Καλησπέρα σας,
Εγκαινιάζοντας λοιπόν αυτή τη νέα προσπάθεια για τη δημιουργία και την καθιέρωση ενός ιστότοπου αφιερωμένου καθαρά στην αθλητική αρθρογραφεία, θα ήθελα να ευχηθώ μέσω του πρώτου άρθρου μου, καλή επιτυχία και στους δύο κατόχους του.
Αρχικά, αποφάσισα να αφιερώσω μεγάλο μέρος του διαδικτυακών άρθρων στην ανάλυση των ομάδων-χωρών που θα λάβουν μέρος στο UEFA EURO 2012. Οι χώρες που δε θα αναλυθούν από εμένα, θα αναλυθούν εκτενώς από τον έτερο κάτοχο του συγκεκριμένου blog, έως να έχουν διατυπωθεί οι απόψεις μας και για τις 16 ομάδες του θεσμού.
Η πρώτη ομάδα συνεπώς που μπαίνει στο στόχαστρό μου είναι η Εθνική ομάδα της Ιταλίας. Η “squadra azzura” είναι μία από τις πιο παραδοσιακές ομάδες του θεσμού καθώς στις περισσότερες διοργανώσεις έχει δηλώσει παρόν. Από τη μακρόχρονη παρουσία της στο θεσμό έχει καταφέρει να βρεθεί μόλις μία φορά στην πρώτη θέση το 1968. Το 2000 κατάφερε να φτάσει μέχρι τον τελικό όπου και ηττήθηκε χάρη σε ένα γκολ του Τρεζεγκέ, ενώ το 2004 και το 2008 απλά δήλωσε παρόν. Το 2004, οι Azzuri αποκλείστηκαν σε έναν όμιλο όπου Κροατία και Σουηδία κατάφεραν να τους περιορίσουν στην 3η θέση του ομίλου, με τη Βουλγαρία να μένει 4η. Το 2008 η Ιταλία κατάφερε να περάσει τη φάση των ομίλων όπου είχε ιδιαίτερα δύσκολο έργο κόντρα σε Ρουμανία, Ολλανδία και Γαλλία, αποκλείστηκε όμως από τους μετέπειτα πρωταθλητές Ισπανούς στα πέναλτι (4-2) .
Η Ιταλία φέτος βρίσκεται στον όμιλο μαζί με Ιρλανδία, Ισπανία και Κροατία. Αν υπολογίσουμε ότι η Ισπανία είναι το ξεκάθαρο φαβορί και η Ιρλανδία το ξεκάθαρο αουτσάιντερ, τότε η Ιταλία θα παλέψει για τη δεύτερη θέση με την πολύ φορμαρισμένη και ιδιαίτερα νεανική Κροατία. Επομένως πρέπει πάση θυσία να καταφέρει να κερδίσει τους Κροάτες σε ένα ματς ουσιαστικά χωρίς αύριο στον όμιλο. Αυτό βέβαια μόνο εύκολο δε θα είναι απέναντι στην παρέα των Μόντριτς, Κράνιτσαρ και Εντουάρντο.
Με βάσει το ρόστερ που ακούγεται ότι θα στείλει στην Πολωνία και την Ουκρανία ο Τσεζάρε Πραντέλι, η Ιταλία είναι φανερό πως θα επικεντρωθεί κυρίως στη διασφάλιση του μηδέν στα μετόπισθεν. Η ηγετική φυσιογνωμία των Κιελίνι και Ρανόκια ουσιαστικά προσφέρουν μια ασφάλεια στην άμυνα. Επιπλέον, τα δύο άκρα της άμυνας με Κρισίτο και Αμπάτε όπου κυρίως ο δεύτερος ουσιαστικά μετατρέπεται σε πολλά ματς τρίτος κεντρικός αμυντικός καλώντας το χαφ να πάρει όλη την αριστερή πλευρά. Επομένως η πρώτη γραμμή της Ιταλικής ομάδας μπορεί να πάρει επιθετικές πρωτοβουλίες μόνο από τον Αμπάτε που συνηθίζει συχνά να ανεβαίνει. Πιο μπροστά και συγκεκριμένα στο χώρο της μεσαίας γραμμής αυτό το 4-3-3 που χρησιμοποιεί ο Πραντέλι ουσιαστικά αποτελείται από έναν καθαρό κόφτη και δύο δημιουργούς που κάνουν όλη τη δουλειά στο χώρο ανάμεσα στις δύο περιοχές. Ουσιαστικά οι Ντε Ρόσι, Μαρκίσιο και Πίρλο έχουν πάρει τις θέσεις στο σπίτι τους αφού εκείνοι χρησιμοποιήθηκαν σε όλα τα ματς της προκριματικής φάσης και οι πιθανότητες να αλλάξουν είναι μηδαμινές. Η χρησιμοποίηση του Πίρλο δίνει στην ομάδα δημιουργία αφαιρώντας της όμως τα τρεξίματα ενώ ο Μαρκίσιο κάνει ακριβώς το αντίθετο δημιουργώντας ένα εκπληκτικό ισοστάθμισμα μεταξύ των αμυντικών και των επιθετικών καθηκόντων της μεσαίας γραμμής. Η τριάδα της επίθεσης τώρα, με πιο πιθανή τη συμμετοχή των Ντι Νατάλε, Ρόσι και Πατσίνι ουσιαστικά δημιουργεί μια πολύ καλή επιθετική γραμμή στο σκοράρισμα αλλά ως εκεί. Κανείς από όλους τους διαθέσιμους Ιταλούς ακραίους επιθετικούς πλην του Σελότο δεν μπορεί να παίξει απ’ τα πλάγια δηλαδή να δημιουργήσει φάσεις γύρω από την περιοχή και έτσι οι Ιταλοί θα ψάξουν την ανάπτυξη μόνο από τον άξονα. Συνεπώς, αναμένεται να έχει αρκετά προβλέψιμο στιλ ανάπτυξης που πολύ σπάνια θα φέρει δυνατά αποτελέσματα με μεγάλες ομάδες που είναι βέβαιο ότι θα συναντήσει. Στις περιπτώσεις που θα συναντήσει κάποια πιο ποιοτική ομάδα είναι σίγουρο ότι θα επιλεγεί η τακτική της μαζικής άμυνας που γεννήθηκε, μεγάλωσε και τελειοποιήθηκε στην Ιταλία.
Θα ήθελα επιπλέον να τονίσω ότι όπως σε κάθε διοργάνωση έτσι και τώρα η ομάδα αποτελείται καθαρά από παίχτες που αγωνίζονται στο εγχώριο πρωτάθλημα με εξαίρεση τους Μπαλοτέλι και Ρόσι, κάτι ιδιαίτερα σπάνιο. Άποψη μου είναι ότι το ταβάνι των Azzuri για τη φετινή διοργάνωση αποτελεί η πρόκριση στην ημιτελική φάση και καλό θα ήταν παίχτες, ο κόσμος και οι προπονητές να επικεντρωθούν σε αυτό χωρίς να τρέφουν φρούδες ελπίδες για κάτι πιο ψηλό και πιο δύσκολο. Τέλος, δε μένει παρά να ευχηθώ στους Azzuri, καλή επιτυχία…
Για τις υπόλοιπες αναρτήσεις μου πατήστε: http://goo.gl/JSck7
Εγκαινιάζοντας λοιπόν αυτή τη νέα προσπάθεια για τη δημιουργία και την καθιέρωση ενός ιστότοπου αφιερωμένου καθαρά στην αθλητική αρθρογραφεία, θα ήθελα να ευχηθώ μέσω του πρώτου άρθρου μου, καλή επιτυχία και στους δύο κατόχους του.
Αρχικά, αποφάσισα να αφιερώσω μεγάλο μέρος του διαδικτυακών άρθρων στην ανάλυση των ομάδων-χωρών που θα λάβουν μέρος στο UEFA EURO 2012. Οι χώρες που δε θα αναλυθούν από εμένα, θα αναλυθούν εκτενώς από τον έτερο κάτοχο του συγκεκριμένου blog, έως να έχουν διατυπωθεί οι απόψεις μας και για τις 16 ομάδες του θεσμού.
Η πρώτη ομάδα συνεπώς που μπαίνει στο στόχαστρό μου είναι η Εθνική ομάδα της Ιταλίας. Η “squadra azzura” είναι μία από τις πιο παραδοσιακές ομάδες του θεσμού καθώς στις περισσότερες διοργανώσεις έχει δηλώσει παρόν. Από τη μακρόχρονη παρουσία της στο θεσμό έχει καταφέρει να βρεθεί μόλις μία φορά στην πρώτη θέση το 1968. Το 2000 κατάφερε να φτάσει μέχρι τον τελικό όπου και ηττήθηκε χάρη σε ένα γκολ του Τρεζεγκέ, ενώ το 2004 και το 2008 απλά δήλωσε παρόν. Το 2004, οι Azzuri αποκλείστηκαν σε έναν όμιλο όπου Κροατία και Σουηδία κατάφεραν να τους περιορίσουν στην 3η θέση του ομίλου, με τη Βουλγαρία να μένει 4η. Το 2008 η Ιταλία κατάφερε να περάσει τη φάση των ομίλων όπου είχε ιδιαίτερα δύσκολο έργο κόντρα σε Ρουμανία, Ολλανδία και Γαλλία, αποκλείστηκε όμως από τους μετέπειτα πρωταθλητές Ισπανούς στα πέναλτι (4-2) .
Η Ιταλία φέτος βρίσκεται στον όμιλο μαζί με Ιρλανδία, Ισπανία και Κροατία. Αν υπολογίσουμε ότι η Ισπανία είναι το ξεκάθαρο φαβορί και η Ιρλανδία το ξεκάθαρο αουτσάιντερ, τότε η Ιταλία θα παλέψει για τη δεύτερη θέση με την πολύ φορμαρισμένη και ιδιαίτερα νεανική Κροατία. Επομένως πρέπει πάση θυσία να καταφέρει να κερδίσει τους Κροάτες σε ένα ματς ουσιαστικά χωρίς αύριο στον όμιλο. Αυτό βέβαια μόνο εύκολο δε θα είναι απέναντι στην παρέα των Μόντριτς, Κράνιτσαρ και Εντουάρντο.
Με βάσει το ρόστερ που ακούγεται ότι θα στείλει στην Πολωνία και την Ουκρανία ο Τσεζάρε Πραντέλι, η Ιταλία είναι φανερό πως θα επικεντρωθεί κυρίως στη διασφάλιση του μηδέν στα μετόπισθεν. Η ηγετική φυσιογνωμία των Κιελίνι και Ρανόκια ουσιαστικά προσφέρουν μια ασφάλεια στην άμυνα. Επιπλέον, τα δύο άκρα της άμυνας με Κρισίτο και Αμπάτε όπου κυρίως ο δεύτερος ουσιαστικά μετατρέπεται σε πολλά ματς τρίτος κεντρικός αμυντικός καλώντας το χαφ να πάρει όλη την αριστερή πλευρά. Επομένως η πρώτη γραμμή της Ιταλικής ομάδας μπορεί να πάρει επιθετικές πρωτοβουλίες μόνο από τον Αμπάτε που συνηθίζει συχνά να ανεβαίνει. Πιο μπροστά και συγκεκριμένα στο χώρο της μεσαίας γραμμής αυτό το 4-3-3 που χρησιμοποιεί ο Πραντέλι ουσιαστικά αποτελείται από έναν καθαρό κόφτη και δύο δημιουργούς που κάνουν όλη τη δουλειά στο χώρο ανάμεσα στις δύο περιοχές. Ουσιαστικά οι Ντε Ρόσι, Μαρκίσιο και Πίρλο έχουν πάρει τις θέσεις στο σπίτι τους αφού εκείνοι χρησιμοποιήθηκαν σε όλα τα ματς της προκριματικής φάσης και οι πιθανότητες να αλλάξουν είναι μηδαμινές. Η χρησιμοποίηση του Πίρλο δίνει στην ομάδα δημιουργία αφαιρώντας της όμως τα τρεξίματα ενώ ο Μαρκίσιο κάνει ακριβώς το αντίθετο δημιουργώντας ένα εκπληκτικό ισοστάθμισμα μεταξύ των αμυντικών και των επιθετικών καθηκόντων της μεσαίας γραμμής. Η τριάδα της επίθεσης τώρα, με πιο πιθανή τη συμμετοχή των Ντι Νατάλε, Ρόσι και Πατσίνι ουσιαστικά δημιουργεί μια πολύ καλή επιθετική γραμμή στο σκοράρισμα αλλά ως εκεί. Κανείς από όλους τους διαθέσιμους Ιταλούς ακραίους επιθετικούς πλην του Σελότο δεν μπορεί να παίξει απ’ τα πλάγια δηλαδή να δημιουργήσει φάσεις γύρω από την περιοχή και έτσι οι Ιταλοί θα ψάξουν την ανάπτυξη μόνο από τον άξονα. Συνεπώς, αναμένεται να έχει αρκετά προβλέψιμο στιλ ανάπτυξης που πολύ σπάνια θα φέρει δυνατά αποτελέσματα με μεγάλες ομάδες που είναι βέβαιο ότι θα συναντήσει. Στις περιπτώσεις που θα συναντήσει κάποια πιο ποιοτική ομάδα είναι σίγουρο ότι θα επιλεγεί η τακτική της μαζικής άμυνας που γεννήθηκε, μεγάλωσε και τελειοποιήθηκε στην Ιταλία.
Θα ήθελα επιπλέον να τονίσω ότι όπως σε κάθε διοργάνωση έτσι και τώρα η ομάδα αποτελείται καθαρά από παίχτες που αγωνίζονται στο εγχώριο πρωτάθλημα με εξαίρεση τους Μπαλοτέλι και Ρόσι, κάτι ιδιαίτερα σπάνιο. Άποψη μου είναι ότι το ταβάνι των Azzuri για τη φετινή διοργάνωση αποτελεί η πρόκριση στην ημιτελική φάση και καλό θα ήταν παίχτες, ο κόσμος και οι προπονητές να επικεντρωθούν σε αυτό χωρίς να τρέφουν φρούδες ελπίδες για κάτι πιο ψηλό και πιο δύσκολο. Τέλος, δε μένει παρά να ευχηθώ στους Azzuri, καλή επιτυχία…
Για τις υπόλοιπες αναρτήσεις μου πατήστε: http://goo.gl/JSck7
Ευχαριστώ,
Δημήτριος Σακελλάρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου