Τη σκότωσε γιατί την αγαπούσε...

Είναι στιγμές που ένας αγώνας ποδοσφαίρου σε βάζει σε μεγάλα, σχεδόν φιλοσοφικά, ερωτήματα. Σε κάνει να αναρωτιέσαι πως γίνεται μέσα από ένα άθλημα να δημιουργούνται τόσες πολλές και όμορφες ιστορίες. Πως γίνεται η ίδια η ζωή να έχει περισσότερη φαντασία από τον ανθρώπινο νου, φτιάχνοντας σενάρια που περνούν στα όρια του μεταφυσικού.


Γράφει ο Άρης Σταμόπουλος



Ένα τέτοιο διεστραμμένο, επιτρέψτε μου την έκφραση, σενάριο σκαρφίστηκε το ποδόσφαιρο στο Κυριακάτικο ντέρμπι μεταξύ των Μάντσεστερ Σίτυ και Τσέλσι, στο Έτιχαντ. Και ο πρωταγωνιστής μόνο τυχαίος δεν ήταν. Το ρολόι της αναμέτρησης έδειχνε το 33ο λεπτό της επανάληψης όταν ο Φρανκ Λάμπαρντ αντικατέστησε τον Αλεξάνταρ Κολάροφ. Εκεί ο χρόνος σταμάτησε. Ο άνθρωπος που σκόραρε στην καριέρα του πάνω από 140 γκολ με τη φανέλα της Τσέλσι, συνδέοντας το όνομά του με τις μεγαλύτερες και λαμπρότερες επιτυχίες της σύγχρονης ιστορίας του λονδρέζικου συλλόγου, είχε μόλις τεθεί στη «σκακιέρα». Για πρώτη φορά μετά τη φυγή του ήταν αντίπαλος της μεγάλης του αγάπης.

Η φυγή του για την Αμερική και τη Νέα Υόρκη είχε προκαλέσει θλίψη στα πρόσωπα των οπαδών των «μπλε». Μια θλίψη που μεταλλάχθηκε, μέσα σε μερικούς μήνες, σε οργή για την απόφασή του να επιστρέψει στο Νησί δανεικός στους «πολίτες», τους άμεσους ανταγωνιστές της Τσέλσι για το φετινό τίτλο. Παρόλα αυτά η είσοδός του στον αγωνιστικό χώρο επικροτήθηκε θερμά, από μεγάλη μερίδα των φιλάθλων της φιλοξενούμενης εξέδρας. Σαν ένα ελάχιστο «ευχαριστώ» για τις υπηρεσίες που προσέφερε για πάνω από μια δεκαετία στην αγαπημένη τους ομάδα. Όμως ο πιστός στρατιώτης Φρανκ δεν ήταν πια με το μέρος τους. Βρισκόταν απέναντί τους.

Η Τσέλσι, αν και κατώτερη στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα, ευτύχισε να βρει το πολυπόθητο γκολ πρώτη. Μπορεί ο Κόστα να ήταν σκιά του εαυτού του άλλα το γερμανικό πολυεργαλείο, που ακούει στο όνομα Σίρλε, κατάφερε να λύσει το γόρδιο δεσμό. Παρά το αριθμητικό πλεονέκτημα, η Τσέλσι προσπάθησε να βασιστεί στο γκολ που πέτυχε για να πάρει τη νίκη. Η Σίτυ, που έπαιζε με 10 ποδοσφαιριστές από το 66ο λεπτό, είχε καταφέρει να επιβληθεί κατά κράτος της αντιπάλου της, έχοντας την κατοχή και πιέζοντας για το γκολ της ισοφάρισης.

Το γκολ που έσωσε την παρτίδα για τους «πολίτες» έμελε να το πετύχει ο… πρώην. Η σημαία της Τσέλσι, ο Φρανκ Λάμπαρντ, στη μοναδική ευκαιρία που του παρουσιάστηκε στο ματς δε λάθεψε, στερώντας μια μεγάλη νίκη από την πρώην ομάδα του και χαρίζοντας στη Σίτυ το ισόπαλο αποτέλεσμα! Αν αναλογιστεί κανείς πόσο θα άνοιγε η βαθμολογική διαφορά των δύο ομάδων, σε περίπτωση νίκης της Τσέλσι, τότε αυτό το γκολ δικαίως μπορεί να λογιστεί σαν νίκη. Ο ίδιος δε θέλησε να πανηγυρίσει από σεβασμό προς την πρώην ομάδα του.

Με σχεδόν κυνικό τρόπο, έκανε καλά τη δουλειά του σαν σωστός επαγγελματίας. Ο Λάμπαρντ δε θα κερδίσει κάποιον τίτλο, κάποιο μπόνους συμβολαίου ή κάποια επιβράβευση αν η Σίτυ πάρει το πρωτάθλημα. Σε μερικούς μήνες, όταν και λήγει ο δανεισμός του, θα επιστρέψει στην Αμερική. Δε θα πάρει τη δόξα, δε θα γίνει ειδική μνεία για την προσφορά του στο σύλλογο. Είναι όμως ο λόγος που η Σίτυ μπορεί ακόμα και ελπίζει. Σε βάθος χρόνου θα φανεί αν αυτό το γκολ μπορεί να αλλάξει τη ροή του πρωταθλήματος. Κι αν στο τέλος η Σίτυ τα καταφέρει, ο Φράνκι θα έχει «σκοτώσει», άθελά του, την αγάπη του δύο φορές.