Με εκπλήξεις για τη μεγάλη έκπληξη!

Καλησπέρα σας,

Σαφώς και από το πάνθεον των αναλύσεων των εθνικών ομάδων ενόψει Euro που διεξάγει το blog μας δε θα μπορούσε να λείπει το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας μας. Η επίσημη αγαπημένη όλων των Ελλήνων δηλώνει κανονικά το παρόν και σε αυτή την κορυφαία διοργάνωση συνεπώς αυτό το άρθρο αποτελεί μία οπτική για το τι μπορεί κανείς να περιμένει από την ομάδα φέτος.

Σε γενικό πλαίσιο...

Το πρώτο μέρος των άρθρων που αφορούν την ανάλυση των ομάδων για το EURO ήταν αφιερωμένο στην ιστορία κάθε χώρας στο θεσμό. Εντούτοις, τα πράγματα για την εθνική Ελλάδος είναι λίγο πολύ γνωστά σε όλους. Το ομοσπονδιακό συγκρότημα μας έχει καταφέρει να βρεθεί τρεις φορές στα τελικά του EURO με καλύτερη επίδοση την κατάκτηση της πρώτης θέσης το 2004. Για να καταφέρει η εθνική να βρεθεί στην τέταρτη συνολικά και τρίτη συνεχόμενη διοργάνωση πέρασε ως πρώτη από τον προκριματικό όμιλο, όντας μάλιστα αήττητη. Στα γήπεδα της Πολωνίας και της Ουκρανίας η χώρας μας θα βρεθεί αντιμέτωπη με τη διοργανώτρια Πολωνία, τη συνήθη αντίπαλο της στις τελικές φάσεις Ρωσία και τη Δημοκρατία της Τσεχίας. Αυτή θα είναι και η πρώτη τελική φάση θεσμού που η εθνική θα έχει στο τιμόνι της έναν νέο μεν γνώριμο στο Ελληνικό κοινό δε προπονητή, το Φερνάντο Σάντος.

Η αμφιλεγόμενη προεπιλογή...

Πέρασαν περίπου τρεις μήνες από την τελευταία επίσημη ενασχόληση μας με την εθνική Ελλάδος, μέχρι που ένα Μαγιάτικο πρωινό ο Φερνάντο Σάντος –ως όφειλε- ανακοίνωσε την προεπιλογή για την προετοιμασία της εθνικής ενόψει της τελικής φάσης το καλοκαίρι στην Πολωνία. Για τις συγκεκριμένες επιλογές έχουν γραφτεί πολλά και αποτελούν τουλάχιστον - όχι άδικα- έκπληξη.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ο ομοσπονδιακός προπονητής της χώρας μας συνηθίζει να παρατάσσει την ομάδα στο γήπεδο με το κλασσικό 4-2-3-1, οπότε όλες του οι κλήσεις είναι προσανατολισμένες πάνω σε αυτό το πλάνο. Ξεκινώντας από την επιθετική γραμμή παρατηρούμε ότι ο Φερνάντο Σάντος δε διαφέρει και πολύ από τον προκάτοχό του, επιμένοντας δηλαδή σε παίχτες που αν και έχουν ελάχιστο χρόνο συμμετοχής, θα βρίσκουν πάντα θέση στο ρόστερ. Αναφέρομαι φυσικά στην επιλογή των Φάνη Γκέκα και Νίκου Λυμπερόπουλου. Όσο αναφορά το Λαρισαίο επιθετικό, η φετινή χρονιά τον βρήκε στη Γερμανία και το τέλος της στην Τουρκία. Ο λόγος του δανεισμού του στη Σαμσουσπόρ δεν ήταν άλλος από την αδυναμία του ίδιου να σταθεί στο υψηλό επίπεδο του Γερμανικού πρωταθλήματος.  Μπορεί να κατάφερε να πετύχει αρκετά τέρματα στο Τούρκικο πρωτάθλημα, αλλά το επίπεδο δεν είναι το ίδιο. Η περίπτωση του Νίκου Λυμπερόπουλου είναι κάπως διαφορετική. Ο Μεσσήνιος επιθετικός μπορεί να βοήθησε πολύ την ομάδα του στη φάση των play off, όμως η κλίση του στην εθνική αποτελεί ουσιαστικά το μεγάλο αντίο του από την ενεργό δράση και ο χρόνος συμμετοχής του αναμένεται να είναι ελάχιστος. Αν εξαιρέσουμε λοιπόν τον Κώστα Μήτρογλου που δικαίως κλήθηκε- αν και αμφιβάλλω αν θα τον δούμε να παίρνει  έστω και ένα λεπτό συμμετοχής- οι επιλογές του προπονητή είναι προσανατολισμένες στο παρελθόν χωρίς να λαμβάνει υπόψη του την τωρινή φόρμα των παικτών. Αν το έκανε τότε σαφώς θα βλέπαμε το Στέφανο Αθανασιάδη να καλείτε στην ομάδα και να αποτελεί το βαρύ όπλο στην επιθετική γραμμή της. Στα πλάγια της επίθεσης οι επιλογές περιορίστηκαν στους γνωστούς Σαλπιγγίδη, Σαμαρά, προσθέτοντας σε αυτούς τους Φετφατζίδη , Νίνη και Κονέ με μοναδικό ερωτηματικό τη μη κλίση του Λάζαρου Χριστοδουλόπουλου μετά τη δυναμική του επανεμφάνιση του με τη φανέλα του ΠΑΟ. Παρόλα αυτά παρατηρούμε ότι οι κλίσεις στο συγκεκριμένο χώρο είναι πιο κοντά στην αγωνιστική κατάσταση των ποδοσφαιριστών απ’ ότι στο χώρο των striker.

Στη μεσαία γραμμή ο Φερνάντο Σάντος είναι σχεδόν βέβαιο πως θα παρατάξει βασικούς παρόλο την κάκιστη κατάσταση τους κατάσταση τους Καραγκούνη, Κατσουράνη στον άξονα στερώντας  από την ομάδα ενέργεια, τρεξίματα, δημιουργία και αμυντική κάλυψη. Αυτό σημαίνει πως εκτός θα δούμε τόσο το φορμαρισμένο Μανιάτη, όσο και το Μάκο που αναμφίβολα θα μπορούσαν να βοηθήσουν περεταίρω στην αμυντική και επιθετική γραμμή της ομάδας. Πιο μπροστά ο Φωτάκης με το Φορτούνη αποτελούν πολύ σωστές επιλογές του προπονητή και περιμένουμε να δούμε ποιος θα ξεκινά τα παιχνίδια. Η έκπληξη στο χώρο του κέντρου ακούει στο όνομα του Αλέξανδρου Τζιόλη που αν και σε σωστή ποδοσφαιρική ηλικία έχει να αγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο τουλάχιστον τέσσερα χρόνια.

Στην άμυνα τα πράγματα αλλάζουν και οι παίχτες που θα απαρτίζουν το αμυντικό ρόστερ της ομάδος είναι και εκείνοι που έπρεπε να ταξιδέψουν. Διαβάζω πολύ από τότε που ανακοινώθηκε η αποστολή για τη κλίση του Τζαβέλλα και όχι του Βύντρα. Και οι δύο ποδοσφαιριστές έρχονται από κακές σεζόν με τις ομάδες τους οπότε όποιος και να κλιθεί δεν επρόκειτο ουσιαστικά να τον δούμε να αγωνίζεται. 

Το πιο ηχηρό τράνταγμα όσο αναφορά το ρόστερ ήρθε κάτω από τα δοκάρια όπου και οι τρεις τερματοφύλακες έχουν ελάχιστα και κακά παιχνίδια στα πόδια τους φέτος. Η περίπτωση της κλίσης των δύο από τους πιο ντεφορμαρισμένους Έλληνες τερματοφύλακες και ενός με μόλις 3 επίσημα φετινά παιχνίδια δείχνουν ότι οι επιλογές του προπονητή για μία ακόμη φορά δεν προήλθαν από ανάγνωση της αγωνιστικής κατάστασης των ποδοσφαιριστών. Το πιο ηχηρό παράδειγμα αποτελεί η μη κλίση του Διονύση Χιώτη μετά την απίστευτη πορεία που έκανε με τον ΑΠΟΕΛ φέτος, που δικαίως προκάλεσε την αγανάκτησή του. Επίσης οι περιπτώσεις των Καρνέζη, Βελλίδη και Καπίνο δε συγκίνησαν τον Πορτογάλο τεχνικό που ακολούθησε την ξεπερασμένη συνταγή του να καλεί δηλαδή παίχτες που πρόσφεραν τα περασμένα χρόνια χωρίς τώρα να έχουν να επιδείξουν τίποτε απολύτως.

Οι προσδοκίες...

Η κλήρωση του ομίλου της εθνικής φυσικά και της αφήνει ανοιχτό το περιθώριο πρόκρισής της στην επόμενη φάση του θεσμού. Αν το καταφέρει νομίζω θα έχει πιάσει και το ταβάνι των δυνατοτήτων της. Το συγκεκριμένο γεγονός οφείλεται στο ότι αν καταφέρει να προκριθεί θα βρει αντίπαλο δύο ή και τρία σκαλιά πιο πάνω από τις δυνατότητές της. Βέβαια ποτέ μη λες ποτέ, αλλά θαύματα τέτοιου βεληνεκούς στο ποδόσφαιρο γίνονται πολύ σπάνια. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα δείχνει ότι έχει και παρόν και μέλλον αρκεί να πάψει να στηρίζεται στη γενιά που ναι μεν την ανέβασε επίπεδο αλλά πλέον έχει περάσει η εποχή της δόξας της. Καλή επιτυχία λοιπόν στην επίσημη αγαπημένη όλων των Ελλήνων που όπως και να έχει, όποιους παίχτες και να έχει διαθέσιμους είναι βέβαιο πως θα παλέψει να επαναλάβει  είτε ένα μέρος είτε όλο το θαύμα του 2004. Αδύνατο; Η απάντηση σε λιγότερο από ένα μήνα σε Βαρσοβία και Κίεβο.

Υ.Γ.1: Η χρησιμοποίηση του Νίνη στα άκρα της επίθεσης και όχι σε επιτελικό τομέα, αποτελεί δήλωση του Φερνάντο Σάντος. Το κατά πόσο θα χρειαστεί να αλλάξει αυτή η εντολή θα το δούμε είτε στην προετοιμασία είτε στο πρώτο παιχνίδι της διοργάνωσης.

Υ.Γ.2: Η διασταύρωση της Ελλάδος αν καταφέρει να προκριθεί γίνεται με τις δύο πρώτες από το δεύτερο όμιλο. Πρόκειται για μία εκ των Ολλανδία, Γερμανία, Δανία και Πορτογαλία.

Για παλαιότερες αναρτήσεις μου πατήστε εδώ.

Ευχαριστώ,
Δημήτριος Σακελλάρης