Είμαι από τις μεγαλύτερες φαν του Φιγκέροα. Δεδομένης της ηλικίας και του ιατρικού ιστορικού μια χαρά κίνηση ήταν. Μπορεί να γκρινιάξουν πολλοί αλλά είναι αλήθεια. Πίστευα θα βάζαμε μυαλό επιτέλους- στο θέμα αντικαταστάτη. Μάταια όμως.
Στο άκουσμα της πώλησης ήμουν πολύ περίεργη για τα δημοσιεύματα της επομένης μέρας. Θέλοντας ή μη θα αποκάλυπταν πιθανούς στόχους. Βλέποντας τα ονόματα που δημοσιεύτηκαν δυσαρεστήθηκα. Όλοι είναι ποδοσφαιριστές – «βετεράνοι». Ποδοσφαιριστές που τους έχει πάει πίσω ένας τραυματισμός. Ναι δεν λέω. Δεν έχουν ξεχάσει το τόπι. Απλά δεν είναι όπως πριν. Δυστυχώς αυτό το φαινόμενο ανθεί τα τελευταία χρόνια στο Ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν είναι τωρινό. Υπάρχει εδώ και χρόνια. Απλά η κρίση το γιγάντωσε. Το να πάρεις ένα «ξεπεσμένο» σταρ πλέον θεωρείται η πιο οικονομική λύση. Μοιάζει σαν ειρωνεία της τύχης. Αυτοί που κόστιζαν πριν λίγα χρόνια πολλά εκατομμύρια τώρα βολεύονται με μερικές χιλιάδες. Αν ρωτήσεις έναν πρόεδρο αν προτιμά ένα ξεπερασμένο σταρ από ένα ταλέντο θα σου πει το πρώτο. Μπορεί σε μας να φαίνεται παράλογο. Για εκείνους είναι απολύτως λογικό.
Πολλοί θα πουν ότι φταίει η αγορά. Ότι λόγω κρίσης «ενδυνάμωσε» τις μικρές ομάδες ή γενικώς τις ομάδες που πωλούν. Είναι όμως έτσι; Ναι έχουν δίκιο περί αλλαγής της αγοράς. Μερικές ομάδες όμως δεν τις επηρεάζει η αλλαγή γιατί έχουν προνοήσει. Έχουν φτιάξει ένα «σύστημα» αγοράς- πώλησης σταθερό που δεν επηρεάζεται από τίποτα. Ακόμα και από πιθανή αύξηση φορολογίας(που είναι το πιο σημαντικό αγκάθι σε τέτοιες περιπτώσεις). Πώς γίνεται αυτό; Η απάντηση απλή. Scouting. Αυτό που εμείς χρησιμοποιούμε σαν «καραμέλα» εκείνες το έχουν εξελίξει. Έχουν φτιάξει ολόκληρη υποδομή που το στηρίζει. Κάθε «έξοδος» και «είσοδος» ποδοσφαιριστή είναι προμελετημένη. Επίσης υπάρχει plan b για ανεπιτυχείς διαπραγματεύσεις. Μιλάμε για πλήρη προγραμματισμό.
Στην Ελλάδα όταν ακούς για «τμήμα scouting» σου έρχεται να βάλεις τα γέλια. Δεν μπορείς να μιλάς για κάτι το όποιο δεν έχεις. Δεν υπερβάλλω καθόλου. Το να έχεις 2-3 παλαίμαχους για scouter δεν σου προσφέρει εξέλιξη. Το να αγοράζεις ότι προσωρινά γυαλίζει δεν είναι επιτυχές scouting. Για να υπάρχει επιτυχία πρέπει πρώτα να υπάρχει σωστή οργάνωση. Διότι δεν είναι επιτυχές scouting το να πάρεις κάποιον παίκτη με τριπλάσια αξία από αυτήν που έχει. Μην δουλευόμαστε μεταξύ μας. Αυτό που μόλις είπα αντικατοπτρίζει την αλήθεια. Μεταγραφική επιτυχία είναι να βρεις ένα παίκτη σε πολύ χαμηλή τιμή και να εκτοξεύσεις την αξία του.
Υπάρχει μια «καραμέλα» που χρησιμοποιούμε τελευταίως. «Κινούμαστε σε ευρωπαϊκά πρότυπα». Το λένε συνέχεια διοικητικοί , πρόεδροι ομάδων και προπονητές. Ρωτάω τώρα εγώ η αφελής. Δεν έχουν βαρεθεί να λένε κάτι που δεν ισχύει. Τουλάχιστον στο θέμα scouting. Δεν έχουμε ούτε υποδομές ούτε έμπειρους –σε αυτά- ανθρώπους. Εδώ δεν έχουμε καν ούτε καν plan b στο μεταγραφικό πλάνο( σε όλες τις ομάδες αναφέρομαι ). Αν είχαμε έστω plan b δεν θα μιλάγαμε τώρα για σάπακια. Διότι μόνο όταν έχεις τις υποδομές καταλαβαίνεις αν αξίζει το ρίσκο. Γιατί το αν θα σταθεί κάποιος σε μια ομάδα δεν μπορεί να το προβλέψει κανείς. Μπορεί τουλάχιστον να ελαχιστοποιήσει το ρίσκο.
Οι ΠΑΟΚτζήδες μπορεί να βρίζουν τον Δώνη αλλά τουλάχιστον τους άφησε μια παρακαταθήκη. Τις μεταγραφικές συσκέψεις που είναι μάλιστα πολύ οργανωμένες. Scouting reports, βίντεο και ύπαρξη plan b (με στοιχεία κιόλας) σε περίπτωση που δεν είναι εφικτός ο πρώτος στόχος. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός λένε. Αφού ο ΠΑΟΚ το ξεκίνησε με τις συσκέψεις πιστεύω ότι θα το εξελίξει το τμήμα scouting του. Η ουσία είναι άλλη. Πρέπει να ακολουθήσουν και άλλοι το παράδειγμα του. Αν θέλουμε να κινούμαστε στα ευρωπαϊκά πρότυπα. Για να το λέμε και επιτέλους να το εννοούμε.
Στο άκουσμα της πώλησης ήμουν πολύ περίεργη για τα δημοσιεύματα της επομένης μέρας. Θέλοντας ή μη θα αποκάλυπταν πιθανούς στόχους. Βλέποντας τα ονόματα που δημοσιεύτηκαν δυσαρεστήθηκα. Όλοι είναι ποδοσφαιριστές – «βετεράνοι». Ποδοσφαιριστές που τους έχει πάει πίσω ένας τραυματισμός. Ναι δεν λέω. Δεν έχουν ξεχάσει το τόπι. Απλά δεν είναι όπως πριν. Δυστυχώς αυτό το φαινόμενο ανθεί τα τελευταία χρόνια στο Ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν είναι τωρινό. Υπάρχει εδώ και χρόνια. Απλά η κρίση το γιγάντωσε. Το να πάρεις ένα «ξεπεσμένο» σταρ πλέον θεωρείται η πιο οικονομική λύση. Μοιάζει σαν ειρωνεία της τύχης. Αυτοί που κόστιζαν πριν λίγα χρόνια πολλά εκατομμύρια τώρα βολεύονται με μερικές χιλιάδες. Αν ρωτήσεις έναν πρόεδρο αν προτιμά ένα ξεπερασμένο σταρ από ένα ταλέντο θα σου πει το πρώτο. Μπορεί σε μας να φαίνεται παράλογο. Για εκείνους είναι απολύτως λογικό.
Πολλοί θα πουν ότι φταίει η αγορά. Ότι λόγω κρίσης «ενδυνάμωσε» τις μικρές ομάδες ή γενικώς τις ομάδες που πωλούν. Είναι όμως έτσι; Ναι έχουν δίκιο περί αλλαγής της αγοράς. Μερικές ομάδες όμως δεν τις επηρεάζει η αλλαγή γιατί έχουν προνοήσει. Έχουν φτιάξει ένα «σύστημα» αγοράς- πώλησης σταθερό που δεν επηρεάζεται από τίποτα. Ακόμα και από πιθανή αύξηση φορολογίας(που είναι το πιο σημαντικό αγκάθι σε τέτοιες περιπτώσεις). Πώς γίνεται αυτό; Η απάντηση απλή. Scouting. Αυτό που εμείς χρησιμοποιούμε σαν «καραμέλα» εκείνες το έχουν εξελίξει. Έχουν φτιάξει ολόκληρη υποδομή που το στηρίζει. Κάθε «έξοδος» και «είσοδος» ποδοσφαιριστή είναι προμελετημένη. Επίσης υπάρχει plan b για ανεπιτυχείς διαπραγματεύσεις. Μιλάμε για πλήρη προγραμματισμό.
Στην Ελλάδα όταν ακούς για «τμήμα scouting» σου έρχεται να βάλεις τα γέλια. Δεν μπορείς να μιλάς για κάτι το όποιο δεν έχεις. Δεν υπερβάλλω καθόλου. Το να έχεις 2-3 παλαίμαχους για scouter δεν σου προσφέρει εξέλιξη. Το να αγοράζεις ότι προσωρινά γυαλίζει δεν είναι επιτυχές scouting. Για να υπάρχει επιτυχία πρέπει πρώτα να υπάρχει σωστή οργάνωση. Διότι δεν είναι επιτυχές scouting το να πάρεις κάποιον παίκτη με τριπλάσια αξία από αυτήν που έχει. Μην δουλευόμαστε μεταξύ μας. Αυτό που μόλις είπα αντικατοπτρίζει την αλήθεια. Μεταγραφική επιτυχία είναι να βρεις ένα παίκτη σε πολύ χαμηλή τιμή και να εκτοξεύσεις την αξία του.
Υπάρχει μια «καραμέλα» που χρησιμοποιούμε τελευταίως. «Κινούμαστε σε ευρωπαϊκά πρότυπα». Το λένε συνέχεια διοικητικοί , πρόεδροι ομάδων και προπονητές. Ρωτάω τώρα εγώ η αφελής. Δεν έχουν βαρεθεί να λένε κάτι που δεν ισχύει. Τουλάχιστον στο θέμα scouting. Δεν έχουμε ούτε υποδομές ούτε έμπειρους –σε αυτά- ανθρώπους. Εδώ δεν έχουμε καν ούτε καν plan b στο μεταγραφικό πλάνο( σε όλες τις ομάδες αναφέρομαι ). Αν είχαμε έστω plan b δεν θα μιλάγαμε τώρα για σάπακια. Διότι μόνο όταν έχεις τις υποδομές καταλαβαίνεις αν αξίζει το ρίσκο. Γιατί το αν θα σταθεί κάποιος σε μια ομάδα δεν μπορεί να το προβλέψει κανείς. Μπορεί τουλάχιστον να ελαχιστοποιήσει το ρίσκο.
Οι ΠΑΟΚτζήδες μπορεί να βρίζουν τον Δώνη αλλά τουλάχιστον τους άφησε μια παρακαταθήκη. Τις μεταγραφικές συσκέψεις που είναι μάλιστα πολύ οργανωμένες. Scouting reports, βίντεο και ύπαρξη plan b (με στοιχεία κιόλας) σε περίπτωση που δεν είναι εφικτός ο πρώτος στόχος. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός λένε. Αφού ο ΠΑΟΚ το ξεκίνησε με τις συσκέψεις πιστεύω ότι θα το εξελίξει το τμήμα scouting του. Η ουσία είναι άλλη. Πρέπει να ακολουθήσουν και άλλοι το παράδειγμα του. Αν θέλουμε να κινούμαστε στα ευρωπαϊκά πρότυπα. Για να το λέμε και επιτέλους να το εννοούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου