Where amazing happens!

Ναι,ναι και πάλι ναι! Η Ευρωλίγκα για ακόμη μία εβδομάδα μας εξέπληξε και ο νικητής ήταν για τρίτη συνεχόμενη χρονιά μακριά από τα προγνωστικά! Το Μιλάνο θα μείνει στην ιστορία ως ένα από τα πιο ανταγωνιστικά φάηναλ φορ και σίγουρα το πιο ενδιαφέρον σε θέμα ομάδων. Η αρχή για το παραμύθι της ομάδας του λαού ήταν την Παρασκευή μετά την επική ανατροπή εναντίον της Τσσκα. Ο πανηγυρικός επίλογος δόθηκε με την βασίλισσα με το εκκωφαντικό 98-86.

                                                                                    Γράφει ο Λευτέρης Ζαφειρόπουλος

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ήμουν από τους πολύ λίγους και ένθερμους υποστηρικτές της Μακάμπι σε αυτό το φάηναλ φορ και είχα δηλώσει μέσα από τα άρθρα πως οι Ισραηλινοί θα είναι οι πρωταθλητές φέτος και όπως φαίνεται δικαιώθηκα πλήρως. Μπορεί οι Ισπανοί να είχαν μία πεντάδα που κόστιζε όσο και οι 12 παίχτες της ομάδας του λαού,αλλά η Ευρωλίγκα μας έχει διδάξει πως το χρήμα δεν εξαγοράζει τέτοιους τίτλους. Άλλωστε πως να μην φοβάσαι αυτήν την ομάδα που γύρισε ολόκληρο αγώνα σε μία περίοδο απέναντι στην Ρώσικη αρκούδα? Ο Ρούντι για άλλον ένα τελικό φάνηκε πως δε κατέχει ακόμα την ψυχολογία για να πάρει πάνω του τέτοιους αγώνες. Από την μεριά του ο Μπλαν για τρεις περιόδους τα έδωσε όλα με τις εκπληκτικές του τακτικές,όμως σε τέτοιες καταστάσεις η τελευταία περίοδο ανήκει αποκλειστικά στους παίχτες εντός του παρκέ. Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις κάποιον παίχτη για τους πρωταθλητές αφού οι περισσότεροι είχαν τα διαστήματα που πάλευαν μόνοι τους ενάντια στα θηρία. Το σκεπτικό να πάει το παιχνίδι σε ένας εναντίον ενός ήταν άσσος στο μανίκι για τους ''κίτρινους'' αφού μόνο από εκεί κρατούσαν κοντά την Ρεάλ.

Ο Λάσο έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης και στην φετινή αποτυχία. Θεωρείται αποτυχία η μη κατάκτηση της κορυφής της Ευρώπης,αφού αυτός ήταν ο στόχος που είχε τεθεί από την αρχή καθώς και από τα λεφτά που είχαν δαπανηθεί για την φετινή ομάδα. Δεν γίνεται,λοιπόν να έχεις ξεχάσει στον πάγκο τον αρχηγό Ρέγιες σε όλο το δεύτερο ημίχρονο ενώ στο πρώτο παρουσίαζε έναν άνθρωπο που μεταφορικά είχε μαγνήτη στα χέρια του και κυριαρχούσε σε κάθε ριμπάουντ. Πέρα από το κομμάτι της επίδοσης του,μην ξεχνάμε πως είναι ο αρχηγός,άρα δίνει αυτοπεποίθηση στους υπολοίπου,κάτι που έκανε συνεχώς ο Μπλου και με τα σουτ του πίσω από τα 6,75 αλλά και την συμπεριφορά του εντός του γηπέδου. Η απουσία δυνατών ψηλών από μεριάς Ισπανών φάνηκε ειδικά στο τέλος και στην παράταση όπου ο Τάιους έκανε ότι ήθελε γύρω από το ζωγραφιστό. Έχουμε αναφέρει πως η παρουσία του Μπουρούση βοηθάει αρκετά στο επιθετικό κομμάτι,αλλά δεν μπορεί να θεωρηθεί το αξιόπιστο πεντάρι για μία ομάδα ειδικά όταν η μπάλα καίει,και η παρουσία του Σλότερ μόνο για τελικό ευρωλίγκας δεν είναι. Οπότε επιστρέφουμε στην αρχική αναφορά της απουσίας του Ρέγιες στο δεύτερο ημίχρονο εκεί που έδειχναν πως η Ρεάλ έχανε τους κόπους μίας χρονιάς.

Για άλλη μία χρονιά η Ρεάλ φάνηκε πως δε κατέχει τα ψυχικά αποθέματα για να φτάσει στο τέλος. Η Μακάμπι από την μεριά της κόντρα στα προγνωστικά και τους αριθμούς αλλά και τα μπάτζετ χάραξε μία πορεία που μόνο οι Πειραιώτες ήξεραν μέχρι πρότινος. Η Ευρωλίγκα με κάτι τέτοιες ανατροπές και τελικούς θα συνεχίζει για πολύ ακόμα να μαγνητίζει τα βλέμματα του ευρωπαϊκού κοινού και θα την καθιστά την πιο πετυχημένη ευρωπαϊκή διοργάνωση μετά το Champions League.