Η αλήθεια είναι ότι με την έλευση Ποκετίνο, οι οπαδοί της το φετινό καλοκαίρι πίστευαν ότι η σεζόν φέτος μπορεί να είναι πολύ καλύτερη συγκριτικά με πέρυσι. Ο Αργεντίνος προπονητής πέρυσι με την Σαουθάμπτον παρουσίασε μια ομάδα που έβγαζε πολύ ενέργεια, παίζοντας ωραίο, επιθετικό ποδόσφαιρο και αναδεικνύοντας παίκτες όπως ο Λαλάνα, ο Ροντρίγκεζ, ο Σνάιντερλιν, τερματίζοντας στην διόλου ευκαταφρόνητη για τα δεδομένα της 8η θέση. Ωστόσο με το που τελείωσε η θερινή μεταγραφική περίοδος η «ξενέρα» των φίλων των σπιρουνιών ήταν αρκετά μεγάλη.
Η μη ενίσχυση με έναν σέντερ φορ κλάσης οδήγησε στο να μείνουν οι φίλοι της ομάδας με ένα μεγάλο γιατί. Όπως και να το κάνεις μια ομάδα που απαιτεί τετράδα στο δυσκολότερο πρωτάθλημα του πλανήτη δεν μπορεί να έχει στην γραμμή κρούσης τον κορεσμένο Αντεμπαγιόρ, τον Σολδάδο που δεν έχει ακόμα προσαρμοστεί αλλά και τον άπειρο Χάρι Κέιν. Κάτι που κάνει μπαμ και στα επίσημα παιχνίδια όπου μετά από 8 αγωνιστικές μόνο ένα γκολ έχει προέλθει από τη γραμμή κρούσης, αυτό του Αντεμπαγιόρ κόντρα στην ανύπαρκτη στα εκτός έδρας παιχνίδια Κουίνς Παρκ Ρέιντζερς. Ο Σολδάδο στο ματς με την Σίτυ παρά το γεγονός ότι έχασε ένα πέναλτι που θα έβαζε την ομάδα του στο παιχνίδι, έδειξε καλά στοιχεία τόσο στο τρόπο που κράταγε την μπάλα αλλά και στις πάσες του, γι αυτό είμαι και της άποψης ότι οφείλει να πάρει περισσότερες ευκαιρίες, καθώς τις δυνατότητες τις έχει( βλέπε πέρασμα και από Βαλένθια). Η μόνιμη χρησιμοποίηση του Αντεμπαγιόρ ως βασικού από τον Ποκετίνο μου προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση καθώς ο «Μανώλης» δείχνει ξεκάθαρα εκτός φόρμας, πολλές φορές μην μπορώντας καν να κάνει κοντρόλ(!), ενώ έχει σπαταλήσει και κλασικές ευκαιρίες που έχουν στοιχίσει βαθμούς.
Παράλληλα, η αχίλλειος πτέρνα της Τότεναμ είναι για μια ακόμα σεζόν η άμυνα. Εδώ ο Ποκετίνο ξεκινά πάντα βασικό τον Καμπούλ, έναν κεντρικό αμυντικό που φανερά δεν είναι για να παίζει σε ομάδα που υποτίθεται έχει στόχους τετράδας. Ο Αγουέρο που πέτυχε 4 γκολ τον περνούσε σαν σταματημένο όποτε ήθελε, ενώ το πέναλτι που υπέπεσε ο αρχηγός(!) της Τότεναμ ήταν περιττό. Δεν στέκομαι ωστόσο μόνο στην εμφάνιση του με την Σίτυ αλλά και στην γενικότερη εικόνα του από την αρχή της σεζόν, όπου με εξαίρεση μια καλή εμφάνιση με την Άρσεναλ,δείχνει επιρρεπής στο λάθος. Παρά τις μεταγραφές του Ντάιερ( ο οποίος παρότι είναι κεντρικός αμυντικός παίζει δεξιά συνήθως λόγω του τραυματισμού του Γουόκερ) και του Φάτσιο, πιστεύω ότι χρειαζόταν ακόμα έναν ποιοτικό σέντερ μπακ, καθώς Κίρκες και Καμπούλ δείχνουν αναξιόπιστοι.
Υπάρχει βέβαια και η μεσοεπιθετική γραμμή Έρικσεν-Τσάντλι-Λαμέλα που είναι ίσως η λιγότερο προβληματική στην φετινή Τότεναμ. Ο Έρικσεν είναι σχεδόν πάντα θετικός, σκοράροντας και δημιουργώντας, ο Τσάντλι δείχνει πολύ καλύτερα σε σχέση με την περυσινή μέτρια σεζόν, ενώ και ο Λαμέλα παρά το γεγονός ότι μέχρι στιγμής δεν έχει ικανοποιήσει, έχει προοπτικές για να αποδείξει ότι αξίζει. Ωστόσο κανείς από αυτούς, ούτε καν ο Έρικσεν ,δεν έχει αποδείξει ότι μπορεί να σηκώσει την ομάδα στις πλάτες του και να πάρει ένα ματς μόνος του, όπως έκανε πριν λίγα χρόνια ο μεγάλος Γκάρεθ Μπέιλ.
Η ευθύνη της διοίκησης στην Τότεναμ είναι μεγάλη καθώς ο Ντάνιελ Λέβι και οι συνεργάτες τους δεν θεώρησαν σκόπιμο να ενισχύσουν όσο έπρεπε την ομάδα τους, σε θέσεις που η ομάδα έκανε μπαμ ότι πονούσε πολύ από την περυσινή σεζόν. Θα είναι τεράστια επιτυχία αν τα σπιρούνια καταφέρουν να τερματίσουν στην πρώτη επτάδα. Εκεί που θα μπορούσαν να εστιάσουν είναι στο Γιουρόπα Λιγκ, όπου ενδεχόμενη κατάκτηση θα εξασφάλιζε θέση στο επόμενο Τσάμπιονς Λιγκ. Ωστόσο κάτι τέτοιο φαντάζει εξίσου δύσκολο με την είσοδο στην τετράδα της Πρέμιερ Λιγκ , καθώς οι εμφανίσεις της και σε αυτή την διοργάνωση μόνο ενθαρρυντικές δεν είναι. Δυστυχώς για τους οπαδούς των Σπερς, οι βραδιές Τσάμπιονς Λιγκ φαντάζουν μακρινές και δύσκολο να επαναληφθούν σύντομα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου