Παναθηναϊκός - Ζητείται σταθερότητα

Η εβδομάδα αυτή ήταν σαν σκωτσέζικο ντους για τον Παναθηναϊκό. Την Δευτέρα οι πράσινοι έκαναν ένα τεράστιο διπλό στο ΣΕΦ που τους έφερε αγκαλιά με τον πρώτο τίτλο της σεζόν, το Κύπελλο Ελλάδος, σπάζοντας έτσι κι ένα αρνητικό σερί. Χτες όμως παραδόθηκαν άνευ μάχης στις ορέξεις της Φενέρμπαχτσε Ούλκερ, επιβεβαιώνοντας ξανά ίσως αυτό που είναι φανερό στο πρώτο μισό της σεζόν : ότι ο ΠΑΟ είναι ικανός για καλύτερο και το χειρότερο.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Κοτζιάς

Η χρονιά ξεκίνησε με καλούς οιωνούς, αφού οι προσθήκες Μπουρούση, Σίνγκλετον και Τζέιμς κατά κύριο λόγο έδειχναν ότι ο Παναθηναϊκός πάει για μεγάλα πράγματα. Βέβαια σύντομα τα πρώτα προβλήματα άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους. Λίγο η συντριβή από τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ για την Basket League (αλλά και η νίκη των Πειραιωτών στο ΟΑΚΑ για την Euroleague), λίγο το μέτριο ξεκίνημα στην Ευρώπη ήταν αρκετά για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο ώστε να πάρει την απόφαση αντικατάστασης του Αργύρη Πεδουλάκη. Στην θέση του πλέον συνεχίζει ο Τσάβι Πασκουάλ. Ένας προπονητής με αρκετές περγαμηνές και επιτυχίες στο βιογραφικό του, που έχει αφήσει καλά δείγματα γραφής με την Μπαρτσελόνα, και ήταν πιθανότατα το καλύτερο όνομα που υπήρχε στην αγορά.

Εντός συνόρων ο ΠΑΟ δεν αντιμετωπίζει ιδιαίτερα προβλήματα. Η αλήθεια είναι ότι η διαφορά των δύο “αιωνίων” από τους υπόλοιπους είναι τεράστια, όμως εκτός από το ντέρμπι μεταξύ τους στο οποίο πήρε βαθμό αρκετά κάτω από την βάση, και ίσως και το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ στην Πυλαία, ο εξάστερος έχει “καθαρίσει” όλα τα άλλα ματς με ευκολία. Μετράει πάντως σαν θετικό ότι δεν δείχνει χαλαρότητα και έλλειψη σοβαρότητας σε παιχνίδια που φαντάζουν αγγαρεία και έχει την ευκαιρία να μοιράσει και τον χρόνο συμμετοχής. Η νίκη στο ΣΕΦ μάλιστα την Δευτέρα ήρθε μετά από 6 συνεχόμενες ήττες από τον Ολυμπιακό και έβαλε ταφόπλακα στα όνειρα των ερυθρόλευκων για ένα νταμπλ.

Εκεί όμως που ουσιαστικά γίνεται το “παιχνίδι” μέχρι στιγμής είναι σίγουρα στην Euroleague. Με το νέο format της διοργάνωσης μάλιστα, κάθε παιχνίδι μπορεί να είναι σημαντικό για την τελική κατάταξη και τα ντέρμπι διεξάγονται με διαφορά μόλις λίγων ημερών ή εβδομάδων. Ο Παναθηναϊκός δεν άρχισε την χρονιά με τον τίτλο του φαβορί, θέλει μετά από 5 χρόνια να επιστρέψει σε Final – 4 και ξέρει ότι έχει τις δυνατότητες για να το επιτύχει. Βέβαια μέχρι τώρα δίνει μια εικόνα δόκτορ Τζέκιλ και μίστερ Χάιντ. Από την μια σημειώνει νίκες που θα κρίνουν αρκετά για την συνέχεια, ειδικά απέναντι στους θεωρητικά αδύναμους αντιπάλους κόντρα στους οποίους απαγορεύεται να στραβοπατήσεις. Από την άλλη όμως θα ήταν ψέμα αν λέγαμε ότι ξέρεις πριν από κάθε ματς πως ο ΠΑΟ θα πάρει το ροζ φύλλο αγώνα ό,τι κι αν γίνει.

Τις νίκες απέναντι σε Φενέρμπαχτσε, Μπασκόνια, Εφές στο ΟΑΚΑ και Μπάμπεργκ εκτός, ομάδες που βρίσκονται πάνω – κάτω στην ίδια θέση και στόχους με τον Παναθηναϊκό, τις ισοφαρίζουν σχεδόν οι 2 ήττες από τον Ολυμπιακό, αλλά κι εκείνες ίσως κόντρα σε Εφές και Ούνιξ. Είναι χαρακτηριστικό ότι με εξαίρεση ένα σερί 4 αγώνων (εκ των οποίων 3 εντός έδρας), η ομάδα του Πασκουάλ μόνο μια φορά έχει σημειώσει 2 συνεχόμενες νίκες φέτος. Το κλειστό του Αμαρουσίου είναι μία από τις πιο δυνατές έδρες της Ευρώπης, εκεί μέσα μπορεί να υποτάξει και τον πιο σκληρό αντίπαλο, όμως μακριά από αυτά ο ΠΑΟ έχει πάρει μόλις 2 παιχνίδια.

Τα αποτελέσματα αυτά συνδυάζονται και με πολλές μεταπτώσεις στην απόδοση του. Πάρτε παράδειγμα την τελευταία εβδομάδα. Πρώτα ο Παναθηναϊκός πήγε να χάσει ένα δικό του φαινομενικά ματς κόντρα στην Εφές, στο οποίο όμως τελικά δεν κάλυψε την διαφορά. 3 ημέρες μετά σημείωσε την πιο σημαντική νίκη της σεζόν και μάλιστα μέσα στον ΣΕΦ, και χτες ηττήθηκε με 21 πόντους από την – χωρίς Ούντο – Φενέρ, αποτέλεσμα που είχε διαμορφωθεί από το ημίχρονο σχεδόν. Είναι ενδιαφέρον μάλιστα ότι σε πολλά κλειστά παιχνίδια δεν έχει κάνει καλή διαχείριση τα τελευταία λεπτά. Με αυτόν τον τρόπο έχασε από Ολυμπιακό, Εφές, Ούνιξ και παραλίγο να την πατήσει και κόντρα σε Εφές ξανά, Μακάμπι και Νταρουσάφακα. Αντίστοιχα όμως έτσι κέρδισε και το ματς κόντρα στην Λαμποράλ, και αν ήταν και λίγο πιο προσεκτικός θα μπορούσε να φύγει με το διπλό και από Μόσχα ή Μαδρίτη.

Μ'αυτά και μ'αυτά ομώς ο ΠΑΟ δεσπόζει αυτή την στιγμή στην 6η θέση του βαθμολογικού πίνακα, και λογικά θα διεκδικήσει μαζί με Λαμποράλ και Φενέρ μια θέση ανάμεσα στις 4 πρώτες. Ο Πασκουάλ έχει αναλάβει ένα δύσκολο έργο, αφού έχει μια ομάδα που δεν είναι στα μέτρα του, όμως ήδη σιγά-σιγά την στρώνει. Καλάθης και Σίνγκλετον κάνουν πολύ καλή σεζόν, ο Τζέιμς αναβαθμίζει την περιφέρεια του ΠΑΟ (όταν δεν παρασύρεται) κι ο Ρίβερς είναι ο παίκτης αποκάλυψη, δεδομένου ότι δεν είναι το πρώτο βιολί αλλά είναι ίσως ο πιο σταθερός.

Τι λείπει λοιπόν από τους πράσινους; Το πιο σημαντικό νομίζω είναι να τρέξει ένα σερί 2-3 νίκων, παίρνοντας παράλληλα και κάποια ντέρμπι. Μπαρτσελόνα (εντός), Ερυθρός Αστέρας (εκτός), Γαλατασαράι (εκτός) προσφέρουν μια τέτοια ευκαιρία ίσως. Αυτά τα θετικά αποτελέσματα θα δώσουν ψυχολογία ενόψει της δύσκολης συνέχειας και την ευκαιρία να αποσπαστεί ίσως λίγο από μερικούς διώκτες του στην βαθμολογία. Εξάλλου μια ακόμα πρόκληση είναι να πάρει και το κάτι παραπάνω από μερικούς παίκτες. Μπουρούσης κυρίως και κατά δεύτερον Τζεντίλε, Παππάς (έστω κι αν τελευταία είναι σχεδόν εκτός rotation) σίγουρα μπορούν να παίξουν καλύτερα.

Συνεπώς μένει να μπει το νερό στο αυλάκι ώστε να δούμε το ταβάνι του φετινού Παναθηναϊκού, μαζί με τα πλεονεκτήματα και τις αδυναμίες του.

*Φώτο από το leoforos.gr