Εθνική Ομάδα : Ο δρόμος για το Ριο περνάει από το Τορίνο

Με τους εκπληκτικούς τελικούς της Α1 να ανήκουν εδώ και 10 ημέρες στο παρελθόν, σειρά παίρνει το προ-ολυμπιακό τουρνουά που θα μαγνητίσει τα βλέμματα των Ελλήνων (και όχι μόνο) φίλων του μπάσκετ τον Ιούλιο. Εκεί που η Εθνική μας ομάδα θα ριχτεί στην μάχη ενός εισιτηρίου για το Ριο, στα γήπεδα της Ιταλίας. Οι φιλοδοξίες αρκετές, όμως η “επίσημη αγαπημένη” θα έχει πολλούς σκόπελους να ξεπεράσει.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κοτζιάς

Μετά τις αποτυχημένες παρουσίες στις διεθνείς διοργανώσεις τα τελευταία χρόνια, φέτος όλοι ευελπιστούν να γίνει ένα restart. Η αποχώρηση των Σπανούλη και Ζήση κλείνει σιγά – σιγά έναν κύκλο και ανοίγει έναν νέο. Ένα νέο ωστόσο που πιθανότατα θα χρειαστεί να κάνουμε κάποια έτη υπομονή προκειμένου να δούμε να αποδίδει καρπούς. Οι σημαντικότατες απουσίες και τα αρκετά καινούρια πρόσωπα αναγκαστικά περιορίζουν το ταβάνι μας, όσο κι αν θέλουμε να πιστεύουμε το αντίθετο. Και το προ-ολυμπιακό τουρνουά αν και σύντομο σε διάρκεια και όχι ικανό να εξαχθούν πολλά σημαντικά συμπεράσματα, σίγουρα μπορεί να μας δώσει μια (καλή ή κακή) εικόνα για το μέλλον.

Τα κουκιά λοιπόν για τον Φώτη Κατσικάρη ήταν εξ'αρχής μετρημένα. Πρώτα ήταν οι αποχωρήσεις των δύο παλαιότερων παικτών της ομάδας αυτής, του Βασίλη Σπανούλη και του Νίκου Ζήση που ένιωσαν ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για αυτούς (συν η σιωπηρή αποχώρηση και του Καϊμακόγλου). Στην συνέχεια προέκυψε κι ο τραυματισμός του Γιώργου Πρίντεζη στην σειρά των τελικών της Α1, την στιγμή που θα ήταν από τα βασικά γρανάζια μας, καθώς κι εκείνος του Παπανικολάου 4 μέρες μόνο πριν την πρώτη προπόνηση. Υπάρχει και η γνωστή κόντρα με τον Νίκο Παππά που ξεκίνησε πριν δύο καλοκαίρια όταν ο ομοσπονδιακός μας τεχνικός τον έκοψε πολύ νωρίς από την προετοιμασία αφού θεωρούσε ότι ο 26χρονος γκαρντ παρουσιαζόταν αδιάφορος, ενώ ακόμα και παίκτες όπως ο Γιάνκοβιτς ή ο Μαυροκεφαλίδης που θα μπορούσαν να δώσουν λύσεις, είναι ανέτοιμοι ή τραυματίες. Σημειώστε επίσης και το γεγονός πως είτε ο Γιάννης Μπουρούσης είτε ο Στράτος Περπέρογλου θα ενσωματωθούν στα τέλη της προετοιμασίας και με ελάχιστες μέρες ξεκούρασης. Βλέπουμε λοιπόν ότι για πρώτη φορά ίσως η Εθνική μας Ομάδα αναγκάζεται να παρατάξει ένα ρόστερ με τόσα φρέσκα πρόσωπα.

Πως θα παραταχθούμε λοιπόν; Με την απουσία του Παπανικολάου οι 16 παίκτες έγιναν αυτόματα 15, εκτός κι αν κληθεί κάποιος ή κάποιοι τελευταία στιγμή, πόσο μάλλον από την στιγμή που ούτε το τοπίο σχετικά με την συμμετοχή του Γιάννη Αντετοκούνμπο έχει ξεκαθαρίσει πλήρως ακόμα. Οι μόνοι σίγουροι προς το παρόν θεωρητικά δείχνουν να είναι οι Καλάθης, Μάντζαρης, Σλούκας, Παπαπέτρου και Κουφός. Από εκεί και πέρα έχουμε τα εξής δεδομένα :

• Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο θα είναι κι αυτός μέσα, και μάλιστα σαν σταρ της ομάδας, αν πάρει άδεια από τους Bucks. Μένει να φανεί αν θα παίζει στα φόργουορντ αποκλειστικά, ή και στις θέσεις των γκαρντ.
• Δημήτρης Αγραβάνης και Θανάσης Αντετοκούνμπο κατά πάσα πιθανότητα θα βρεθούν κι εκείνοι στην Ιταλία.
• Για Μπουρούση και Περπέρογλου υπάρχει η εξής ιδιαιτερότητα. Λαμποράλ και Μπαρτσελόνα αναμετρώνται στα ημιτελικά της Liga ACB (2-1 το σκορ υπέρ των Καταλανών μέχρι τώρα). Όποιος αποκλειστεί, κατά 99% θα ενσωματωθεί. Για όποιον προκριθεί στους τελικούς αφήνω ένα περιθώριο αμφιβολίας, καθώς δεν ξέρω σε τι κατάσταση θα βρίσκονται σωματικά από την στιγμή που αυτοί θα τελειώσουν περίπου στις 20 – 25 Ιουνίου και το προ-ολυμπιακό ξεκινάει στις 4 Ιουλίου.
• Για την θέση του τρίτου σέντερ θα παλέψουν Μπόγρης και Καββαδάς. Ο πρώτος ίσως έχει ένα μικρό προβάδισμα λόγω εμπειρίας.
• Γιάννης Αθηναίου και Τάιλερ Ντόρσει δέιχνουν να έχουν ίσες πιθανότητες για τον ρόλο του 5ου γκαρντ. Ο πρώτος κερδίζει σε εμπειρία, ο δεύτερος σε αγωνιστικό ρυθμό φέτος. Υπάρχει και το αουτσάιντερ που λέγεται Χαραλαμπόπουλος πάντως. Μην εκπλαγείτε αν τα καταφέρει τελικά, ειδικότερα αν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν κατέβει τελικά.

Αντίπαλοι μας λοιπόν στην φάση των ομίλων είναι το Μεξικό και το Ιράν, με τους δύο πρώτους να προκρίνονται στα ημιτελικά. Οι δεύτεροι δεν φοβίζουν ιδιαίτερα, παρ'ότι έχουν τον έμπειρο Ντιρκ Μπάουερμαν στην άκρη του πάγκου. Το Μεξικό μπορεί να μην είναι παραδοσιακή μπασκετική δύναμη, όμως τα τελευταία χρόνια έχει κάνει βήματα πρόοδου και θέλει προσοχή.

Στην συνέχεια η Εθνική μας θα τεθεί αντιμέτωπη λογικά είτε με την διοργανώτρια Ιταλία είτε με την Κροατία, με τον νικητή να παίρνει την πρόκριση για τον τελικό που θα δώσει και το μοναδικό εισιτήριο. Και οι δύο ομάδες κατεβαίνουν σχεδόν πάνοπλες. Οι Ιταλοί έχοντας σαν αιχμή του δοράτος τους NBAers Μπελινέλι και Γκαλινάρι και τον νυν free agent Μπαρνιάνι επιδιώκουν την επιστροφή σε Ολυμπιακούς Αγώνες μετά από 2 απουσίες. Θεωρητικά η πληρέστερη ομάδα από όσες θα βρίσκονται στο Τορίνο, παρά τα κενά μέσα στην ρακέτα, και η οποία στηρίζεται πάρα πολύ στο μακρινό σουτ και τις ατομικές εμπνεύσεις των παικτών της. Για να δούμε τι θα κάνουν... Αντιθέτως οι Κροάτες είναι πιο δεμένο σύνολο, παρά την απουσία του Τόμιτς, στο οποίο δεσπόζουν οι Μπογκντάνοβιτς, Σάριτς και Χεζόνια. Τους λείπει μάλλον κάποιος παίκτης που θα βγει μπροστά στα κρίσιμα, όμως μπορεί να λεχθεί ότι κυμαίνονται στο ίδιο επίπεδο με εμάς περίπου.

Έτσι λοιπόν η Εθνική καλείται με προετοιμασία 20 ημερών περίπου, με τουλάχιστον 4-5 πρωτοεμφανιζόμενους και με την προϊστορία κατά της, να παρουσιαστεί έτοιμη για ένα τουρνουά 4 αγώνων που σίγουρα είναι πιο ειδικών συνθηκών. Με αυτά τα δεδομένα καλείται να ξεπεράσει ένα βουνό για να βρεθέι στο Ρίο. Εκείνος πάντως που λογικά αισθάνεται την μεγαλύτερη πίεση είναι ο Φώτης Κατσικάρης, ο οποίος έχει ήδη δεχτεί αρκετή κριτική τόσο για την στελέχωση και αξιοποίηση του ρόστερ στις 2 τελευταίες διοργανώσεις, όσο και για την παρουσία μας σε αυτές. Και ο ίδιος γνωρίζει ότι μια νέα αποτυχία πιθανόν να αποτελέσει και το κύκνειο άσμα του από την Εθνική.

Υ.Γ. : Μήπως στην ΕΟΚ θα πρέπει να κοιτάξουν κάποια στιγμή γιατί η Εθνική Ομάδα έχει γίνει ένα σκορποχώρι; Μέχρι και την εποχή Γιαννάκη αποτελούσε ύψιστη τιμή για κάποιον να συμμετέχει σε αυτή. Αντιθέτως τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε παίκτες να αρνούνται την κλήση τους, άλλους να βρίσκονται σε πόλεμο με Ομοσπονδία και προπονητές και τα αποδυτήρια συχνά – πυκνά να μυρίζουν μπαρούτι. Και την κυριότερη ευθύνη για αυτό την έχει η ίδια η ΕΟΚ.


*Φωτό από το anatropi news