Γράφει ο Δημήτρης Σακελλάρης
Ο φετινός μεταγραφικός σχεδιασμός για τους Παριζιάνους ήταν μακράν ο χειρότερος από στην εποχή των Αραβικών κεφαλαίων. Θυμίζοντας έντονα τη δεύτερη χρονιά του Ρομπολίβλιεφ στη Μονακό, επένδυσαν ελάχιστα χρήματα σε σχέση με τη δύναμη, το πρόσφατο παρελθόν και τον Ευρωπαϊκό ανταγωνισμό. Μόνο και μόνο η φυγή των Ibrahimović, Luiz, Digne και Sirigu, εξοικονόμησε στο σύλλογο ποσά άνω των 70 εκ. ευρώ, ποσά που δυστυχώς επενδύθηκαν σε παίκτες του πάγκου, με ελάχιστες πιθανότητες να πρωταγωνιστήσουν τη στιγμή που η ομάδα έμενε «γυμνή» σε καίριες θέσεις.
Πριν περάσουμε σε πιο λεπτομερή ανάλυση είναι απαραίτητο να επισημάνουμε ότι φέτος η ομάδα του Παρισιού με τον Emery στο τιμόνι αναμένεται να παρουσιαστεί εκ νέου με το ίδιο 4-3-2-1 που παίζει τόσα χρόνια. Φεύγοντας ο Zlatan, παίρνει μαζί του τα 43 γκολ, 16 ασσίστ, 5,1 σουτ και 1,7 πάσες-κλειδιά μόνο από την περσινή σεζόν. Αυτά τα εξωφρενικά νούμερα πρέπει να καλυφθούν από τους υπάρχοντες παίκτες + το Ben Arfa. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο αφού ο Cavani, ναι μεν μπορεί να βρει κάποια από αυτά τα τέρματα αφού πλέον θα αγωνίζεται εκεί που θέλει, δε μπορεί όμως με τίποτα να βρει τα νούμερα του Σουηδού στη δημιουργία και τη συμμετοχή στην κατοχή. Γι’ αυτήν αναγκαστικά το βάρος θα πέσει στους ακραίους + τον Pastore που θα πρέπει μεσοσταθμικά να ανεβάσουν τα νούμερα τους κατά 50% μόνο και μόνο για να επιτευχθούν τα περσινά στατιστικά. Κάτι τέτοιο είναι σχεδόν αδύνατο να συμβεί για 3-4 παίκτες ταυτόχρονα και παρόλα αυτά η διοίκηση δεν έκανε κάποια κίνηση για να μετριάσει λίγο ποιοτικά την τεράστια φυγή του Ibrahimović.
Πέραν της επίθεσης που ήδη από τα πρώτα παιχνίδια φαίνεται το πρόβλημα που υπάρχει, η PSG αποδυναμώθηκε αρκετά και στην άμυνα. Η πώληση του David Luiz στην Chelsea ναι μεν μπορεί μακροπρόθεσμα να φέρει ομοιογένεια στα στόπερ, την παρούσα στιγμή όμως αποτελεί έγκλημα. Ο David Luiz πέρυσι μέτρησε 2088 λεπτά συμμετοχής σε Γαλλία και Champions League, κατατάσσοντας τον εαυτό του 4ο. Η φυγή του αφήνει την ομάδα με δύο καθαρά στόπερ, τον αρχηγό Thiago Silva που λόγω τραυματισμού δεν έκανε προετοιμασία και τον Marquinos που λόγω Coppa America και Ολυμπιακών Αγώνων δεν έκανε ούτε προετοιμασία ούτε διακοπές. Η επιλογή να μείνει η ομάδα με μόνον αυτούς στη θέση των στόπερ και ως 3η επιλογή να παίζουν οι κατά συνθήκη στόπερ Meunier και Aurier, δε μπορεί να χαρακτηριστεί κίνηση ομάδας που στόχο έχει την κορυφή της Ευρώπης.
Το χτίσιμο της φετινής Paris Saint Germain εμπεριέχει μία ακόμη περίεργη κίνηση. Την επιλογή του Ισπανού manager να υπερφορτώσει ακόμη περισσότερο το ήδη γεμάτο με παίκτες παγκόσμιας κλάσης κέντρο της ομάδας, αποδυναμώνοντας ταυτόχρονα την άμυνα και την επίθεση. Είναι απίστευτη η απόκτηση του Krychowiak. Ο ποδοσφαιριστής όσο καλός και να είναι, είναι αδύνατον να βρει θέση στο αρχικό σχήμα της ομάδας. Πριν έρθει ίσως έπρεπε να μιλήσει με το Rabiot, έναν υπερσύγχρονο δημιουργό που εύκολα αγωνίζεται σε οποιαδήποτε ομάδα της Ευρώπης, αλλά στο Παρίσι φυσιολογικά δε χωράει.
Η αλήθεια είναι ότι για να πετύχει αυτή η PSG, θα πρέπει και να μην τραυματιστεί κανείς και να αυξήσουν όλοι την επιτυχία τους σε δημιουργία και εκτέλεση. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Όσον αφορά τον προπονητή, δείχνει ότι η αλλαγή επιπέδου και απαιτήσεων τον έχει φέρει σε σύγχυση κάνοντας άσχημες επιλογές. Το πότε και αν θα το ξεπεράσει θα φανεί σύντομα στο γήπεδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου