Γράφει ο Δημήτρης Σακελλάρης
Απεσταλμένος των Αλλαξοαμπλιών στο Μιλάνο
Τα πολιτικά γεγονότα είναι λίγο-πολύ γνωστά στους περισσότερους. Από τη μία υπάρχει το φιλοευρωπαϊκό μέτωπο της δυτικής Ουκρανίας κι από την άλλη το Νοτιοανατολικό κομμάτι που ζει και αναπνέει Ρωσικά. Ένα φαινόμενο που δεν είναι πρόσφατο αλλά κρατάει από την ίδρυση της χώρας και συντηρείται επί σκοπού φυσικά ένθεν κι ένθεν. Μία κόντρα με πολιτική ταυτότητα αλλά και έντονες επιρροές στο όλο και αυξανόμενο επενδυτικά τελευταία, ποδόσφαιρο.
Μόλις πριν από δύο χρόνια η Ουκρανία διεξήγαγε από κοινού με την Πολωνία μία από τις πιο ακριβές και σημαντικές γιορτές του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, το Euro 2012. Μια διοργάνωση που κόστισε περισσότερα από 200 εκατ. ευρώ. Ταυτόχρονα το σχεδόν άγνωστο στους πολλούς Ουκρανικό πρωτάθλημα αρχίζει να κάνει τα πρώτα του αθλητικά αρχικά και μεταγραφικά στη συνέχεια κατορθώματα φέρνοντας στη χώρα παίκτες εγνωσμένης αξίας· κάτι που πριν από πέντε χρόνια φάνταζε αδύνατο.
Ποδοσφαιριστές που πολιορκούνταν από ομάδες της δυτικής αναπτυγμένης ποδοσφαιρικά Ευρώπης κατέληγαν τελικά στην Ουκρανία. Ένας από αυτούς ήταν και ο Μπερνάρντ που η μισή Γηραιά Ήπειρος έκανε τα πάντα για να τον αποκτήσει το καλοκαίρι, εκείνος τελικά επέλεξε τη Σαχτάρ και τώρα ψάχνει απεγνωσμένα τρόπο να φύγει. «Έχω μιλήσει ήδη με τον πρέσβη της Βραζιλίας, για ότι αν χειροτερέψει κι άλλο η κατάσταση να φύγουμε από την Ουκρανία όσο το δυνατόν συντομότερα. Δεν μπορείς να είσαι ήσυχος. Ανησυχώ, αλλά τώρα είναι στα χέρια του Θεού» αναφέρει ο βραχύσωμος μεσοεπιθετικός μεταφέροντας σε τρεις γραμμές όλα όσα ζει τελευταία.
Δεν είναι μόνο εκείνος όμως. Η Τσερνομόρετς, μία από τις πιο παραδοσιακές –αν και όχι ευρέως γνωστές– ομάδες, ανακοίνωσε τη λύση των συμβολαίων με πέντε ποδοσφαιριστές επικαλούμενη λόγους ασφαλείας. Ταυτόχρονα, στη Συμφερούπολη μια περιοχή με πάνω από 150.000 Έλληνες, η τοπική Ταβρίγια που μέχρι και πριν από 2 μήνες είχε στον πάγκο της τον Γιάννη Χριστόπουλο ανακοίνωσε τη διακοπή ακόμη και των προπονήσεων. Ο λόγος; Ο λόγος ήταν ότι για να προσεγγίσουν οι ποδοσφαιριστές το προπονητικό κέντρο έπρεπε να περάσουν από τα Ρωσικά στρατεύματα και να υποβληθούν σε εξονυχιστικό έλεγχο!
Ακόμη όμως και τώρα να τερματίζονταν οι εμπόλεμες συνθήκες στη χώρα η ζωή δε θα ήταν ποτέ όπως πριν. Φυσικά το ποδόσφαιρο ως μέσο πολλές φορές άσκησης πολιτικής επιρροής θα έχει τον πρώτο λόγο και τα γεγονότα που μπορεί να πυροδοτηθούν σ’ ένα αγώνα είναι ικανά να βυθίσουν σχεδόν αυτόματα τη χώρα πάλι στο έρεβος. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Απλώς ένας αγώνας ανάμεσα στη φονταμενταλιστική Καρπάτι και τη φιλορωσική Ταβρίγια αρκεί. Οι δύο ομάδες διατηρούν χρόνια μια σχέση αμοιβαίου μίσους που καλλιεργείται και συντηρείται φυσικά από τον κόσμο και των δύο ομάδων. Μάλιστα, με τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών έχουν οξύνει ακόμη περισσότερο την αντιπαράθεση. Ο Έλληνας φυσιοθεραπευτής της Ταβρίγια, Αντώνης Ξαγοράρης, αναφέρει χαρακτηριστικά: «Θα παίξουμε στο ουκρανικό πρωτάθλημα; Ποιος μου λέει πως δεν θα έρθουν 100 νεοναζί να τα σπάσουν; Σκεφτείτε να παίξουν Σεβαστούπολη με Καρπάτι. Μπορεί να έχουμε νεκρούς. Εκεί όλοι, ακόμα και οι Ουκρανοί, νιώθουν Ρώσοι».
Αυτή είναι η κατάσταση αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία. Μία χώρα που ότι έχτιζε αθλητικά επί 6-7 χρόνια βλέπει να καταρρέει εν ριπή οφθαλμού. Ακόμη κι αν αφήσουμε το ποδόσφαιρο και επικεντρωθούμε στο μπάσκετ. Ένα άθλημα με έντονο Ουκρανικό χρώμα μετά την ανάθεση του Eurobasket εκεί το 2015. Μία διοργάνωση που ήδη τίθεται υπό διαβούλευση και είναι πολύ πιθανό να δοθεί τελικά σε άλλη χώρα (μεταξύ των υποψήφιων είναι έστω και ανεπίσημα ακόμη η Ελλάδα). Ηχηρό αν και απαραίτητο χαστούκι για την ήδη τραυματισμένη οικονομία της Ουκρανίας που δύσκολα όμως θα προβάλλει επιχειρήματα ώστε να αλλάξει γνώμη στους διοργανωτές.
Κανείς δε ξέρει ποια θα είναι η επόμενη κίνηση σ’ αυτήν την τεράστια παρτίδα γεωπολιτικού σκακιού στην περιοχή. Κανείς όμως δε μπορεί να εθελοτυφλεί και να πιστεύει ότι η κατάσταση αυτή θα επισκιαστεί σύντομα και γρήγορα η χώρα θα μπορέσει να σταθεί και πάλι στα πόδια της. Αυτό το γνωρίζουν όλοι, αθλητικοί παράγοντες και μη. Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι εξελίξεις είναι μπροστά μας, απρόσκοπτες, απρόβλεπτες και επικίνδυνες…
Τα πολιτικά γεγονότα είναι λίγο-πολύ γνωστά στους περισσότερους. Από τη μία υπάρχει το φιλοευρωπαϊκό μέτωπο της δυτικής Ουκρανίας κι από την άλλη το Νοτιοανατολικό κομμάτι που ζει και αναπνέει Ρωσικά. Ένα φαινόμενο που δεν είναι πρόσφατο αλλά κρατάει από την ίδρυση της χώρας και συντηρείται επί σκοπού φυσικά ένθεν κι ένθεν. Μία κόντρα με πολιτική ταυτότητα αλλά και έντονες επιρροές στο όλο και αυξανόμενο επενδυτικά τελευταία, ποδόσφαιρο.
Μόλις πριν από δύο χρόνια η Ουκρανία διεξήγαγε από κοινού με την Πολωνία μία από τις πιο ακριβές και σημαντικές γιορτές του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, το Euro 2012. Μια διοργάνωση που κόστισε περισσότερα από 200 εκατ. ευρώ. Ταυτόχρονα το σχεδόν άγνωστο στους πολλούς Ουκρανικό πρωτάθλημα αρχίζει να κάνει τα πρώτα του αθλητικά αρχικά και μεταγραφικά στη συνέχεια κατορθώματα φέρνοντας στη χώρα παίκτες εγνωσμένης αξίας· κάτι που πριν από πέντε χρόνια φάνταζε αδύνατο.
Ποδοσφαιριστές που πολιορκούνταν από ομάδες της δυτικής αναπτυγμένης ποδοσφαιρικά Ευρώπης κατέληγαν τελικά στην Ουκρανία. Ένας από αυτούς ήταν και ο Μπερνάρντ που η μισή Γηραιά Ήπειρος έκανε τα πάντα για να τον αποκτήσει το καλοκαίρι, εκείνος τελικά επέλεξε τη Σαχτάρ και τώρα ψάχνει απεγνωσμένα τρόπο να φύγει. «Έχω μιλήσει ήδη με τον πρέσβη της Βραζιλίας, για ότι αν χειροτερέψει κι άλλο η κατάσταση να φύγουμε από την Ουκρανία όσο το δυνατόν συντομότερα. Δεν μπορείς να είσαι ήσυχος. Ανησυχώ, αλλά τώρα είναι στα χέρια του Θεού» αναφέρει ο βραχύσωμος μεσοεπιθετικός μεταφέροντας σε τρεις γραμμές όλα όσα ζει τελευταία.
Δεν είναι μόνο εκείνος όμως. Η Τσερνομόρετς, μία από τις πιο παραδοσιακές –αν και όχι ευρέως γνωστές– ομάδες, ανακοίνωσε τη λύση των συμβολαίων με πέντε ποδοσφαιριστές επικαλούμενη λόγους ασφαλείας. Ταυτόχρονα, στη Συμφερούπολη μια περιοχή με πάνω από 150.000 Έλληνες, η τοπική Ταβρίγια που μέχρι και πριν από 2 μήνες είχε στον πάγκο της τον Γιάννη Χριστόπουλο ανακοίνωσε τη διακοπή ακόμη και των προπονήσεων. Ο λόγος; Ο λόγος ήταν ότι για να προσεγγίσουν οι ποδοσφαιριστές το προπονητικό κέντρο έπρεπε να περάσουν από τα Ρωσικά στρατεύματα και να υποβληθούν σε εξονυχιστικό έλεγχο!
Ακόμη όμως και τώρα να τερματίζονταν οι εμπόλεμες συνθήκες στη χώρα η ζωή δε θα ήταν ποτέ όπως πριν. Φυσικά το ποδόσφαιρο ως μέσο πολλές φορές άσκησης πολιτικής επιρροής θα έχει τον πρώτο λόγο και τα γεγονότα που μπορεί να πυροδοτηθούν σ’ ένα αγώνα είναι ικανά να βυθίσουν σχεδόν αυτόματα τη χώρα πάλι στο έρεβος. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Απλώς ένας αγώνας ανάμεσα στη φονταμενταλιστική Καρπάτι και τη φιλορωσική Ταβρίγια αρκεί. Οι δύο ομάδες διατηρούν χρόνια μια σχέση αμοιβαίου μίσους που καλλιεργείται και συντηρείται φυσικά από τον κόσμο και των δύο ομάδων. Μάλιστα, με τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών έχουν οξύνει ακόμη περισσότερο την αντιπαράθεση. Ο Έλληνας φυσιοθεραπευτής της Ταβρίγια, Αντώνης Ξαγοράρης, αναφέρει χαρακτηριστικά: «Θα παίξουμε στο ουκρανικό πρωτάθλημα; Ποιος μου λέει πως δεν θα έρθουν 100 νεοναζί να τα σπάσουν; Σκεφτείτε να παίξουν Σεβαστούπολη με Καρπάτι. Μπορεί να έχουμε νεκρούς. Εκεί όλοι, ακόμα και οι Ουκρανοί, νιώθουν Ρώσοι».
Αυτή είναι η κατάσταση αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία. Μία χώρα που ότι έχτιζε αθλητικά επί 6-7 χρόνια βλέπει να καταρρέει εν ριπή οφθαλμού. Ακόμη κι αν αφήσουμε το ποδόσφαιρο και επικεντρωθούμε στο μπάσκετ. Ένα άθλημα με έντονο Ουκρανικό χρώμα μετά την ανάθεση του Eurobasket εκεί το 2015. Μία διοργάνωση που ήδη τίθεται υπό διαβούλευση και είναι πολύ πιθανό να δοθεί τελικά σε άλλη χώρα (μεταξύ των υποψήφιων είναι έστω και ανεπίσημα ακόμη η Ελλάδα). Ηχηρό αν και απαραίτητο χαστούκι για την ήδη τραυματισμένη οικονομία της Ουκρανίας που δύσκολα όμως θα προβάλλει επιχειρήματα ώστε να αλλάξει γνώμη στους διοργανωτές.
Κανείς δε ξέρει ποια θα είναι η επόμενη κίνηση σ’ αυτήν την τεράστια παρτίδα γεωπολιτικού σκακιού στην περιοχή. Κανείς όμως δε μπορεί να εθελοτυφλεί και να πιστεύει ότι η κατάσταση αυτή θα επισκιαστεί σύντομα και γρήγορα η χώρα θα μπορέσει να σταθεί και πάλι στα πόδια της. Αυτό το γνωρίζουν όλοι, αθλητικοί παράγοντες και μη. Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι εξελίξεις είναι μπροστά μας, απρόσκοπτες, απρόβλεπτες και επικίνδυνες…
Τι έγραψες ρε άνρθωπε; Απλά υποκλίνομαι.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνδυάζεις αθλητική και πολιτική άποψη. Μπράβο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα κάνετε και πολιτικό παράρτημα
ΑπάντησηΔιαγραφή