Γράφει ο Άρης Σταμόπουλος
Όταν στις 6 Νοεμβρίου του 2013 ο Ρομπέρτο νικούσε… μόνος του τη Μπενφίκα, προσπαθούσα, εις μάτην, να θυμηθώ αν είχε ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο στο παρελθόν. Δεν είχε. Ποτέ. Τερματοφύλακας που να δέχεται συνολικά γύρω στις 10 τελικές εντός εστίας και να κρατάει το μηδέν απλά δεν υπάρχει. Σήμερα, η Γιουβέντους πλησίαζε τις 20 τελικές προσπάθειες για γκολ. Παρά την καλή ανασταλτική λειτουργία των ερυθρόλευκων, η “Μεγάλη Κυρία” βρήκε χώρους χάρις στην ατομική ποιότητα των ποδοσφαιριστών της.
Ήταν δεδομένο πως οι πειραιώτες θα χρειάζονταν μια παρουσία τύπου Ατλέτικο, σε συνδυασμό με εμφάνιση Ρομπέρτο τύπου Μπενφίκα. Θα ήταν ο απόλυτος συνδυασμός για να καταφέρει να πάρει τη νίκη. Κι όμως συνέβη. Με τον Ισπανό “κέρβερο” να κάνει 8 αποκρούσεις(!) ήταν αδύνατον να χάσει ο Ολυμπιακός. Είτε με σουτ, είτε με κεφαλιές, είτε με στημένα ο φύλακας-άγγελος των ερυθρόλευκων ήταν ο μεγάλος και άλυτος γρίφος για τον Αλέγκρι και τους παίκτες του.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι στα μεγάλα ευρωπαϊκά βράδια των πρωταθλητών Ελλάδος, τα τελευταία δύο χρόνια, ο ίδιος δήλωσε βροντερό παρόν. Επί των ημερών του Ρομπέρτο στον «άσο», ο Ολυμπιακός έχει καταφέρει να κερδίσει ορισμένα εκ των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών κλαμπ στην έδρα του. Μπενφίκα, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Ατλέτικο και σήμερα η Γιουβέντους συγκαταλέγονται στη λίστα με τα θύματα. Επιπλέον, οι ερυθρόλευκοι μετρούν πέντε συνεχόμενες εντός έδρας νίκες στο Champions League, επίδοση ρεκόρ στην ιστορία του συλλόγου.
Το να αναγκάζεις τους αντίπαλους προπονητές και παίκτες να σε επικροτούν μπορεί να λέει πολλά, μπορεί και τίποτα. Όταν όμως ένας εξ αυτών είναι ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν, τότε το πράγμα αποκτά άλλες διαστάσεις. Οι συνολικές εμφανίσεις του Ρομπέρτο, αυτή τη διετία στον Ολυμπιακό, γεννούν ένα μεγάλο και αναπάντητο ερώτημα. Είναι καλύτεροι οι Κασίγιας, Ντε Χέα και Ρέινα ώστε να μην έχει κληθεί ακόμα στην εθνική Ισπανίας;
Τόσο στο Παγκόσμιο Κύπελλο όσο και στον πρόσφατο αγώνα των προκριματικών του Euro 2016, με τη Σλοβακία, οι «φούριας ρόχας» μας απέδειξαν πως δεινοπαθούν στη θέση του τερματοφύλακα. Ο Ρομπέρτο θα αποτελούσε το ιδανικό αντίδοτο. Εκτός αν θεωρείται υποδεέστερος των υπολοίπων τριών. Επειδή το να παίζεις επί μια διετία στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, έστω και με τον πρωταθλητή Ελλάδας, και να πρωταγωνιστείς μάλλον δε συγκινεί τον ομοσπονδιακό προπονητή του.
Όπως και να’χει, τα πράγματα είναι πολύ απλά. Ο Ρομπέρτο δεν είναι απλώς ένας καλός τερματοφύλακας. Δεν είναι απλώς ο κορυφαίος τερματοφύλακας που πέρασε ποτέ από το λιμάνι. Είναι πολλά παραπάνω. Αποτελεί πηγή έμπνευσης για τους συμπαίκτες του, για την εργατικότητα και τη μετριοφροσύνη του. Αποτελεί πηγή εμπιστοσύνης προς τους φιλάθλους, οι οποίοι μπορούν να του συγχωρήσουν μια κακή εμφάνιση μόνο και μόνο γιατί έδωσε το 110% που μπορούσε να προσφέρει. Είναι η τρανή απόδειξη ότι όλα είναι δυνατά, αρκεί να έχεις πίστη στον εαυτό σου και εμπιστοσύνη στις ικανότητές σου. Για τον κόσμο του Ολυμπιακού, ο Άγιος-Ρομπέρτο αντιπροσωπεύει πολλά περισσότερα από έναν απλό παίκτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου