Αστέρας…ο Ευρωπαίος πρεσβευτής!

Σε μια καταστροφική εβδομάδα για τα ελληνικά χρώματα στα ευρωπαϊκά Κύπελλα, τηρουμένων των αναλογιών, το άστρο του Αστέρα έλαμψε γι άλλη μια φορά. Οι Αρκάδες συνεχίζουν να ζουν το δικό τους ποδοσφαιρικό παραμύθι, έπειτα και τη μεγάλη νίκη επί τις Παρτιζάν για τον τρίτο όμιλο του Europa League.


Γράφει ο Άρης Σταμόπουλος



Στο “Θεόδωρος Κολοκοτρώνης” η ομάδα της Τρίπολης έχει αρχίσει να χτίζει το δικό της μύθο. Από την προκριματική φάση μέχρι τους ομίλους, η έδρα ήταν αυτή που έδωσε τις μεγάλες νίκες-προκρίσεις στους Τριπολιτσιώτες. Καμία εκ των Ροβανιέμι, Μάιντζ και Μακάμπι δε μπόρεσε παρά να υποταχθεί στο «νόμο της Τρίπολης». Στη λίστα έμελε να προστεθεί, από χθες το βράδυ, και η πρωταθλήτρια Σερβίας, η οποία παραδόθηκε άνευ όρων.

Σε μια ευρωπαϊκή εβδομάδα που όλες οι εκπρόσωποί μας ηττήθηκαν κατά κράτος, από σαφώς υποδεέστερες ομάδες, ο Αστέρας κράτησε περήφανα τη σημαία μας ψηλά. Μέσα σε όλα αυτά ήρθαν να προστεθούν οι αποτυχίες των τουρκικών ομάδων, που έκαναν ακόμη σπουδαιότερη τη νίκη αυτή. Βαθμολογικά, πλησιάσαμε ακόμη περισσότερο την Τουρκία στην κατάταξη της Uefa και τη δωδέκατη θέση. Δεν είναι κρυφό άλλωστε ότι ο Αστέρας έχει τη μερίδα του λέοντος στους φετινούς ευρωπαϊκούς βαθμούς, όντας η ομάδα με τη μεγαλύτερη βαθμολογική συγκομιδή από ελληνικής πλευράς!

Η πίεση που ασκεί αυτή η ομάδα στον εαυτό της είναι πρωτόγνωρη. Εκεί που λες πως ξεπέρασε το ταβάνι της, ανοίγει μια τρύπα στον… ουρανό και συνεχίζει! Ο ίδιος ο Στάικος Βεργέτης έχει παραδεχτεί ότι ασκείται πίεση από όλους, για να μπορέσει η ομάδα να παρουσιάζεται ανταγωνιστική στο τόσο υψηλό επίπεδο. Μια πίεση που έχει γίνει ουκ ολίγες φορές εμφανής, μετά από κάθε μεγάλο παιχνίδι του Αστέρα στην Ευρώπη. Πιο χαρακτηριστική στιγμή, τα δάκρυα του προπονητή του Αστέρα, τόσο μετά το τέλος του αγώνα με τη Μακάμπι, στην Τρίπολη, όσο και μετά το τέλος του αγώνα με την Παρτιζάν.

Δε γίνεται και διαφορετικά. Ο Αστέρας που όλοι θαυμάζουμε είναι, εν πολλοίς, δικό του δημιούργημα. Από το 2006, στα τμήματα υποδομής του συλλόγου και ταυτόχρονα στο τεχνικό επιτελείο της πρώτης ομάδας, η δράση του και η προσφορά του είναι μεγάλη. Από τον Οκτώβρη του 2013, όταν και ανέλαβε χρέη πρώτου προπονητή, η ομάδα της Τρίπολης, με αργά και μεθοδικά βήματα, κατάφερε να επιβάλλει την παρουσία της στην ελίτ του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το γεγονός πως ο Αστέρας διάγει τις λαμπρότερες μέρες της ιστορίας του με αυτόν στον πάγκο δίνει διπλή χαρά στους ιθύνοντες της ομάδας. Αυτό διότι πρόκειται για έναν άνθρωπο που έχει βγει μέσα από τους κόλπους της ομάδα και, εκτός των άλλων, είναι και βέρος Τριπολιτσιώτης.

Με τον Αστέρα να φιγουράρει στην κορυφή ενός ομίλου με ομάδες όπως η Μπεσίκτας, η Παρτιζάν και η Τότεναμ, κι ας είναι μόλις η δεύτερη αγωνιστική, δε μπορούμε παρά να φουσκώνουμε άπαντες από υπερηφάνεια. Οι υγιώς σκεπτόμενοι φίλαθλοι, που υποστηρίζουν όλες τις ελληνικές ομάδες στην Ευρώπη, ανεξαρτήτως χρώματος φανέλας, οφείλουν αυτή την ομάδα να την υποστηρίζουν διπλά. Γιατί ήρθε από το πουθενά για να αποδείξει σε όλους πως όταν κάνεις κάτι με το δικό σου τρόπο μπορείς να πετύχεις πολλά.