Γράφει ο Μάριος Μπελεχρής
Όλη η προσοχή είχε στραφεί από τα πρώτα λεπτά στα νέα πρόσωπα της επίθεσης που ξεκίνησε ο Ιταλός τεχνικός. Ο Καρέλης ξεκίνησε νωθρά με πολλές κακές επαφές με τη μπάλα και λάθη στο τακτικό κομμάτι. Μόλις βρήκε τα πατήματά του, πήρε τελικές προσπάθειες και συνεργάστηκε σε ικανοποιητικό βαθμό με τον Τοροσίδη. Το εκπληκτικό γκολ που έβαλε ήρθε να επιβεβαιώσει ότι η γαλανόλευκη στο στήθος τον μετατρέπει σε σκόρερ της μιας ευκαιρίας. Παρά το γεγονός ότι έκανε ντεμπούτο με την Ανδρών, είχε δώσει τα διαπιστευτήριά του, με τις μικρότερες εθνικές, που βρίσκει συχνά δίχτυα.
Ο Μαυρίας που ήταν το μεγαλύτερο στοίχημα για την αρχική εντεκάδα, είχε μεστή παρουσία. Δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις, όχι γιατί δεν έχει ματς στα πόδια του (ήταν γνωστό) αλλά γιατί έπαιζε στη πλευρά του Βύντρα. Ο αμυντικός της Σεβίλλης είναι κατ’ ανάγκη δεξιός μπακ, αφού η κανονική θέση του είναι στόπερ. Έχει πολλά προβλήματα στο χειρισμό της μπάλας και σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσανε να συνεργαστούν τόσο καλά δύο παίχτες που δεν είναι τόσο καλοί στο να κρατήσουν μπάλα. Για άλλους λόγους ήταν αυτοί οι δύο μαζί στο αρχικό σχήμα και όχι για να φτιάξουν ευκαιρίες. Εξ ου και η μονότονη ανάπτυξη της ομάδας από τα αριστερά που έπαιζε ο Τοροσίδης.
Ο Αθανασιάδης δεν φάνηκε αρκετά, αλλά έδωσε μάχες και έκανε τη βρώμικη δουλειά ενός επιθετικού. Θα μπορούσε να κάνει περισσότερες κινήσεις στο χώρο αλλά οι εντολές ήταν σαφείς ώστε να βγαίνουν στη πλάτη της φινλανδικής άμυνας (κυρίως) ο Καρέλης και ύστερα ο Μαυρίας. Εκ του αποτελέσματος ο Ρανιέρι πρέπει να αισθάνεται λιγότερο δικαιωμένος, από ότι αν δεν το έτρωγε το γκολ ο… Καρέλης.
Αφού όλο το ματς κρίθηκε σε αυτή τη μονομαχία ανάμεσα σε Καρέλη και Χούρμε, η ισοπαλία ήρθε δίκαια. Μετά το γκολ ο Έλληνας έπρεπε να έχει το νου του στα αμυντικά καθήκοντα όπως του είχε επιστήσει ο προπονητής του εξ αρχής. Σε ένα προειδοποιητικό ανέβασμα ο Φινλανδός δεξιός μπακ έκανε ανοιχτό κοντρόλ και έτσι πρόλαβε να μαζέψει ο Καρνέζης. Δεν έγινε όμως έτσι και στη φάση της ισοφάρισης που εκτέλεσε με τη μία. Μάθημα για τον Καρέλη, αυτή η φάση, που διαμόρφωσε και το τελικό αποτέλεσμα.
Γενικότερα έκανε αίσθηση η άψογη φυσική κατάσταση των Φινλανδών, σε σχέση με τη δική μας που ήταν σε λογικά πλαίσια, τούτη τη περίοδο. Παρατηρήσαμε παίχτες που μπαίνουν στα βαθιά πλέον και μόνο αισιοδοξία υπάρχει για αυτή την ομάδα. Αρκεί να πάρουμε το εύκολο –φαινομενικά- εισιτήριο για τα τελικά του ευρωπαϊκού ώστε να υπάρχει ομαλή μετάβαση στη νέα εποχή.
Όλη η προσοχή είχε στραφεί από τα πρώτα λεπτά στα νέα πρόσωπα της επίθεσης που ξεκίνησε ο Ιταλός τεχνικός. Ο Καρέλης ξεκίνησε νωθρά με πολλές κακές επαφές με τη μπάλα και λάθη στο τακτικό κομμάτι. Μόλις βρήκε τα πατήματά του, πήρε τελικές προσπάθειες και συνεργάστηκε σε ικανοποιητικό βαθμό με τον Τοροσίδη. Το εκπληκτικό γκολ που έβαλε ήρθε να επιβεβαιώσει ότι η γαλανόλευκη στο στήθος τον μετατρέπει σε σκόρερ της μιας ευκαιρίας. Παρά το γεγονός ότι έκανε ντεμπούτο με την Ανδρών, είχε δώσει τα διαπιστευτήριά του, με τις μικρότερες εθνικές, που βρίσκει συχνά δίχτυα.
Ο Μαυρίας που ήταν το μεγαλύτερο στοίχημα για την αρχική εντεκάδα, είχε μεστή παρουσία. Δεν μπορείς να τον κατηγορήσεις, όχι γιατί δεν έχει ματς στα πόδια του (ήταν γνωστό) αλλά γιατί έπαιζε στη πλευρά του Βύντρα. Ο αμυντικός της Σεβίλλης είναι κατ’ ανάγκη δεξιός μπακ, αφού η κανονική θέση του είναι στόπερ. Έχει πολλά προβλήματα στο χειρισμό της μπάλας και σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσανε να συνεργαστούν τόσο καλά δύο παίχτες που δεν είναι τόσο καλοί στο να κρατήσουν μπάλα. Για άλλους λόγους ήταν αυτοί οι δύο μαζί στο αρχικό σχήμα και όχι για να φτιάξουν ευκαιρίες. Εξ ου και η μονότονη ανάπτυξη της ομάδας από τα αριστερά που έπαιζε ο Τοροσίδης.
Ο Αθανασιάδης δεν φάνηκε αρκετά, αλλά έδωσε μάχες και έκανε τη βρώμικη δουλειά ενός επιθετικού. Θα μπορούσε να κάνει περισσότερες κινήσεις στο χώρο αλλά οι εντολές ήταν σαφείς ώστε να βγαίνουν στη πλάτη της φινλανδικής άμυνας (κυρίως) ο Καρέλης και ύστερα ο Μαυρίας. Εκ του αποτελέσματος ο Ρανιέρι πρέπει να αισθάνεται λιγότερο δικαιωμένος, από ότι αν δεν το έτρωγε το γκολ ο… Καρέλης.
Αφού όλο το ματς κρίθηκε σε αυτή τη μονομαχία ανάμεσα σε Καρέλη και Χούρμε, η ισοπαλία ήρθε δίκαια. Μετά το γκολ ο Έλληνας έπρεπε να έχει το νου του στα αμυντικά καθήκοντα όπως του είχε επιστήσει ο προπονητής του εξ αρχής. Σε ένα προειδοποιητικό ανέβασμα ο Φινλανδός δεξιός μπακ έκανε ανοιχτό κοντρόλ και έτσι πρόλαβε να μαζέψει ο Καρνέζης. Δεν έγινε όμως έτσι και στη φάση της ισοφάρισης που εκτέλεσε με τη μία. Μάθημα για τον Καρέλη, αυτή η φάση, που διαμόρφωσε και το τελικό αποτέλεσμα.
Γενικότερα έκανε αίσθηση η άψογη φυσική κατάσταση των Φινλανδών, σε σχέση με τη δική μας που ήταν σε λογικά πλαίσια, τούτη τη περίοδο. Παρατηρήσαμε παίχτες που μπαίνουν στα βαθιά πλέον και μόνο αισιοδοξία υπάρχει για αυτή την ομάδα. Αρκεί να πάρουμε το εύκολο –φαινομενικά- εισιτήριο για τα τελικά του ευρωπαϊκού ώστε να υπάρχει ομαλή μετάβαση στη νέα εποχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου