Εθνικός «θρήνος»

Ακόμα μια απογοητευτική εμφάνιση για την εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου. Οι διεθνείς παρουσιάστηκαν κατώτεροι των περιστάσεων και ηττήθηκαν εντός έδρας από τη Βόρεια Ιρλανδία, με 0-2. Δεν είναι το αποτέλεσμα που προκαλεί πίκρα, όσο η εικόνα της ομάδας, στο τρίτο επίσημο αγώνα με τον Κλαούντιο Ρανιέρι στον πάγκο.


Γράφει ο Άρης Σταμόπουλος



Η αλήθεια είναι πως έχουμε πολλά χρόνια, ακόμη και στα τοπικά πρωταθλήματα(!), ομάδα να κατεβαίνει με 4 επιθετικούς στην ίδια ενδεκάδα. Στο άκουσμα της ενδεκάδας, παραδέχομαι πως νόμιζα ότι κάποιο λάθος είχε συμβεί. Ήταν ένα σχήμα εκτός λογικής. Όπως φάνηκε, και εκ του αποτελέσματος, οι επιλογές του Ιταλού τεχνικού στο σχήμα και στα πρόσωπα που παρέταξε ήταν άστοχες. Επίσης, το σκαούτινγκ του προπονητικού τιμ αποδείχθηκε ελλιπέστατο και χαμηλών προδιαγραφών, για επίπεδο εθνικής Ελλάδος.

Η Β. Ιρλανδία είναι μια ομάδα χωρίς μεγάλη ποιότητα, με παίκτες που δεν έχουν παραστάσεις από μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και διοργανώσεις. Με εξαίρεση το παιχνίδι με τα Νησιά Φερόες στην έδρα τους, η τακτική της προσβλέπει σε κλειστά παιχνίδια, με ελάχιστη κατοχή μπάλας και εκμετάλλευση των αντεπιθέσεων. Το πρώτο γκολ μπορεί να χαρακτηριστεί… εκτός προγράμματος. Η εθνική μπορεί να έχει πολλά ελαττώματα ως ομάδα, αλλά δύσκολα τρώει γκολ από στημένες φάσεις. Η αντίδρασή της ομάδας μετά το γκολ είναι νωχελική. Μεγάλο ρόλο στην αδυναμία παραγωγής φάσεων φέρει και το “τερατώδες” 4-2-4 με το οποίο κατέβηκε η «επίσημη αγαπημένη».

Οι Ταχτσίδης και Μανιάτης είναι δύο ποδοσφαιριστές που τα χαρακτηριστικά τους μοιάζουν. Παίρνουν την πρώτη πάσα από τα στόπερ, τρέχουν πολύ, μαρκάρουν πολύ, κάνουν πολλά κλεψίματα στο χώρο του κέντρου και συνεισφέρουν ελάχιστα στο δημιουργικό κομμάτι. Έχοντας ένα παλιομοδίτικο 4-4-2, ουσιαστικά, και περιμένοντας ανάπτυξη μόνο από τα άκρα απέναντι σε μια τόσο σφιχτή ομάδα, δύσκολα θα περίμενε κανείς αντίδραση από πλευράς διεθνών. Κι όπως ήταν φυσικό, αντίδραση δεν υπήρξε ποτέ.

Όταν ο Ρανιέρι κατάλαβε ότι το σύστημα είχε αχρηστέψει την επιθετική λειτουργία της εθνικής, είχε περάσει ένα ημίχρονο. Με την αλλαγή του Σάμαρη προσπάθησε να φέρει ισορροπία στην ομάδα. Πριν προλάβουν να καθίσουν οι θεατές στις θέσεις τους από την ανάπαυλα, δεχθήκαμε το 0-2. Ύστερα από αντεπίθεση, η οποία προήλθε από δικό μας κερδισμένο κόρνερ(!), το παιχνίδι κλείδωσε και οι βορειοϊρλανδοί είχαν εξασφαλίσει το 3/3.

Είναι φανερή η ανανέωση, που ήταν επιβεβλημένη να γίνει, στην εθνική ομάδα. Όμως τα νέα παιδιά δε δείχνουν την απαιτούμενη εμπειρία και ποιότητα, για να επωμιστούν το βάρος της φανέλας του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος. Τα δεδομένα για την Ελλάδα είναι απλά. Χρειάζεται 2/2 στα παιχνίδια με Νησιά Φερόες και Ουγγαρία το Νοέμβριο και το Μάιο αντίστοιχα. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα μπορέσει να ξαναμπεί στη διεκδίκηση της πρόκρισης για το Euro 2016.

Πριν την έναρξη της προκριματικής φάσης, οτιδήποτε άλλο πλην της 1ης θέσης θα φάνταζε ως αποτυχία. Πλέον ο κίνδυνος του αποκλεισμού είναι πιο ορατός από ποτέ. Τι κι αν ο όμιλος απαρτίζεται από ομάδες που στο παρελθόν θα έχαναν από εμάς πριν καν μπουν στο αεροπλάνο για Αθήνα. Πάντως το παιχνίδι παίζεται ακόμα. Είναι στο χέρι της εθνικής να ανατρέψει την κατάσταση που ίδια έμπλεξε τον εαυτό, ώστε καταλάβει μία από τις δύο θέσεις οδηγούν στα γήπεδα της Γαλλίας.