Το μπασκετάκι που χαροπαλεύει εντός των συνόρων...

Μια ακόμη μπασκετική σεζόν στην χώρα μας ξεκίνησε εδώ και λίγες ημέρες, με τους αγώνες του Κυπέλλου να διεξάγονται εδώ και 2 εβδομάδες σχεδόν, και τις ομάδες να βρίσκονται ως επί το πλείστον στην τελική ευθεία της προετοιμασίας τους. Για άλλη μια χρονιά όμως οι τραγελαφικές καταστάσεις δεν λείπουν, δυσφημίζοντας ξανά και ξανά ένα “προϊόν” το οποίο προσπαθούμε (ή θα θέλαμε καλύτερα) να προωθήσουμε και στο εξωτερικό.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κοτζιάς

Το ότι το ελληνικό μπάσκετ εκτός των συνόρων τα πάει καλά, δεν χωράει αμφισβήτησης. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός είναι από τους πιο επιτυχημένους συλλόγους στην Ευρώπη διαχρονικά, πολλές ακόμα ομάδες (Άρης, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ ή και μικρότερες όπως Μαρούσι, Πανελλήνιος, Μακεδονικός) έχουν επιτύχει σημαντικά κατορθώματα, ενώ και Εθνική Ομάδα παρά την μέτρια παρουσία της την τελευταία πενταετία, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πόσες επιτυχίες έχει σημειώσει. Άλλωστε οι Έλληνες αθλητές έχουν γράψει την δική τους ιστορία στα ευρωπαϊκά παρκέ, ενώ τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι είναι και οι προπονητές που αναδεικνύονται.

Όμως δεν είναι όλα τόσο ρόδινα όσο φαίνονται. Παρά την διεθνή παρουσία μας, στον ελλαδικό χώρο τα προβλήματα είναι τεράστια. Το ελληνικό πρωτάθλημα χρόνο με τον χρόνο δέχεται σοβαρά πλήγματα όσον αφορά την αξιοπιστία του. Η καινούρια σεζόν φυσικά και δεν αποτελεί την εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα των τελευταίων ετών. Κι αν στην Basket League τα θέματα ίσως να μην είναι τόσο εκτεταμένα, όσο κατεβαίνουμε κατηγορίες παρατηρούνται όλο και περισσότερα.

Ξεκινώντας από την πρώτη τη τάξει κατηγορία, και φέτος πολλές ομάδες αντιμετώπισαν προβλήματα. Από τους 14 συλλόγους που θα αγωνιστούν φέτος, οι 4 βρέθηκαν είτε από σπόντα είτε την τελευταία στιγμή. Δυστυχώς οι νόμοι και οι αυστηρές προθεσμίες δεν εφαρμόζονται πάντα και παντού, με αποτέλεσμα η σύνθεση κάθε πρωταθλήματος να αποτελεί ένα μυστήριο μέχρι και λίγες εβδομάδες πριν την έναρξη του. Έτσι και φέτος :

• Ο Προμηθέας Πατρών πήρε την θέση (δίκαια βέβαια) του Φάρου Κερατσινιού σαν πρώτος επιλαχών από την Α2, μιας και οι Πειραιώτες δήλωσαν αδυναμία συμμετοχής παρ'ότι είχαν κερδίσει την άνοδο.
• Η Κηφισιά απέσυρε την συμμετοχή της τον Αύγουστο και υποβιβάστηκε στην Β' Εθνική. Για την αντικατάσταση της η επιτροπή ΕΣΑΚΕ – ΕΟΚ αποφάσισε να δώσει wild card, με την Δόξα Λευκάδας να την αποκτά τελικά.
• Τρίκαλα και Κόροιβος Αμαλιάδας κατεβαίνουν κανονικά, αλλά η συμμετοχή τους ήταν στον “αέρα” για αρκετές εβδομάδες, έτσι έχτισαν σχετικά αργά το ρόστερ τους.

Νωπά είναι κιόλας παραδείγματα όπως της σεζόν 2011 – 2012 που διεξήχθη με 13 ομάδες λόγω μη χορήγησης πιστοποιητικού στον Πανελλήνιο και με το Μαρούσι να κατεβαίνει με σύνθεση ανάγκης, ή της σεζόν 2014 – 2015 οπού ο Πανιώνιος ναι μεν συμμετείχε αλλά μέχρι και τελευταία στιγμή κυριολεκτικά κανείς δεν γνώριζε τι θα συμβεί.

Στην Α2 τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Πριν 3 – 4 μήνες, εποχή που οι περισσότερες ομάδες ξεκινάνε τον προγραμματισμό τους, οι μισές δεν ήξεραν σε ποια κατηγορία θα αγωνίζονται ή πως θα εμφανιστούν. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Φάρος θα βρίσκεται και φέτος εκεί επειδή όπως είπαμε αρνήθηκε να συμμετάσχει στην Α1, ενώ πολλές ομάδες μέχρι και τελευταία στιγμή σχεδόν δεν είχαν αποφασίσει πως θα κινηθούν. Το αποτέλεσμα είναι ορισμένες εξ αυτών (Αρκαδικός, Παγκράτι και Ψυχικό) να ξεκινήσουν το χτίσιμο των ρόστερ τους ως επί το πλείστον το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Σεπτέμβρη, όπου σίγουρα οι λύσεις είναι αρκετά περιορισμένες.

Το θέατρο του παραλόγου που ζούμε πρόσφατα στις Εθνικές Κατηγορίες δεν λέει να εκλείψει. Και σίγουρα η οικονομική κρίση που έχει κάνει την εμφάνιση της στην Ελλάδα από το 2009 και μετα έχει βάλει κι αυτή το χεράκι της, ωστόσο ΕΣΑΚΕ και ΕΟΚ δεν είναι άμοιρες των ευθυνών τους. Ειδικά από την στιγμή που δεν μπορούν να προστατεύσουν τα πρωταθλήματα τους. Μη θέσπιση και τήρηση αυστηρών προθεσμιών, αδυναμία εξεύρεσης χορηγών και ισχυρού τηλεοπτικού πακέτου ώστε να μοιραστούν έσοδα οι ομάδες εκτός “αιωνίων” και οι γνωστές σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ στελεχών των δύο ομοσπονδιών, παραγόντων ομάδων και τρίτων (μάνατζερ αθλητών, πολιτικών κτλ.) είναι μόνο μερικοί από τους λόγους που έχουμε οδηγηθεί εδώ.

Βέβαια, το να λυθούν όλα αυτά τα προβλήματα είναι μια κουβέντα. Ναι μεν ΟΣΦΠ και ΠΑΟ αποτελούν τους καλύτερους πρεσβευτές μας στην Ευρώπη, όμως όντως θέλουν το καλό του ελληνικού μπάσκετ; Η απάντηση είναι μάλλον όχι. Όπως πολλάκις έχουν δείξει τα τελευταία χρόνια, ενδιαφέρονται κυρίως για το δικό τους συμφέρον. Έτσι εμμέσως πλην σαφώς έχουν δημιουργηθεί δύο μέτωπα : ένα που αποτελείται από τους δύο τους (ναι μεν δεν ταυτίζονται οι απόψεις τους αλλά κινούνται ανεξάρτητα από τους άλλους) και ένα με τις υπόλοιπες ομάδες της Basket League (παρ'ότι τελευταία και η ΑΕΚ δείχνει ίσως μια τάση ανεξαρτητοποίησης). Μάλιστα στο ΔΣ του ΕΣΑΚΕ σήμερα 29/9 το δεύτερο γκρουπ τα έβαλε με τους “αιωνίους”. Άρα από την στιγμή που ούτε οι ομάδες μπορούν να συμφωνήσουν μεταξύ τους, είναι ακόμα πιο δύσκολο να κάτσουν όλοι οι εμπλεκόμενοι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Η κατάσταση λοιπόν είναι αρκετά πολύπλοκη και οι ρίζες του προβλήματος βαθιές. Πρώτα απαιτείται ΕΟΚ και ΕΣΑΚΕ να αποφασίσουν αν θα διοργανώνουν πρωταθλήματα με αυστηρά κριτήρια ή πρωταθλήματα απλά για να γίνονται και στην συνέχεια οι ομάδες να βάλουν για μια φορά το ομαδικό συμφέρον πάνω από το ατομικό και να αφήσουν τον “πόλεμο” μεταξύ τους. Αν γίνουν έστω αυτά τα δύο πραγματικότητα, τότε ένα βήμα μπροστά θα έχει γίνει σίγουρα. Είναι όμως τόσο εύκολο όσο ακούγεται; Αν κρίνουμε απ'όσα βλέπουμε εδώ και μερικά χρόνια, μάλλον όχι...