«Αθλητισμός» είναι μια έννοια που μπορεί να διατυπωθεί με πολλούς τρόπους. Μπορεί όμως πιο εύκολα να απορροφηθεί από τον ύψους 2,07 Γιάννη Αντετοκούνμπο. Όπως για κάθε ορισμό χρειάζεσαι ένα παράδειγμα, έτσι και ο Γιάννης αποτελεί το πιο τρανταχτό για τη σημασία του αθλητισμού. Ο μικρός εξανάγκασε τους υγιώς σκεπτόμενους να συνειδητοποιήσουν τη μαγεία του αθλητισμού. Είναι γνωστή πλέον η διαδρομή του. Οι γονείς λαθρομετανάστες, άθλιες συνθήκες ζωής και δουλειά στους δρόμους από μικρός. Όπως χιλιάδες άλλα παιδιά με παρόμοιες ιστορίες. Αυτό όμως που έμελε να αλλάξει ριζικά τη ζωή του αλλά και της οικογένειάς του δεν ήταν τίποτα άλλο πέρα από το μπάσκετ. Μία ομάδα, ένας προπονητής και 11 συμπαίκτες αρκούσαν για να τον μετατρέψουν από έναν ακόμη έγχρωμο που πουλά CD’s, στο παίχτη με τα μεγαλύτερα περιθώρια εξέλιξης του NBA. Δε ξέρω αν ακούγετε σκληρό, αλλά είναι σίγουρα η (σκληρή) πραγματικότητα.
Μεγαλύτερη έμφαση δίνει, στην ιστορία, η ομάδα του Φιλαθλητικού. Δε χρειάζεται για να αλλάξει η ζωή σου να παίζεις στους καλύτερους. Χρειάζεσαι πίστη, υπομονή και θέληση για να πετύχεις από όπου και αν ξεκινάς, και για όσο είσαι ενεργός αθλητής. Ο ίδιος σε με μία συνέντευξη είπε ότι είχε στόχο να είναι χαμηλά στο πρώτο γύρο του draft μέχρι να νιώσει ότι μπορεί και πιο ψηλά (έφτασε στο νούμερο 15). Ύστερα θα ήταν ευχαριστημένος με λίγα λεπτά συμμετοχής, για πρώτη χρονιά, αλλά μόλις ενάμιση μήνα μετά, διεκδίκησε και έπαιξε βασικός.
Ένας 19χρονος που κατάφερε να ταπώσει τον Kevin Durant, να βρεθεί πρώτος στις 10 καλύτερες φάσεις μιας ημέρας, να παίξει αμυνάρα τον Carmelo Anthony και να μιλούν όλοι οι ειδικοί για το τι μπορεί να κάνει και μέχρι που μπορεί να φτάσει. Και ακόμα ψηλώνει. Μιλούν για νέο Durant ή νέο Batum μα ο Greek Freak, όπως είναι το ψευδώνυμό του, είναι μία ιστορία μόνος του. Στο τελευταίο αγώνα άκουσα τους σχολιαστές να μιλούν για ομοιότητα με τον Magic Johnson στο τρόπο που διασχίζει το γήπεδο όταν κατεβάζει rebound. Βαριές κουβέντες…
Ο Γιάννης κάνει αυτό που αγαπάει στο κορυφαίο επίπεδο, το NBA. Κάθε βράδυ έχει φώτα πάνω του, κοινό που ζητωκραυγάζει σε κάθε του ενέργεια, αναλυτές να ασχολούνται μαζί του, μα υπεράνω όλων έχει μία σπυριάρα μπάλα να σουτάρει και να καρφώνει. Το τελευταίο τον οδήγησε στα υπόλοιπα. Αυτό, δηλαδή, που είχε και στα παρκέ της Ελλάδας. Μία μπάλα και μια μπασκέτα. Πέτυχε γιατί τόλμησε. Τόλμησε και ονειρεύτηκε.
Ο καθένας έχει δικαίωμα στο όνειρο. Ο καθένας έχει δικαίωμα στον αθλητισμό.
Υ.Γ. 1: Ένα δαχτυλίδι πρωταθλητή πιστεύω αρκεί και περισσεύει για να γίνει η ζωή του Χολιγουντιανή ταινία.
Υ.Γ. 2: Υπάρχει και ένα παιδάκι που έπαιρνε χάπια για να ψηλώσει και τελικά έγινε ο … Μέσι. Το διαφορετικό είναι πυλώνας του αθλητισμού.
Υ.Γ. 3: Είναι άδικο να συμπεριφερόμαστε και να σκεφτόμαστε διαφορετικά για ανθρώπους που έχουν παρόμοιες ιστορίες επειδή… δεν παίζουν μπάσκετ.
Υ.Γ. 4: Χαίρομαι που είμαι πάλι στη παρέα σας . Ευχαριστώ προσωπικά τον Δημήτρη Σακελλάρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου