Γράφει ο Δημήτρης Σακελλάρης
Η αλήθεια είναι ότι οι δύο ομάδες έρχονταν με διαφορετική ψυχολογία στο ματς του Champions League. Οι μεν γηπεδούχοι κατάφεραν μέσα στο Σαββατοκύριακο να ξαναμείνουν μόνοι πρώτοι στη Serie A, τη στιγμή που οι φιλοξενούμενοι έμειναν 5 βαθμούς πίσω από την κορυφή στην Ελλάδα.
Όμως το Champions league είναι διαφορετική υπόθεση. Εκεί περίπου για 90 λεπτά παρακολουθήσαμε έναν διαφορετικό, ψυχωμένο Ολυμπιακό , που παρότι βρέθηκε πίσω στο σκορ κατάφερε να γυρίσει το ματς και να αποδείξει για μία ακόμη φορά πως χωρίς το άγχος της πρωτοβουλίας μπορεί να αποδώσει πολύ καλύτερα. Η επιλογή του Μίτσελ να αφήσει για πειθαρχικούς λόγους τον Κασάμι εκτός, έδωσε τεράστια ελευθερία κινήσεων στα δύο ακραία μπακ, που μεταξύ άλλων δημιούργησαν και τα δύο στημένα της ομάδας από τα οποία προήλθαν τα γκολ.
Περαιτέρω, όπως άλλωστε το συνηθίζει στην Ευρώπη ο Μίτσελ, «κόλλησε» τους Μιλιβόγεβιτς και Νντιγκά στα αργά και πολλές φορές επικίνδυνα στόπερ, βοηθώντας τα έτσι να μη χρειάζεται να καλύψουν μεγάλο χώρο αμυντικά. Τέλος, η αποστολή του Μανιάτη ήταν να δίνει βοήθειες στο μόνο τομέα που μπορεί να προσφέρει στο γήπεδο, στο τρέξιμο. Δημιουργικά φάνηκε από το πρώτο λεπτό πως ο Ολυμπιακός δε θα αναζητήσει κάτι από τον άξονα. Η κακή κατάσταση του Μήτρογλου σε συνδυασμό με την πληθώρα παικτών στο χώρο αυτό από τη Γιουβέντους, έστρεψε την επιθετική πρωτοβουλία από τα άκρα.
Το συγκεκριμένο πλάνο τηρήθηκε είτε ο Ολυμπιακός ήταν πίσω στο σκορ είτε, μπροστά. Άρχισε να χωλαίνει μόνο μετά το 75’ όπου λόγω φυσικής κατάστασης οι Μουαζουακού και Ομάρ έλαβαν εντολή να περιοριστούν στα αμυντικά τους καθήκοντα από φόβο μην εκτεθούν λόγω κούρασης.
Σε γενικές γραμμές, ο Ολυμπιακός δεν ήταν κακός. Προσπάθησε να τηρήσει το πλάνο του επιθετικά τη στιγμή που ανασταλτικά ήταν ακριβώς όπως τον περιμέναμε, κλειστός. Έπαιξε σκληρά, με πάθος και έδειχνε να ξέρει τι θέλει από το ματς. Δύο ήταν κυρίως οι λόγοι που η ομάδα του Πειραιά δεν κατάφερε να φύγει με κάτι καλύτερο από το γήπεδο. Αρχικά η παντελής έλλειψη βοήθειας από τον Μήτρογλου και η μεταμόρφωση της Γιουβέντους δημιουργικά και επιθετικά με την είσοδο του Γιορέντε.
Πλέον τα πράγματα στον όμιλο είναι απλά για τον Ολυμπιακό. Με δύο νίκες είναι στην επόμενη φάση ο,τι κι αν κάνει η Γιουβέντους. Αν καταφέρει να κερδίσει μόνο το ένα ματς, τότε η πρόκριση δεν είναι στα πόδια του αφού με το απόλυτο των Ιταλών η πρόκριση θα χαθεί. Μη ξεχνάμε όμως ότι και την πρόκριση να μην πάρει ο Ολυμπιακός, μόνο με αυτοκτονία θα χάσει την 3η που οδηγεί στους 32 του Europa League.
Η αλήθεια είναι ότι οι δύο ομάδες έρχονταν με διαφορετική ψυχολογία στο ματς του Champions League. Οι μεν γηπεδούχοι κατάφεραν μέσα στο Σαββατοκύριακο να ξαναμείνουν μόνοι πρώτοι στη Serie A, τη στιγμή που οι φιλοξενούμενοι έμειναν 5 βαθμούς πίσω από την κορυφή στην Ελλάδα.
Όμως το Champions league είναι διαφορετική υπόθεση. Εκεί περίπου για 90 λεπτά παρακολουθήσαμε έναν διαφορετικό, ψυχωμένο Ολυμπιακό , που παρότι βρέθηκε πίσω στο σκορ κατάφερε να γυρίσει το ματς και να αποδείξει για μία ακόμη φορά πως χωρίς το άγχος της πρωτοβουλίας μπορεί να αποδώσει πολύ καλύτερα. Η επιλογή του Μίτσελ να αφήσει για πειθαρχικούς λόγους τον Κασάμι εκτός, έδωσε τεράστια ελευθερία κινήσεων στα δύο ακραία μπακ, που μεταξύ άλλων δημιούργησαν και τα δύο στημένα της ομάδας από τα οποία προήλθαν τα γκολ.
Περαιτέρω, όπως άλλωστε το συνηθίζει στην Ευρώπη ο Μίτσελ, «κόλλησε» τους Μιλιβόγεβιτς και Νντιγκά στα αργά και πολλές φορές επικίνδυνα στόπερ, βοηθώντας τα έτσι να μη χρειάζεται να καλύψουν μεγάλο χώρο αμυντικά. Τέλος, η αποστολή του Μανιάτη ήταν να δίνει βοήθειες στο μόνο τομέα που μπορεί να προσφέρει στο γήπεδο, στο τρέξιμο. Δημιουργικά φάνηκε από το πρώτο λεπτό πως ο Ολυμπιακός δε θα αναζητήσει κάτι από τον άξονα. Η κακή κατάσταση του Μήτρογλου σε συνδυασμό με την πληθώρα παικτών στο χώρο αυτό από τη Γιουβέντους, έστρεψε την επιθετική πρωτοβουλία από τα άκρα.
Το συγκεκριμένο πλάνο τηρήθηκε είτε ο Ολυμπιακός ήταν πίσω στο σκορ είτε, μπροστά. Άρχισε να χωλαίνει μόνο μετά το 75’ όπου λόγω φυσικής κατάστασης οι Μουαζουακού και Ομάρ έλαβαν εντολή να περιοριστούν στα αμυντικά τους καθήκοντα από φόβο μην εκτεθούν λόγω κούρασης.
Σε γενικές γραμμές, ο Ολυμπιακός δεν ήταν κακός. Προσπάθησε να τηρήσει το πλάνο του επιθετικά τη στιγμή που ανασταλτικά ήταν ακριβώς όπως τον περιμέναμε, κλειστός. Έπαιξε σκληρά, με πάθος και έδειχνε να ξέρει τι θέλει από το ματς. Δύο ήταν κυρίως οι λόγοι που η ομάδα του Πειραιά δεν κατάφερε να φύγει με κάτι καλύτερο από το γήπεδο. Αρχικά η παντελής έλλειψη βοήθειας από τον Μήτρογλου και η μεταμόρφωση της Γιουβέντους δημιουργικά και επιθετικά με την είσοδο του Γιορέντε.
Πλέον τα πράγματα στον όμιλο είναι απλά για τον Ολυμπιακό. Με δύο νίκες είναι στην επόμενη φάση ο,τι κι αν κάνει η Γιουβέντους. Αν καταφέρει να κερδίσει μόνο το ένα ματς, τότε η πρόκριση δεν είναι στα πόδια του αφού με το απόλυτο των Ιταλών η πρόκριση θα χαθεί. Μη ξεχνάμε όμως ότι και την πρόκριση να μην πάρει ο Ολυμπιακός, μόνο με αυτοκτονία θα χάσει την 3η που οδηγεί στους 32 του Europa League.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου