Γράφει ο Μάριος Μπελεχρής
Συντελεί το γεγονός πως τελειώνουν μεγάλες ευρωπαϊκές διοργανώσεις, πρωταθλήματα και οι καλύτεροι έχουν ξεχωρίσει. Αν φτάνεις στην πηγή των τίτλων, το αν θα καταφέρεις να πιείς μια στάλα μπορεί να εξαρτάται και από άλλους. Παρά ταύτα η γραμμή ανάμεσα στην επιτυχία και την αποτυχία είναι λεπτή, όταν οι απαιτήσεις είναι δυσθεώρητες. Έτσι, ξεχώρισαν μερικά πρόσωπα που έκριναν από το χώρο του πάγκου τις εξελίξεις και μερικά που προσεχώς θα μας απασχολήσουν.
Αρχίζοντας από την ευρωπαϊκή ελίτ του μπάσκετ, που βρέθηκε στο Μιλάνο, συναντήσαμε τρία φαβορί και ένα αουτσάιντερ. Στους πάγκους ο Μπλατ βγήκε νικητής με αντίπαλο αρχικά τον Μεσίνα και ύστερα τον Λάσο. Η ικανότητα του πρωταθλητή Ευρώπης, πλέον, με τη Μακάμπι, να εμπνεύσει τους παίχτες του και να τους δείξει τον τρόπο να εκμεταλλευτούν το ατομικό ταλέντο τον έκαναν κυρίαρχο. Από την άλλη μία τρομερή Ρεάλ, έδειξε ότι είχε αδυναμία στο πάγκο. Και όχι φυσικά στο βάθος του ρόστερ αλλά στον υπεύθυνο αποφάσεων.
Ο Λάσο ήταν αυτός που δεν ήθελε να βρει μπροστά του τον Παναθηναϊκό και τη καλύτερη άμυνα της Ευρωλίγκας, αλλά τον Ολυμπιακό που θα μπορούσε μόνο με το επιθετικό ίστρο των παιχτών να τον βγάλει από τη μέση. Μπορεί ο Παναθηναϊκός να μην ήταν άξιος να βάλει πολλούς πόντους στη Ρεάλ αλλά σίγουρα ούτε ο Λάσο θα μπορούσε να βρει πολλές απαντήσεις μέσα από συστήματα για να διασπάσει την άμυνα σε πέντε αγώνες. Το επιθετικό κρεσέντο των περιφερειακών παιχτών δεν φέρνει τίτλους, αντίθετα με την άμυνα (δέχθηκε 25 πόντους σε 5 λεπτά παράτασης) που ποτέ δεν ήταν το δυνατό τους σημείο. Επίσης ο Ρέγες που παρέδιδε μαθήματα στο πρώτο ημίχρονο ξεχάστηκε στο δεύτερο στην άκρη του πάγκου.
Δεν θα ήταν δίκαιο, λοιπόν, μία ομάδα που διαλέγει αντίπαλο καταφανέστατα και ο προπονητής είναι δεύτερης κατηγορίας να πάρει το πρωτάθλημα Ευρώπης. (Δεν αναφέρομαι καν, στο παίχτη τριών δεκαλέπτων-αλλά ηγέτη- Ρούντι Φερνάντεζ.) Ενώ στην χώρα και τη πόλη που ζει και εργάζεται ο Λάσο υπάρχει αυτός ο υπέροχος δουλευταράς Σιμεόνε. Εκεί είναι η πραγματική δικαίωση, της υπομονής, της προπόνησης, της οργάνωσης και του πλάνου.
Μετά από ένα αλησμόνητο πρωτάθλημα, που θα μπορούσε να είχε καθαρίσει νωρίτερα η Ατλέτικο, όλο το φιλοθεάμων κοινό επικροτεί αυτή την ομάδα. Γιατί τη σκληρή δουλειά και το ταλέντο το αναγνωρίζει όλος ο σχετικός κόσμος. Με τον ηρωικότερο και χειρότερο τρόπο, χάνοντας τον Ντιέγκο Κόστα και τον Αρντά από το 25’ έφερε το ματς στα ίσια και τη Μπαρτσελόνα σε αλλαγή σελίδας. Με μικρό μπάτζετ και ροτέισον πήρε πρωτάθλημα από τα μεγαθήρια και είναι μια ανάσα και από το μέγιστο όνειρο, το Champions League.
Αυτό το διήμερο ήταν αφιερωμένο στους ρομαντικούς. Όχι μεγάλα ποσά στο νούμερο κάποιας φανέλας αλλά πολύ πίστη και ψυχή στο σώμα που τη φοράει. Προπονητές με σχέδιο και οργάνωση, που δεν στηρίζονται μόνο στο ταλέντο των παικτών αλλά υπάρχει μία αμφίδρομη σχέση στήριξης.
Υ.Γ.:Τάτα Μαρτίνο έφυγε, Λουίς Ενρίκε ήρθε. Φαν Χάαλ στη Γιουνάιτεντ για να ξεκινήσει από το 0 και Κόντε παραμένει στη Γιουβέντους παρά την ευρωπαϊκή αποτυχία. Στα δικά μας Αναστασιάδης στον ΠΑΟΚ για να φτιάξει ομάδα με μόνο προβληματισμό ότι έχει χρόνια να προπονήσει ομάδα πρωταθλητισμού.
Συντελεί το γεγονός πως τελειώνουν μεγάλες ευρωπαϊκές διοργανώσεις, πρωταθλήματα και οι καλύτεροι έχουν ξεχωρίσει. Αν φτάνεις στην πηγή των τίτλων, το αν θα καταφέρεις να πιείς μια στάλα μπορεί να εξαρτάται και από άλλους. Παρά ταύτα η γραμμή ανάμεσα στην επιτυχία και την αποτυχία είναι λεπτή, όταν οι απαιτήσεις είναι δυσθεώρητες. Έτσι, ξεχώρισαν μερικά πρόσωπα που έκριναν από το χώρο του πάγκου τις εξελίξεις και μερικά που προσεχώς θα μας απασχολήσουν.
Αρχίζοντας από την ευρωπαϊκή ελίτ του μπάσκετ, που βρέθηκε στο Μιλάνο, συναντήσαμε τρία φαβορί και ένα αουτσάιντερ. Στους πάγκους ο Μπλατ βγήκε νικητής με αντίπαλο αρχικά τον Μεσίνα και ύστερα τον Λάσο. Η ικανότητα του πρωταθλητή Ευρώπης, πλέον, με τη Μακάμπι, να εμπνεύσει τους παίχτες του και να τους δείξει τον τρόπο να εκμεταλλευτούν το ατομικό ταλέντο τον έκαναν κυρίαρχο. Από την άλλη μία τρομερή Ρεάλ, έδειξε ότι είχε αδυναμία στο πάγκο. Και όχι φυσικά στο βάθος του ρόστερ αλλά στον υπεύθυνο αποφάσεων.
Ο Λάσο ήταν αυτός που δεν ήθελε να βρει μπροστά του τον Παναθηναϊκό και τη καλύτερη άμυνα της Ευρωλίγκας, αλλά τον Ολυμπιακό που θα μπορούσε μόνο με το επιθετικό ίστρο των παιχτών να τον βγάλει από τη μέση. Μπορεί ο Παναθηναϊκός να μην ήταν άξιος να βάλει πολλούς πόντους στη Ρεάλ αλλά σίγουρα ούτε ο Λάσο θα μπορούσε να βρει πολλές απαντήσεις μέσα από συστήματα για να διασπάσει την άμυνα σε πέντε αγώνες. Το επιθετικό κρεσέντο των περιφερειακών παιχτών δεν φέρνει τίτλους, αντίθετα με την άμυνα (δέχθηκε 25 πόντους σε 5 λεπτά παράτασης) που ποτέ δεν ήταν το δυνατό τους σημείο. Επίσης ο Ρέγες που παρέδιδε μαθήματα στο πρώτο ημίχρονο ξεχάστηκε στο δεύτερο στην άκρη του πάγκου.
Δεν θα ήταν δίκαιο, λοιπόν, μία ομάδα που διαλέγει αντίπαλο καταφανέστατα και ο προπονητής είναι δεύτερης κατηγορίας να πάρει το πρωτάθλημα Ευρώπης. (Δεν αναφέρομαι καν, στο παίχτη τριών δεκαλέπτων-αλλά ηγέτη- Ρούντι Φερνάντεζ.) Ενώ στην χώρα και τη πόλη που ζει και εργάζεται ο Λάσο υπάρχει αυτός ο υπέροχος δουλευταράς Σιμεόνε. Εκεί είναι η πραγματική δικαίωση, της υπομονής, της προπόνησης, της οργάνωσης και του πλάνου.
Μετά από ένα αλησμόνητο πρωτάθλημα, που θα μπορούσε να είχε καθαρίσει νωρίτερα η Ατλέτικο, όλο το φιλοθεάμων κοινό επικροτεί αυτή την ομάδα. Γιατί τη σκληρή δουλειά και το ταλέντο το αναγνωρίζει όλος ο σχετικός κόσμος. Με τον ηρωικότερο και χειρότερο τρόπο, χάνοντας τον Ντιέγκο Κόστα και τον Αρντά από το 25’ έφερε το ματς στα ίσια και τη Μπαρτσελόνα σε αλλαγή σελίδας. Με μικρό μπάτζετ και ροτέισον πήρε πρωτάθλημα από τα μεγαθήρια και είναι μια ανάσα και από το μέγιστο όνειρο, το Champions League.
Αυτό το διήμερο ήταν αφιερωμένο στους ρομαντικούς. Όχι μεγάλα ποσά στο νούμερο κάποιας φανέλας αλλά πολύ πίστη και ψυχή στο σώμα που τη φοράει. Προπονητές με σχέδιο και οργάνωση, που δεν στηρίζονται μόνο στο ταλέντο των παικτών αλλά υπάρχει μία αμφίδρομη σχέση στήριξης.
Υ.Γ.:Τάτα Μαρτίνο έφυγε, Λουίς Ενρίκε ήρθε. Φαν Χάαλ στη Γιουνάιτεντ για να ξεκινήσει από το 0 και Κόντε παραμένει στη Γιουβέντους παρά την ευρωπαϊκή αποτυχία. Στα δικά μας Αναστασιάδης στον ΠΑΟΚ για να φτιάξει ομάδα με μόνο προβληματισμό ότι έχει χρόνια να προπονήσει ομάδα πρωταθλητισμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου