Γράφει η Δώρα Βελέντζα
Ναι θα με περνάτε για τρελή το ξέρω. Δεν με έχει πιάσει κρίση τρέλας. Το να λες ότι π.χ ο Ολυμπιακός θα είναι πρωταθλητής λόγω των μέχρι τώρα αποτελεσμάτων δεν είναι συμπέρασμα. Γιατί συνοδεύεται από ανούσια επιχειρήματα. Μιλάνε για θέαμα. Ποιο θέαμα; Δεν υπάρχει θέαμα. Αυτό ισχύει και για τις υπόλοιπες ομάδες που πάνε καλά βαθμολογικά. Όταν κάποια ομάδα κάνει σερί καλών αποτελεσμάτων πέφτει σύρμα η ίδια βλακεία. Προσφέρει γκολ και θέαμα η ομάδα και ξέρει να παίρνει αποτελέσματα. Μα καλά δεν έχετε βαρεθεί να ακούτε τα ίδια και τα ίδια. Δεν θέλω να δεχτώ ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που καταλαβαίνει τα αυτονόητα επί του ποδοσφαίρου. Το Ελλαδιστάν δεν προσφέρει ασφαλή συμπεράσματα. Γιατί όπως και να έχει όλες οι ομάδες πετυχαίνουν τους βαθμολογικούς σκοπούς τους.
Δεν θέλω να θίξω κανέναν. Καμιά ομάδα και κανέναν παίχτη. Αλλά με αντιπάλους όπως η Καλλονή, ο ΟΦΗ και την πλειοψηφία της Σουπερ Λίγκας ακόμα και χάλια να παίξεις, νικάς. Αν όχι σε κάθε ματς στα περισσότερα. Ο αποδεκατισμός τους λόγω κρίσης πλέον τις έχει κατατάξει σε αδύναμες. Δεν είναι αυτές οι ομάδες όπως παλιά που είχαν αστέρια. Όποτε και 6αρα να ρίξεις είναι σαν να παίζεις ποδόσφαιρο σάλας για να πέρνα η ώρα σου. Όσες 6αρες και να ρίξεις οι «ασθένειες» δεν κρύβονται. Απλά το αποτέλεσμα τις καλύπτει για ελάχιστο καιρό. Ακόμα και όταν καλύπτονται μόνο αν είσαι τυφλός δεν τις βλέπεις. Τα κανονικά συμπεράσματα (που δεν χωρούν αμφισβήτησης) προκύπτουν από τους αγώνες έκτος Ελλάδος. Φιλικούς και επίσημους.
Οι «Ευρωπαίοι» αντίπαλοι δυστυχώς ξεγυμνώνουν τις αδυναμίες μας. Όσο και να μην το δεχόμαστε αποκαλώντας μερικές από αυτές καφενεία. Το ότι ρίχνεις 3άρα στην Αντερλέχτ δεν σημαίνει κάτι. Ήσουν τυχερός και τα έβαλες. Μερικές φόρες και ικανός- για να μην πέσετε να με φάτε. Αλλά η 3άρα έχει ένα κακό. Θα καλύψει τυχόν κακή συμπεριφορά άμυνας ή ντεφορμάρισμα παικτών. Φυσικά έχουμε και το κακό ακόμα και την βαριά ήττα να την δικαιολογούμε. Δεν επιτρέπεται αυτό. Γιατί οι ήττες δείχνουν την ζημιά στο σύνολο της. Ζημιά που όσο να φαίνεται εμείς πάντα την καλύπτουμε κάτω από το χαλί. Φυσικά κάτω από το χάλι υπάρχει και κάτι άλλο που δεν του έχουμε δώσει την σημασία που χρειάζεται. Κάτι που το πληρώνουμε δυστυχώς.
Κάθε καινούργια έλευση προπονητή – ειδικά στις μεγάλες ομάδες –συνοδεύεται από την κλασική ατάκα. «Πήραμε προπονητή που θα μας φέρει μια ευρωπαϊκή νοοτροπία και θα μας προσφέρει ευρωπαϊκές επιτυχίες». Το άλλο με τον Τότο το ξέρετε; Ο μόνος που προσφέρει ευρωπαϊκή νοοτροπία είναι ο Αναστασίου. Δεν υπερβάλλω ούτε μεροληπτώ. Ανέκαθεν ο Αναστασίου – ακόμα και ως παίκτης – ήταν «σφουγγάρι». Πέρα από τις ποδοσφαιρικές οδηγίες έδινε σημασία και σε άλλα. Απορροφούσε κάθε κίνηση των προπονητών του. Το μόνο που το λείπει και φαίνεται είναι η εμπειρία. Η παρούσα κατάσταση του ΠΑΟ όμως του δίνει την δυνατότητα να μάθει από τα λάθη του. Και αυτό είναι καλό.
Οι λοιπές προπονητικές επιλογές της χώρας μας όμως δεν έχουν την τύχη του Αναστασίου. Πες ότι ο Αναστασίου – δεδομένης της κατάστασης – είναι ένα ρίσκο. Στις άλλες 2 ομάδες όμως δεν χωρά η επιλογή του ρίσκου. Ούτε της αποτυχίας. Διότι ως αποτυχίες λογίζονται αυτοί οι προπονητές και το ξέρουμε όλοι. Ο Στεφένς θα έπρεπε να έχει ήδη αποσυρθεί άλλα οι φίλτατοι ΠΑΟΚτζήδες δεν το έχουν πάρει χαμπάρι. Όταν σε έναν προπονητή άρχισε και προέχει ο εγωισμός αυτό είναι κακό. Όταν αποποιείται την κακή εικόνα της ομάδας δείχνει έμπρακτα ότι μιλά ο εγωισμός και όχι η προπονητική ικανότητα. Υπάρχουν και άλλα κακά που θα εμφανίζονται με τον καιρό – να μου το θυμηθείτε. Όχι τίποτα άλλο αλλά όχι και να «ρίχνουμε» τον Δώνη εξαιτίας του Χουμπ. Γιατί ο Δώνης έχει δυνατότητες. Εμείς με την νοοτροπία μας δεν αφήνουμε να τις δείξει.
Ο Μιτσέλ από την άλλη πότε δεν το κατείχε. Στη Σεβίλλη είναι persona non grata. Του καταμαρτυρούν πολλά. Ποια η Σεβίλλη που ξέρουμε όλοι ότι έχει μια σωστή ποδοσφαιρική υπόσταση. Όχι σαν και μας. Το να λένε ότι ο Μιτσέλ πέρνα τον Βαλβέρδε είναι μάλλον λόγω βλακείας στον εγκέφαλο. Διότι τουλάχιστον ο έτερος Ισπανός έκανε και κάποια ουσιώδη ποδοσφαιρικά πράγματα που είχε μάθει από την χώρα του. Ναι είχε και αυτός ήττες βαριές. Αλλά δεν είχε και το ανάλογο υλικό. Όταν είχε στα χέρια του σωστό υλικό έφτασε φιναλίστ ΟΥΕΦΑ. Κάτι που εμείς βλέπουμε με κιάλια ότι προσπάθειες και να κάνουμε. Τα σωστά να λέγονται.
Για να πάει μπροστά το ποδόσφαιρο πρέπει να αλλάζουμε μυάλια. Για να έχουμε διακρίσεις πρέπει να κάνουμε τις σωστές επιλογές. Όχι να πασαρούμε έναν Ευρωπαίο προπονητή – «διαγράφοντας» τυχόν αποτυχίες του στο παρελθόν – και να λέμε αυτός θα μας φέρει διακρίσεις. Ο κόσμος δεν είναι χαζός. Θα το δεχθεί για λίγο καιρό αλλά μετά θα αντιδράσει. Και λογικό θα είναι. Γιατί τους φιλάθλους δεν μπορείς να τους κοροιδευψεις για πολύ καιρό. Ο κόσμος ξέρει να κρίνει. Μπορεί να μην έχει –στην πλειοψηφία του τουλάχιστον – γνώσεις επί του θέματος αλλά δεν είναι και πρόβατο. Αυτό πρέπει να το καταλάβουν τα «μεγάλα» κεφάλια. Γιατί σίγουρα στον μέλλον θα τους γυρίσει μπουμεράνγκ….
Ναι θα με περνάτε για τρελή το ξέρω. Δεν με έχει πιάσει κρίση τρέλας. Το να λες ότι π.χ ο Ολυμπιακός θα είναι πρωταθλητής λόγω των μέχρι τώρα αποτελεσμάτων δεν είναι συμπέρασμα. Γιατί συνοδεύεται από ανούσια επιχειρήματα. Μιλάνε για θέαμα. Ποιο θέαμα; Δεν υπάρχει θέαμα. Αυτό ισχύει και για τις υπόλοιπες ομάδες που πάνε καλά βαθμολογικά. Όταν κάποια ομάδα κάνει σερί καλών αποτελεσμάτων πέφτει σύρμα η ίδια βλακεία. Προσφέρει γκολ και θέαμα η ομάδα και ξέρει να παίρνει αποτελέσματα. Μα καλά δεν έχετε βαρεθεί να ακούτε τα ίδια και τα ίδια. Δεν θέλω να δεχτώ ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που καταλαβαίνει τα αυτονόητα επί του ποδοσφαίρου. Το Ελλαδιστάν δεν προσφέρει ασφαλή συμπεράσματα. Γιατί όπως και να έχει όλες οι ομάδες πετυχαίνουν τους βαθμολογικούς σκοπούς τους.
Δεν θέλω να θίξω κανέναν. Καμιά ομάδα και κανέναν παίχτη. Αλλά με αντιπάλους όπως η Καλλονή, ο ΟΦΗ και την πλειοψηφία της Σουπερ Λίγκας ακόμα και χάλια να παίξεις, νικάς. Αν όχι σε κάθε ματς στα περισσότερα. Ο αποδεκατισμός τους λόγω κρίσης πλέον τις έχει κατατάξει σε αδύναμες. Δεν είναι αυτές οι ομάδες όπως παλιά που είχαν αστέρια. Όποτε και 6αρα να ρίξεις είναι σαν να παίζεις ποδόσφαιρο σάλας για να πέρνα η ώρα σου. Όσες 6αρες και να ρίξεις οι «ασθένειες» δεν κρύβονται. Απλά το αποτέλεσμα τις καλύπτει για ελάχιστο καιρό. Ακόμα και όταν καλύπτονται μόνο αν είσαι τυφλός δεν τις βλέπεις. Τα κανονικά συμπεράσματα (που δεν χωρούν αμφισβήτησης) προκύπτουν από τους αγώνες έκτος Ελλάδος. Φιλικούς και επίσημους.
Οι «Ευρωπαίοι» αντίπαλοι δυστυχώς ξεγυμνώνουν τις αδυναμίες μας. Όσο και να μην το δεχόμαστε αποκαλώντας μερικές από αυτές καφενεία. Το ότι ρίχνεις 3άρα στην Αντερλέχτ δεν σημαίνει κάτι. Ήσουν τυχερός και τα έβαλες. Μερικές φόρες και ικανός- για να μην πέσετε να με φάτε. Αλλά η 3άρα έχει ένα κακό. Θα καλύψει τυχόν κακή συμπεριφορά άμυνας ή ντεφορμάρισμα παικτών. Φυσικά έχουμε και το κακό ακόμα και την βαριά ήττα να την δικαιολογούμε. Δεν επιτρέπεται αυτό. Γιατί οι ήττες δείχνουν την ζημιά στο σύνολο της. Ζημιά που όσο να φαίνεται εμείς πάντα την καλύπτουμε κάτω από το χαλί. Φυσικά κάτω από το χάλι υπάρχει και κάτι άλλο που δεν του έχουμε δώσει την σημασία που χρειάζεται. Κάτι που το πληρώνουμε δυστυχώς.
Κάθε καινούργια έλευση προπονητή – ειδικά στις μεγάλες ομάδες –συνοδεύεται από την κλασική ατάκα. «Πήραμε προπονητή που θα μας φέρει μια ευρωπαϊκή νοοτροπία και θα μας προσφέρει ευρωπαϊκές επιτυχίες». Το άλλο με τον Τότο το ξέρετε; Ο μόνος που προσφέρει ευρωπαϊκή νοοτροπία είναι ο Αναστασίου. Δεν υπερβάλλω ούτε μεροληπτώ. Ανέκαθεν ο Αναστασίου – ακόμα και ως παίκτης – ήταν «σφουγγάρι». Πέρα από τις ποδοσφαιρικές οδηγίες έδινε σημασία και σε άλλα. Απορροφούσε κάθε κίνηση των προπονητών του. Το μόνο που το λείπει και φαίνεται είναι η εμπειρία. Η παρούσα κατάσταση του ΠΑΟ όμως του δίνει την δυνατότητα να μάθει από τα λάθη του. Και αυτό είναι καλό.
Οι λοιπές προπονητικές επιλογές της χώρας μας όμως δεν έχουν την τύχη του Αναστασίου. Πες ότι ο Αναστασίου – δεδομένης της κατάστασης – είναι ένα ρίσκο. Στις άλλες 2 ομάδες όμως δεν χωρά η επιλογή του ρίσκου. Ούτε της αποτυχίας. Διότι ως αποτυχίες λογίζονται αυτοί οι προπονητές και το ξέρουμε όλοι. Ο Στεφένς θα έπρεπε να έχει ήδη αποσυρθεί άλλα οι φίλτατοι ΠΑΟΚτζήδες δεν το έχουν πάρει χαμπάρι. Όταν σε έναν προπονητή άρχισε και προέχει ο εγωισμός αυτό είναι κακό. Όταν αποποιείται την κακή εικόνα της ομάδας δείχνει έμπρακτα ότι μιλά ο εγωισμός και όχι η προπονητική ικανότητα. Υπάρχουν και άλλα κακά που θα εμφανίζονται με τον καιρό – να μου το θυμηθείτε. Όχι τίποτα άλλο αλλά όχι και να «ρίχνουμε» τον Δώνη εξαιτίας του Χουμπ. Γιατί ο Δώνης έχει δυνατότητες. Εμείς με την νοοτροπία μας δεν αφήνουμε να τις δείξει.
Ο Μιτσέλ από την άλλη πότε δεν το κατείχε. Στη Σεβίλλη είναι persona non grata. Του καταμαρτυρούν πολλά. Ποια η Σεβίλλη που ξέρουμε όλοι ότι έχει μια σωστή ποδοσφαιρική υπόσταση. Όχι σαν και μας. Το να λένε ότι ο Μιτσέλ πέρνα τον Βαλβέρδε είναι μάλλον λόγω βλακείας στον εγκέφαλο. Διότι τουλάχιστον ο έτερος Ισπανός έκανε και κάποια ουσιώδη ποδοσφαιρικά πράγματα που είχε μάθει από την χώρα του. Ναι είχε και αυτός ήττες βαριές. Αλλά δεν είχε και το ανάλογο υλικό. Όταν είχε στα χέρια του σωστό υλικό έφτασε φιναλίστ ΟΥΕΦΑ. Κάτι που εμείς βλέπουμε με κιάλια ότι προσπάθειες και να κάνουμε. Τα σωστά να λέγονται.
Για να πάει μπροστά το ποδόσφαιρο πρέπει να αλλάζουμε μυάλια. Για να έχουμε διακρίσεις πρέπει να κάνουμε τις σωστές επιλογές. Όχι να πασαρούμε έναν Ευρωπαίο προπονητή – «διαγράφοντας» τυχόν αποτυχίες του στο παρελθόν – και να λέμε αυτός θα μας φέρει διακρίσεις. Ο κόσμος δεν είναι χαζός. Θα το δεχθεί για λίγο καιρό αλλά μετά θα αντιδράσει. Και λογικό θα είναι. Γιατί τους φιλάθλους δεν μπορείς να τους κοροιδευψεις για πολύ καιρό. Ο κόσμος ξέρει να κρίνει. Μπορεί να μην έχει –στην πλειοψηφία του τουλάχιστον – γνώσεις επί του θέματος αλλά δεν είναι και πρόβατο. Αυτό πρέπει να το καταλάβουν τα «μεγάλα» κεφάλια. Γιατί σίγουρα στον μέλλον θα τους γυρίσει μπουμεράνγκ….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου