνωμία στην εθνική και τα περιμένουν όλα από τον μικρό Νεϊμάρ, δεν οφείλεται στις επιλογές του προπονητή κατ’ ανάγκη. Οι παίχτες από τη χώρα του καφέ που θα μπορούσαν να πάρουν θέση στο ρόστερ ως μεγάλα ονόματα είναι ο Κακά που έκανε κακή χρονιά για τα στάνταρ του και ο Ροναλντίνιο που έχει απομακρυνθεί από το κορυφαίο επίπεδο.
Μόνο ατόπημα του προπονητή είναι ότι δεν υπάρχει ούτε ένας συνδετικός κρίκος της φετινής ομάδας με το ένδοξο παρελθόν. Αυτός που θα ενέπνεε την ομάδα με την εμπειρία του και τις παραστάσεις του στα αποδυτήρια και εκτάκτως στον αγωνιστικό χώρο. Ήθελε ο τεχνικός της «Σελεσάο» να φτιάξει ισχυρό σύνολο με τη μορφή εργατικής ομάδας.
Αυτό διαπιστώνεται μόνο και μόνο από τη παρουσία του Παουλίνιο στην εντεκάδα. Παίχτης για τη βρώμικη δουλειά με σχεδόν ευρωπαϊκό τρόπο παιχνιδιού. Υπάρχουν και άλλοι παίχτες που δεν θυμίζουν Βραζιλία, όπως ο Ραμίρες, κάτι που ενισχύει την άποψη ότι πάσχει να φτιάξει ένα σύνολο που θα αναδείξει του παίχτες. Παλαιότερα βλέπαμε εξαιρετικούς ατομικά ποδοσφαιριστές που έφτιαχναν ανίκητο σύνολο.
Ο Νεϊμάρ έχει πάνω του κάθε στοιχείο που χαρακτηρίζει ένα παίχτη της χώρας του. Φαντασία στις κινήσεις του, ντρίμπλα μέχρι να τον κλωτσήσουν, ενώ είναι και ατομιστής σε πολλές περιπτώσεις. Εξ ου και οι περισσότεροι στηρίζονται πάνω του και όχι για παράδειγμα στον Όσκαρ που έχει αφήσει πίσω το τοπικό ποδόσφαιρο και εξελίσσεται στις ανάγκες του αγγλικού (ευρωπαϊκού). Παίχτης που θα τον προτιμούσαν πολλοί προπονητές αντί του Νεϊμάρ, αν δεν ήθελαν ένα «τρελό» να αναστατώνει από το πουθενά τις άμυνες.
Για να επιστρέψουμε στο σύνολο της Βραζιλίας και μετά από το πρώτο επίσημο δείγμα με τη Κροατία, ο προπονητής πρέπει να υποστηρίξει το πλάνο του. Το πλάνο του μοιάζει να είναι σε γενικές γραμμές ότι ο Νεϊμάρ έχει άγνοια κινδύνου και οι υπόλοιποι παίζουν για την ομάδα. Χθες, λοιπόν, ο Χουλκ δεν ταίριαζε σε αυτό, σε αντίθεση με το Γουίλιαν που θα μπορούσε να σταθεί επάξια σε αυτό το ρόλο.
Μπορεί να της βγει της οικοδέσποινας και να πάει μακριά στη διοργάνωση, αλλά σίγουρα δεν θα έχει τύχη αν αφήνει τόσους χώρους στην άμυνα, όταν βγαίνει οργανωμένη στην επίθεση. Οι Κροάτες το εκμεταλλεύτηκαν αρκετά και από εκεί προήλθε και το γκολ τους. Μη προδικάζουμε τίποτα γιατί από το Συνομοσπονδιών που το κατέκτησε (διαφορετική βαρύτητα διοργάνωσης βέβαια) έδειξε ότι μπορεί.
Έτσι ο Λουίς Φελίπε Σκολάρι αποφάσισε να καινοτομήσει, μιας που γενικότερα το βραζιλιάνικο επίπεδο έχει πέσει. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει ηγετική φυσιογνωμία στην εθνική και τα περιμένουν όλα από τον μικρό Νεϊμάρ, δεν οφείλεται στις επιλογές του προπονητή κατ’ ανάγκη. Οι παίχτες από τη χώρα του καφέ που θα μπορούσαν να πάρουν θέση στο ρόστερ ως μεγάλα ονόματα είναι ο Κακά που έκανε κακή χρονιά για τα στάνταρ του και ο Ροναλντίνιο που έχει απομακρυνθεί από το κορυφαίο επίπεδο.
Μόνο ατόπημα του προπονητή είναι ότι δεν υπάρχει ούτε ένας συνδετικός κρίκος της φετινής ομάδας με το ένδοξο παρελθόν. Αυτός που θα ενέπνεε την ομάδα με την εμπειρία του και τις παραστάσεις του στα αποδυτήρια και εκτάκτως στον αγωνιστικό χώρο. Ήθελε ο τεχνικός της «Σελεσάο» να φτιάξει ισχυρό σύνολο με τη μορφή εργατικής ομάδας.
Αυτό διαπιστώνεται μόνο και μόνο από τη παρουσία του Παουλίνιο στην εντεκάδα. Παίχτης για τη βρώμικη δουλειά με σχεδόν ευρωπαϊκό τρόπο παιχνιδιού. Υπάρχουν και άλλοι παίχτες που δεν θυμίζουν Βραζιλία, όπως ο Ραμίρες, κάτι που ενισχύει την άποψη ότι πάσχει να φτιάξει ένα σύνολο που θα αναδείξει του παίχτες. Παλαιότερα βλέπαμε εξαιρετικούς ατομικά ποδοσφαιριστές που έφτιαχναν ανίκητο σύνολο.
Ο Νεϊμάρ έχει πάνω του κάθε στοιχείο που χαρακτηρίζει ένα παίχτη της χώρας του. Φαντασία στις κινήσεις του, ντρίμπλα μέχρι να τον κλωτσήσουν, ενώ είναι και ατομιστής σε πολλές περιπτώσεις. Εξ ου και οι περισσότεροι στηρίζονται πάνω του και όχι για παράδειγμα στον Όσκαρ που έχει αφήσει πίσω το τοπικό ποδόσφαιρο και εξελίσσεται στις ανάγκες του αγγλικού (ευρωπαϊκού). Παίχτης που θα τον προτιμούσαν πολλοί προπονητές αντί του Νεϊμάρ, αν δεν ήθελαν ένα «τρελό» να αναστατώνει από το πουθενά τις άμυνες.
Για να επιστρέψουμε στο σύνολο της Βραζιλίας και μετά από το πρώτο επίσημο δείγμα με τη Κροατία, ο προπονητής πρέπει να υποστηρίξει το πλάνο του. Το πλάνο του μοιάζει να είναι σε γενικές γραμμές ότι ο Νεϊμάρ έχει άγνοια κινδύνου και οι υπόλοιποι παίζουν για την ομάδα. Χθες, λοιπόν, ο Χουλκ δεν ταίριαζε σε αυτό, σε αντίθεση με το Γουίλιαν που θα μπορούσε να σταθεί επάξια σε αυτό το ρόλο.
Μπορεί να της βγει της οικοδέσποινας και να πάει μακριά στη διοργάνωση, αλλά σίγουρα δεν θα έχει τύχη αν αφήνει τόσους χώρους στην άμυνα, όταν βγαίνει οργανωμένη στην επίθεση. Οι Κροάτες το εκμεταλλεύτηκαν αρκετά και από εκεί προήλθε και το γκολ τους. Μη προδικάζουμε τίποτα γιατί από το Συνομοσπονδιών που το κατέκτησε (διαφορετική βαρύτητα διοργάνωσης βέβαια) έδειξε ότι μπορεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου