Γράφει ο Κωνσταντίνος Κοτζιάς
Το περασμένο Σαβ/κο παρακολουθήσαμε ένα All Star Game στο NBA που τα είχε όλα. Θεαματικές φάσεις, δεκάδες παρελκόμενα, τον κατά πολλούς κορυφαίο διαγωνισμό καρφωμάτων της ιστορίας αλλά και την τελευταία συμμετοχή του Kobe Bryant σε αυτό, εν μέσω αποθέωσης. Μια διοργάνωση την οποία μιμήθηκαν ανά τον κόσμο. Έτσι και στην Ευρώπη κάθε χρόνο όλες οι λίγκες διοργανώνουν το αντίστοιχο δικό τους All Star Game, που αποτελεί μια καλή παρένθεση πριν την έναρξη ή κατά την διάρκεια των επίσημων αγωνιστικών υποχρεώσεων. Είπατε όλες; Λάθος!
Κάποτε είχαμε την ευκαιρία να απολαμβάνουμε σε αυτή την γιορτή παίκτες όπως ο Ντόμινικ Ουίλκινς, ο Πέτζα Στογιάκοβιτς, ο Τζός Τσίλντρες και δεκάδες άλλοι που έχουν γράψει την δική τους ιστορία στα ευρωπαϊκά και αμερικάνικα παρκέ. Ένα γεγονός το οποίο γέμιζε ασφυκτικά τα γήπεδα της Αθήνας ή της επαρχίας που διεξαγόταν και χαρίζοντας μας για ένα Σαβ/κο μοναδικές στιγμές. Δυστυχώς όμως από την σεζόν 2011 – 2012 και μετά έχει λάβει χώρα μόλις μια φορά.
Λίγο η οικονομική κατάσταση στην χώρα μας, λίγο κάποια οργανωτικά προβλήματα που αντιμετώπισε ( ; ) ο ΕΣΑΚΕ έχουν οδηγήσει στην επ'αόριστον αναβολή του. Και μιλάμε για ένα γεγονός που αποτελεί κιόλας μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να διαφημίσεις το προϊόν σου. Είναι όντως κρίμα να μην είμαστε σε θέση να διοργανώσουμε κάτι το οποίο ακόμα και στα πιο υποβαθμισμένα πρωταθλήματα διεξάγεται επί μονίμου βάσεως.
Εκείνο όμως που πιθανότατα θα αποτελούσε μεγαλύτερη γιορτή είναι ένα Final – 4 του κυπέλλου. Εκεί που οι καλύτερες – θεωρητικά – ομάδες θα αναμετρούνταν σε μονούς νοκ – άουτ αγώνες για το πολύτιμο τρόπαιο. Αν ρίξει κανείς μια ματιά στις αντίστοιχες διοργανώσεις του εξωτερικού, η πλειοψηφία των οποίων διεξάγεται αυτό το τριήμερο, θα δει γεμάτα γήπεδα, άρτια οργάνωση και συγκλονιστικές αναμετρήσεις. Σε χώρες όπως η Ισπανία μάλιστα υπάρχει το Final – 8 στο οποίο συμμετέχουν οι πρώτες 8 ομάδες στην βαθμολογία μετά το τέλος του πρώτου γύρου της Liga ACB, αποτελώντας έτσι κάτι σαν πρόωρα play – off.
Στην Ελλάδα βέβαια έχουμε μείνει στο μακρινό 2004. Τότε που για τελευταία φορά διεξήχθη Final – 4 κυπέλλου, με τον Άρη να κερδίζει σε έναν επεισοδιακό τελικό με 73 – 70 τον Ολυμπιακό στην Λαμία. Η διοργάνωση ωστόσο έμεινε στην ιστορία περισσότερο για τα επεισόδια μεταξύ των οπαδών των δύο ομάδων που στιγμάτισαν τον τελικό και οδήγησαν στην διακοπή του για αρκετή ώρα. Αυτή ήταν άλλωστε και η κύρια αιτία που η ΕΟΚ αποφάσισε την αλλαγή του συστήματος διεξαγωγής και την κατάργηση του Final – 4.
Δυστυχώς η οπαδική αντιπαλότητα καθώς και το φαινόμενο του χουλιγκανισμού που είναι έντονο στην χώρα μας, καθιστούν απαγορευτική ίσως την διεξαγωγή ενός τέτοιου γεγονότος. Προφανώς κανένας εμπλεκόμενος δεν θα ήθελε να έχει ταυτόχρονα οπαδούς π.χ. του ΠΑΟ, του ΟΣΦΠ, της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ στην ίδια πόλη ή ακόμα και στο ίδιο γήπεδο. Είναι πράγματι τραγικό κάτι που υπό κανονικές συνθήκες αποτελεί μια γιορτή να μετατραπεί σε μάχες σώμα με σώμα.
Υπάρχει και μια ριζοσπαστική πρόταση πάντως που θα μπορούσαν να σκεφτούν στην ΕΟΚ : Final – 4 όπου όλα τα εισιτήρια θα δίνονται σε σχολεία, αθλητές ή άπορους. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πόση χαρά θα έπαιρνε ένα παιδί από την επαρχία βλέποντας τους καλύτερους παίκτες της Α1 στην πόλη του. Ένα πείραμα που κάποτε είχε πετύχει στο βόλεϊ, θα μπορούσε να επεκταθεί και στο μπάσκετ και να αναβαθμίσει τον θεσμό του κυπέλλου.
Αν το καλοσκεφτεί κανείς εξάλλου, η οργάνωση του μπάσκετ στην Ελλάδα είναι δυσανάλογη της υψηλής ποιότητας του. Και οι παραπάνω θεσμοί αποτελούν τον καθρέφτη του ίσως. Συνεπώς μια αλλαγή προς το καλύτερο μπορεί να επιτευχθεί φροντίζοντας τους παραπάνω.
*Η φωτό προέρχεται από το superbasket.gr
Κάποτε είχαμε την ευκαιρία να απολαμβάνουμε σε αυτή την γιορτή παίκτες όπως ο Ντόμινικ Ουίλκινς, ο Πέτζα Στογιάκοβιτς, ο Τζός Τσίλντρες και δεκάδες άλλοι που έχουν γράψει την δική τους ιστορία στα ευρωπαϊκά και αμερικάνικα παρκέ. Ένα γεγονός το οποίο γέμιζε ασφυκτικά τα γήπεδα της Αθήνας ή της επαρχίας που διεξαγόταν και χαρίζοντας μας για ένα Σαβ/κο μοναδικές στιγμές. Δυστυχώς όμως από την σεζόν 2011 – 2012 και μετά έχει λάβει χώρα μόλις μια φορά.
Λίγο η οικονομική κατάσταση στην χώρα μας, λίγο κάποια οργανωτικά προβλήματα που αντιμετώπισε ( ; ) ο ΕΣΑΚΕ έχουν οδηγήσει στην επ'αόριστον αναβολή του. Και μιλάμε για ένα γεγονός που αποτελεί κιόλας μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να διαφημίσεις το προϊόν σου. Είναι όντως κρίμα να μην είμαστε σε θέση να διοργανώσουμε κάτι το οποίο ακόμα και στα πιο υποβαθμισμένα πρωταθλήματα διεξάγεται επί μονίμου βάσεως.
Εκείνο όμως που πιθανότατα θα αποτελούσε μεγαλύτερη γιορτή είναι ένα Final – 4 του κυπέλλου. Εκεί που οι καλύτερες – θεωρητικά – ομάδες θα αναμετρούνταν σε μονούς νοκ – άουτ αγώνες για το πολύτιμο τρόπαιο. Αν ρίξει κανείς μια ματιά στις αντίστοιχες διοργανώσεις του εξωτερικού, η πλειοψηφία των οποίων διεξάγεται αυτό το τριήμερο, θα δει γεμάτα γήπεδα, άρτια οργάνωση και συγκλονιστικές αναμετρήσεις. Σε χώρες όπως η Ισπανία μάλιστα υπάρχει το Final – 8 στο οποίο συμμετέχουν οι πρώτες 8 ομάδες στην βαθμολογία μετά το τέλος του πρώτου γύρου της Liga ACB, αποτελώντας έτσι κάτι σαν πρόωρα play – off.
Στην Ελλάδα βέβαια έχουμε μείνει στο μακρινό 2004. Τότε που για τελευταία φορά διεξήχθη Final – 4 κυπέλλου, με τον Άρη να κερδίζει σε έναν επεισοδιακό τελικό με 73 – 70 τον Ολυμπιακό στην Λαμία. Η διοργάνωση ωστόσο έμεινε στην ιστορία περισσότερο για τα επεισόδια μεταξύ των οπαδών των δύο ομάδων που στιγμάτισαν τον τελικό και οδήγησαν στην διακοπή του για αρκετή ώρα. Αυτή ήταν άλλωστε και η κύρια αιτία που η ΕΟΚ αποφάσισε την αλλαγή του συστήματος διεξαγωγής και την κατάργηση του Final – 4.
Δυστυχώς η οπαδική αντιπαλότητα καθώς και το φαινόμενο του χουλιγκανισμού που είναι έντονο στην χώρα μας, καθιστούν απαγορευτική ίσως την διεξαγωγή ενός τέτοιου γεγονότος. Προφανώς κανένας εμπλεκόμενος δεν θα ήθελε να έχει ταυτόχρονα οπαδούς π.χ. του ΠΑΟ, του ΟΣΦΠ, της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ στην ίδια πόλη ή ακόμα και στο ίδιο γήπεδο. Είναι πράγματι τραγικό κάτι που υπό κανονικές συνθήκες αποτελεί μια γιορτή να μετατραπεί σε μάχες σώμα με σώμα.
Υπάρχει και μια ριζοσπαστική πρόταση πάντως που θα μπορούσαν να σκεφτούν στην ΕΟΚ : Final – 4 όπου όλα τα εισιτήρια θα δίνονται σε σχολεία, αθλητές ή άπορους. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πόση χαρά θα έπαιρνε ένα παιδί από την επαρχία βλέποντας τους καλύτερους παίκτες της Α1 στην πόλη του. Ένα πείραμα που κάποτε είχε πετύχει στο βόλεϊ, θα μπορούσε να επεκταθεί και στο μπάσκετ και να αναβαθμίσει τον θεσμό του κυπέλλου.
Αν το καλοσκεφτεί κανείς εξάλλου, η οργάνωση του μπάσκετ στην Ελλάδα είναι δυσανάλογη της υψηλής ποιότητας του. Και οι παραπάνω θεσμοί αποτελούν τον καθρέφτη του ίσως. Συνεπώς μια αλλαγή προς το καλύτερο μπορεί να επιτευχθεί φροντίζοντας τους παραπάνω.
*Η φωτό προέρχεται από το superbasket.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου